De traumatische jeugd van Marilyn Monroe
Marilyn Monroe had een traumatische jeugd. In feite blijft het een duister en dramatisch onderwerp, waarover we nooit alles zullen weten.
Misschien hebben de monsters uit haar kindertijd samen met die uit haar latere jaren haar naar haar tragische einde geleid, dat tot op de dag van vandaag nog niet volledig is verklaard. Hoe het ook zij, dit jaar is het 60 jaar geleden dat ze stierf en haar eeuwig jonge figuur blijft ons zowel fascineren als mystificeren.
Een voorbeeld is de nieuwste Netflix-documentaire over haar leven, The Mystery of Marilyn Monroe: The Unheard Tapes. In dit nieuwe onderzoekswerk geeft de Ierse schrijver en journalist Anthony Summers getuigenissen van vele mensen die haar in verschillende fasen van haar leven hebben gekend.
Summers brengt verschillende aspecten aan het licht die in werkelijkheid niet helemaal nieuw zijn. Het eerste was de mogelijke betrokkenheid van de hoogste politieke echelons van die tijd bij Marilyn’s dood. Het tweede was het seksueel misbruik dat zij gedurende haar carrière onderging, een hobbelig en moeilijk pad dat veel actrices moesten afleggen als zij rollen in de filmwereld wilden bemachtigen.
Een opmerkelijk aspect dat in deze documentaire aan de orde komt, heeft betrekking op Marilyn’s jeugd. In feite onthult de getuigenis van de familie van de psychiater die haar behandelde aspecten van bepaalde traumatische imprints die ongetwijfeld haar leven diepgaand hebben beïnvloed. Laten we dit eens nader kijken.
“Gisteravond was ik weer de hele nacht op. Soms vraag ik me af waar de nacht voor dient. Het bestaat bijna niet voor mij – het lijkt allemaal één lange, lange, verschrikkelijke dag.”
-Marilyn Monroe-
De traumatische jeugd van Marilyn Monroe: lege, donkere kamers en de behoefte aan genegenheid
Marilyn Monroe pakte elke keer dat ze reisde tientallen boeken in. Ze liet ook veel ruimte in haar bagage voor flessen alcohol, barbituraten en kalmerende middelen.
Er wordt gezegd dat als er één ding was dat haar definieerde, het haar gebrek aan punctualiteit was. Opnames, diners, gala’s, afspraken… ze kwam nooit op tijd. Er werd gezegd dat ze dat deed om ‘hard to get’ te spelen en anderen te laten anticiperen op haar komst.
Maar in werkelijkheid was Marilyn verdwaald in de diepten van haar eigen geest en had geen controle over de werkelijkheid. Ze nam urenlange baden waarin ze probeerde haar huid te ontdoen van het vuil dat Hollywood er volgens haar in had geïmpregneerd.
In feite probeerde zij terug te keren naar haar ware ik, naar Norma Jeane. Hoewel dit zou betekenen dat zij weer in contact zou komen met haar kindertijd en bepaalde trauma’s die nooit waren geheeld.
Ralph Greenson was haar psychiater voor de laatste drie jaar van haar leven. Michel Schneider, schrijver van Marilyn’s Last Sessions, en Lisa Appignanesi, schrijver van Mad, Bad and Sad: A History of Women and the Mind Doctors, geven ons een aantal interessante feiten over deze arts-patiëntrelatie.
“Now you can’t get out”, het meisje dat in donkere kamers woonde
Gladys Monroe Baker, de moeder van Marilyn, leed aan paranoïde schizofrenie. Ze bracht haar hele leven door met het heen en weer gaan naar psychiatrische inrichtingen.
Charles Stanley Gifford, Marilyn’s vader, liet haar moeder snel in de steek toen hij ontdekte dat ze zwanger was. Deze twee hoofdpersonen waren nauwelijks aanwezig in het leven van de kleine Norma, noch werden zij vervangen door andere mensen.
Haar jeugd was een trieste en hobbelige rit tussen weeshuizen en familievrienden. Zij vond nooit stabiliteit of een emotioneel toevluchtsoord. In feite werden haar kindertijd en adolescentie gekenmerkt door de afwezigheid van elke vorm van gehechtheid, liefde en bescherming.
Misbruik
Toen zij acht jaar oud was, kwam een oude man haar kamer binnen. Nadat hij de deur op slot had gedaan, zei hij een paar woorden tegen haar die ze nooit zou vergeten: “Nu kun je er niet meer uit.” Dat was de eerste keer dat ze seksueel misbruikt werd.
Later zou het een neef en een vriend van de familie zijn, enz. Toen ze 16 was, werd er een huwelijk voor haar geregeld met een buurjongen, Jim Dougherty, een 20-jarige jongen. Het idee was dat iemand anders de verantwoordelijkheid zou dragen om haar te onderhouden. Het duurde echter niet lang voordat zij een carrière als model begon, en een Hollywood directeur haar ontdekte.
Vanaf dat moment begon Norma Jeane de persoonlijkheid van Marilyn Monroe op te bouwen om aan haar jeugd te ontsnappen en succes te behalen. Toch is de waarheid dat ze nooit ophield in donkere kamers te leven… zowel fysieke als mentale.
“Toen ik daarnet uit het raam van het ziekenhuis keek, waar de sneeuw alles had bedekt, is alles opeens een soort gedempt groen. Het gras, de armoedige groenblijvende struiken – hoewel de bomen me een beetje hoop geven – de desolate kale takken die beloven dat er misschien lente komt en misschien beloven ze hoop.”
-Marylin Monroe-
Ralph Greenson, de briljante onorthodoxe psychoanalyticus
Ralph Greenson was een vooraanstaande Amerikaanse psychiater en psychoanalyticus. Op zijn bank vertelde Marilyn Monroe hem meerdere horrorverhalen. De meeste hadden betrekking op de vele seksuele afpersers die ze had gekend. Bijvoorbeeld Joe Schenck, de 69-jarige president van 20th Century Fox die ze moest ‘bijstaan’ als ze gevraagd werd.
Ze noemde hen ‘wolven’. Zij waren de karakters waar ze mee om moest gaan als ze filmrollen wilde krijgen, zoals ze uitlegde in haar autobiografie, My Story. Dr. Greenson was echter meer bezorgd over haar traumatische jeugd.
Degene die er toe leidde dat ze in zowel gewelddadige als stormachtige emotionele relaties terecht kwam. Bovendien veranderde het haar in een figuur die permanent behoefte had aan affectie, maar tegelijkertijd zelfdestructief was.
Degenen die Greenson kenden waren er snel bij om te zeggen dat zijn behandeling van Marilyn onorthodox was. In feite integreerde hij haar in zijn eigen gezin in een poging om haar een maatstaf te geven van wat een veilige omgeving was. Ze kon hem bellen en naar zijn huis gaan wanneer ze maar wilde. Helaas werd ze hierdoor afhankelijk van hem, wat niet echt hielp.
De traumatische jeugd van Marilyn Monroe en de gevolgen daarvan
Posttraumatische stress, chronische depressie en ook verslavingen… De traumatische jeugd van Marilyn Monroe bepaalde haar persoonlijkheid. Ze was emotioneel kwetsbaar en onstabiel, maar toch bekwaam genoeg om een personage te creëren en succes te behalen. De prijs die ze betaalde was echter te hoog. Ze koos haar gezelschap niet met wijsheid en niemand kon haar de hulp bieden die ze nodig had.
Momenteel denkt men dat haar mentale problemen te wijten kunnen zijn aan een bipolaire stoornis of een borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD). Het is niet duidelijk. Wat we wel weten is dat de onnoemelijke mysteries van haar leven het onderwerp zullen blijven van nieuwe onderzoeken en tv-documentaires.
Helaas zit de Hollywood-geschiedenis vol met gebroken poppen die onsterfelijkheid bereikten door hun ziel, hun lichaam, en zelfs hun leven te verkopen. Norma Jeane was waarschijnlijk daarvan het meest trieste voorbeeld dat we kennen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Appignanesi, Lisa (2009) Mad, Bad and Sad: A History of Women and the Mind Doctors. Little, Brown.