Zijn we net zo gelukkig als we lijken op sociale netwerken?
Vandaag voel ik me goed als ik in de spiegel kijk, maar ik hoef geen foto van mezelf te nemen zodat anderen het kunnen zien. Ik ben de straat op gegaan en heb een glimlach gegeven aan de persoon die langsliep, maar dat hoef ik niet op een sociaal netwerk te publiceren om “vind-ik-leuks” te krijgen. Glimlachen zijn genoeg voor mij.
We zijn allemaal verbaasd over hoe ver mensen gaan op sociale netwerken, deze nieuwe communicatiemiddelen. Ze stellen hun leven, hun gedachten en hun dagelijkse activiteiten ten toon op sociale netwerken, openen het gordijn van hun geest en onthullen hun eigen angsten en fouten.
In de eerste plaats moet het gezegd worden dat de nieuwe technologie en sociale netwerken prachtige ontwikkelingen zijn die ons leven hebben verrijkt. Ze verenigen mensen, verkorten afstanden en zelfs werelden en ze bieden ons een betere toegang tot nieuwe kennis. Echter heeft alles een specifieke toepassing en een specifiek doel.
Wat motiveert mensen om elke seconde hun gedachten te publiceren of om de paar uur selfies te plaatsen?
Ik wil je aandacht, ik wil meteen voldoening
Met de komst van sociale netwerken heeft zich een nieuw interactief platform geopend, waarin het niet nodig is om je huis te verlaten om te praten, te delen, te verleiden of om informatie uit te wisselen met vrienden.
Nu is er een eng gevoel van urgentie. Het is niet nodig om naar buiten te gaan of de bus te pakken. Je kunt jezelf opknappen, een betere glimlach opzetten en een foto nemen die direct op sociale netwerken kan worden gepubliceerd.
En de beloning komt meteen. Tientallen, honderden ‘likes’ en ‘favorieten’ verschijnen binnen enkele seconden. En dat is fantastisch voor mensen die stimulatie, onmiddellijke erkenning en positieve bekrachtiging, die in werkelijkheid kort en vluchtig zijn, nodig hebben.
Dus herhalen ze het steeds weer, urenlang, omdat deze vorm van versterking krijgen een soort verslaving is. En omdat er altijd iemand zal zijn die hen een seconde lang aandacht zal geven, ook al kennen ze niet eens alle mensen die hen vind-ik-leuks geven.
Fouten, leegheid en behoeften delen
“Ik voel me alleen, deze persoon heeft me in de steek gelaten, ik heb een slechte dag, deze wereld is niet de moeite waard, deze persoon is egoïstisch, niemand begrijpt me…”
Je hebt dit soort statussen misschien wel meerdere keren op sociale netwerken gevonden. Als het je vrienden zijn en je ze waardeert, zou je niet aarzelen om de telefoon op te pakken of ze op te zoeken om uit te vinden wat er is gebeurd en om ze te helpen.
Deze berichten zijn echter openbare uitbarstingen. In plaats van een luchtje te scheppen of alleen in stilte te zijn voor even, geven ze er de voorkeur aan om het op deze netwerken te plaatsen, die zichtbaar zijn voor alle ogen.
Als je de persoon niet kent, kan je je een paar dagen later afvragen hoe het met hem gaat, maar in werkelijkheid worden deze gevoelens nooit opgelost.
Zij laten hun ongemakken, hun woede-uitbarstingen, hun opmerkingen of hun verdriet liever op een emotionele manier achter op openbare platforms zoals sociale netwerken.
Ik laat iets zien wat ik niet ben om me beter te laten voelen
Ben je ooit een nepprofiel tegengekomen? Heb je een vriendschap of relatie gehad met iemand die niet was wie hij zei dat hij was? Er zijn veel mensen die deugden laten zien die ze eigenlijk niet hebben, fantastische verhalen vergezeld door misleidende foto’s.
Soms kunnen we het gedrag van bepaalde vrienden zien op onze sociale netwerken, wanneer ze praten over dingen die ze niet hebben gedaan of een vertekend beeld van zichzelf laten zien.
Voor veel mensen zijn sociale netwerken beschermende schilden waarmee ze binnen hun comfortzone kunnen blijven, waarin ze hun angsten en onzekerheden verbergen, terwijl ze iets laten zien dat ze willen zijn of hebben. Je hoeft niet eens de deur meer uit om een partner te vinden. Je hoeft niet naar bepaalde evenementen te gaan om vrienden te worden met mensen met dezelfde smaak.
De wereld is maar een muisklik van ons verwijderd en dit is zonder twijfel iets prachtigs, maar het kan ook gevaarlijk zijn, afhankelijk van de persoon.
Balans
De balans ligt in het intens genieten van het leven, in het gebruik maken van elke situatie, maar ook in het voorrang geven aan de zintuigen: zicht, aanraking, reuk, smaak…
Geen gezicht is verleidelijker dan een die recht voor ons staat, geen knuffel is warmer dan een waarvan je weet dat hij gegeven moet worden en geen gesprek is dieper dan een die begint met een kop koffie.
Sociale netwerken zijn fantastisch voor het delen van specifieke dingen, voor het communiceren met mensen die ver van ons weg zijn, voor lachen, leren en ontdekken, maar je moet altijd je eigen privacy respecteren. Zoek naar intimiteit die niet gebaseerd is op likes.
Je hoeft geen foto op sociale netwerken te delen zodat andere mensen je geluk of verdriet erkennen. Ieder van ons moet weten hoe ons eigen verdriet te lezen en te genieten van ons geluk zonder een publiek nodig te hebben. We moeten weten waar de grens te trekken tussen het publieke gebied en het privéleven.
–Afbeeldingen met dank aan Pascal Campion–