Spiegelpijn - een manier om verbinding te maken

Spiegelpijn is een interessante aandoening die onlangs is ontdekt. Mensen die het hebben, kunnen de sensaties voelen die anderen ervaren. Is het niet geweldig?

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog María Alejandra Castro Arbeláez.

Laatste update: 27 december, 2022

Elke dag komen we met veel andere mensen in contact, maar hoe diep verbinden we eigenlijk? Het is meestal niet gemakkelijk om te doen. Je zou echter kunnen zeggen dat verbinden een manier van leven is voor mensen met spiegelpijn.

In het artikel van vandaag willen we deze vorm van ongeëvenaarde verbinding onderzoeken. Eerst gaan we je vertellen wat spiegelpijn is, daarna gaan we dieper in op de kenmerken en ten slotte vertellen we hoe onderzoekers dit fenomeen meten.

Wat is spiegelpijn?

Kun je je voorstellen dat je muziek in kleur hoort? Kun je je voorstellen dat je woorden proeft? Nou, mensen met spiegelpijn kunnen het.

Dit betekent dat bestaat uit een soort sensorische verandering. Daarin genereert een stimulus van het ene zintuig typische sensaties van een ander zintuig. Hoewel het fenomeen misschien vreemd lijkt, is deze manier van voelen niet pathologisch en ook niet veroorzaakt door een medische aandoening.

Er zijn verschillende vormen:

• Grafeem-kleur spiegelpijn. Het bestaat uit het kunnen associëren van de letters met kleuren. “A” kan bijvoorbeeld worden geassocieerd met rood, “b” met geel, “c” met groen, enz.
• Geluid-kleur spiegelpijn. Dit is het vermogen om een geluid te horen en er een kleur aan toe te kennen.
• Lexicale-smaak spiegelpijn. Een vorm van spiegelpijn waarbij mensen woorden associëren met een smaak. Met andere woorden, ze associëren de woorden met smaken.
• spiegelpijn van personificatie. Wanneer mensen de persoonlijkheid van letters en cijfers kunnen waarnemen.

Het gebied van spiegelpijn is een gebied dat in toenemende mate wordt onderzocht. Daarom zijn er veel recente studies over. Spiegelpijn werd ontdekt in 2005.

Kenmerken van spiegelpijn

Spiegelpijn bestaat uit het experimenteren met tactiele sensaties na het observeren dat andere mensen worden aangeraakt. Het lijkt geweldig, toch?

Dit zijn de belangrijkste kenmerken van deze fascinerende vorm van spiegelpijn:

• Activering van de somatosensorische cortex die het gevoel geeft aangeraakt te worden.
• Precies zoals het voelt als iemand je aanraakt, is de sensatie die mensen met spiegelpijn ervaren.
• Bewustzijn is de voorwaarde om te erkennen dat spiegelpijn een bewuste ervaring is.
• Een andere stimulus dan normaal is wat zo’n reactie induceert.
• Automaticiteit van deze ervaringen, die plaatsvindt zonder erover na te denken.

Er zijn veel theorieën over de oorzaak van dit type. De belangrijkste drie zijn:

• Spiegel-zintuiglijk. Dit is een theorie die suggereert dat mensen spiegelpijn hebben wanneer somatosensorische spiegelsysteemactiveringen plaatsvinden onder de normale drempel.
• Theorie van het visuele en somatosensorische systeem. Deze theorie suggereert dat mensen met spiegelpijn de visuele en somatosensorische systemen direct met elkaar verbonden hebben.
• Bimodale celtheorie. Het suggereert dat bimodale cellen worden geactiveerd (Engelse link) wanneer ze aanraking zien, zowel voor tactiele als visuele stimuli.

Ze bestuderen ook spiegelneuronen, die vaker voorkomen bij mensen met spiegelpijn. Mensen zonder spiegelpijn activeren bijvoorbeeld alleen imiterende reacties, terwijl ze heel echt voelen voor mensen met dit type spiegelpijn.

Ook lijkt er een verband te bestaan tussen spiegelpijn en empathie. Het lijkt erop dat mensen met dit type een grotere activering in spiegelsystemen hebben en daarom een hoger niveau van empathie ontwikkelen.

Kun je spiegelpijn meten?

Verschillende onderzoeken hebben geprobeerd dit soort spiegelpijn met verschillende methoden te meten om het beter te begrijpen. Ze gebruikten bijvoorbeeld resonantiebeeldvorming en thermografiemethoden. Dankzij deze onderzoekers weten we meer over de werking van spiegelpijn.

Blakemore, Bristow, Bird, Frith en Ward presenteerden een experiment van hun eigen ontwerp in een artikel getiteld “Somatosensorische activeringen tijdens de observatie van aanraking en een geval van vision-touch synaesthesia,” later gepubliceerd in het Journal of Brain and Neurology.

Het bestond uit het onderzoeken van het neurale systeem dat betrokken is bij de perceptie van aanraking door middel van magnetische resonantie beeldvorming.

De onderzoekers pasten het toe op 12 mensen zonder spiegelpijn en, in “C”, een vrouw met spiegelpijn. Vervolgens analyseerden ze de neuronale activiteit voor de waarneming van de aanraking van het gezicht en de menselijke nek, om in beide gevallen de somatosensorische typografie te onderzoeken.

Als gevolg hiervan leerden ze dat de activeringspatronen van “C” op drie manieren verschilden van de controlemensen (zonder spiegelpijn):

• De activaties in de somatosensorische cortex waren significant groter.
• Het linker premotorische gebied lichtte in “C” sterker op dan bij mensen zonder spiegelpijn.
• De insula-cortex geactiveerd in “C,” maar niet bij de mensen zonder spiegelpijn.

Door deze metingen zijn ze erin geslaagd aan te tonen dat “C” een spiegelsysteem voor aanraking had dat boven de drempel voor bewuste tactiele waarneming ligt.

Verder besloot Elvira Salazar als onderdeel van haar proefschrift te analyseren of de observatie van pijnlijke tactiele stimuli lichaamsasymmetrie genereert in het thermogram van de waarnemer. Dat wil zeggen, ze probeerden deze asymmetrie waar te nemen door thermografie toe te passen, een techniek waarmee ze de temperatuur grafisch konden vastleggen.

Waarom?

Omdat er in normale situaties symmetrie zou moeten zijn, tenzij er een pathologie is. De onderzoekers wilden weten of het niet hebben en observeren van pijn- en aanrakingssituaties asymmetrie in de thermografie zou kunnen veroorzaken.

Zo vonden ze een objectieve maatstaf, thermische asymmetrie, om de fysiologische manifestaties van spiegelpijn te bestuderen buiten de patronen van hersenactiviteit, subjectieve ervaring en gedragsmarkers.

De tactiele sensatie die deze mensen voelen nadat ze het bij anderen hebben waargenomen, is zo diep dat sommige mensen denken dat degenen die het bezitten empathischer zijn.

Wat een geweldige manier om met anderen in contact te komen! We hopen echt dat er meer onderzoeken komen die ons dichter bij deze en andere vormen van spiegelpijn brengen, zodat we meer kunnen leren over dit verbazingwekkende fenomeen.