Problemen die patiënten vaak niet graag aan hun therapeuten vertellen

Er zijn bepaalde onderwerpen die patiënten/cliënten vaak niet graag in therapie willen bespreken. Ze kunnen echter van centraal belang zijn voor de professional om een goede beoordeling te maken en een succesvolle interventie te plannen.

Als je ooit in therapie bent geweest, weet je hoe moeilijk het kan zijn om over bepaalde onderwerpen te beginnen. In feite zijn er bepaalde onderwerpen en problemen die patiënten vaak niet graag aan hun therapeut vertellen. Dat komt omdat, ondanks het feit dat er in therapie veel emotioneel werk wordt verricht, er een soort vertrouwen nodig kan zijn om over bepaalde onderwerpen te praten dat nog niet bestaat tussen de therapeut en de cliënt.

Jezelf emotioneel openstellen voor een vreemde, je problemen actief confronteren in plaats van ze te negeren, en je kwetsbaar opstellen, is allesbehalve gemakkelijk. Het kan inderdaad heel vreemd, gênant of zelfs beangstigend aanvoelen om iemand anders je geheimen en diepste gedachten toe te vertrouwen. Om die reden houden veel mensen bepaalde details achter.

De behoefte om bepaalde dingen voor onszelf te houden is natuurlijk. We zijn niet verplicht om anderen alles over onszelf te vertellen. Dat gezegd hebbende, is het goed om in gedachten te houden dat het doel van therapie is om je de gelegenheid te geven de therapeut in vertrouwen alles te vertellen wat er met je gebeurt.

In de regel wil de therapeut alleen het beste voor zijn patiënt. Ze hebben er geen belang bij om over hen te oordelen. Toch hebben ze bepaalde informatie nodig om hen te kunnen bijstaan.

Alles wat gezegd wordt tijdens een therapiesessie is vertrouwelijk. Het is een veilige ruimte waar patiënten en therapeuten openlijk kunnen praten. Dat is een van de aspecten die therapie zo effectief maakt. Er zijn echter een aantal onderwerpen die patiënten niet graag aan hun therapeut vertellen. Kijk eens naar de lijst, misschien herken je je in een of meer van hen.

1. Seksleven

Veel therapeuten zeggen dat seks een onderwerp is dat de meeste patiënten vermijden. Toch is het seksleven van een patiënt, samen met andere factoren, een goede indicator voor de kwaliteit van zijn leven.

Hoewel dat niet altijd het geval is, kan de therapeut de problemen van de patiënt vaak beter begrijpen als hij weet hoe hij in deze meest  privésfeer is. Bovendien kan seksualiteit een belangrijke bron van stress zijn, maar ook een sleutel tot het bereiken van bepaalde bekrachtigers. Dit is iets waarmee de therapeut rekening zal houden bij het opstellen van een interventieplan.

2. Seksueel misbruik

Praten over dit onderwerp is meestal moeilijk voor slachtoffers. Tegenwoordig weten we echter dat de gevolgen van een seksueel misbruik in de geschiedenis van een patiënt een dynamiek teweegbrengen, zowel in het denken als in het gedrag, waarvan ze zich zelf vaak niet bewust zijn.

In feite blijft het misbruik hen schaden, ook al denken ze misschien dat ze er overheen zijn. We hoeven immers niet bewust over een gebeurtenis na te denken om er invloed op te kunnen uitoefenen.

Daarom is het in gevallen van seksueel misbruik vaak heel belangrijk om het volledige verhaal te horen. De therapeut kan hierbij veel helpen, maar moet zich ervan bewust zijn dat er een potentieel traumatische gebeurtenis heeft plaatsgevonden. Zij moeten ook het volledige verhaal kennen waarmee de cliënt/patiënt later zal werken.

Wat er gebeurd is, is even belangrijk als hoe het verhaal verteld wordt. Een politierapport of een beschrijving door een ander is van weinig waarde vergeleken met de getuigenis van het slachtoffer zelf. De getuigenis van een slachtoffer is ook nuttig als de patiënt de agressor is, met het oog op zijn reïntegratie.

3. Geld

Wij leven in een maatschappij waarin geld een bron van ruzies en afgunst is. Daarom is het niet verwonderlijk dat sommige mensen terughoudend zijn om het onderwerp ter sprake te brengen, zelfs in therapiesessies. Toch is het belangrijk voor de therapeut om bepaalde details te weten over het geld van de patiënt.

Hij kan zijn cliënt vragen of hij erin slaagt het einde van de maand te halen zonder uitgeput te raken. Zijn ze in staat om te sparen? Levert het onderwerp geld veel stress op? Het zijn vragen die uiterst relevant kunnen zijn, omdat de antwoorden veel onaangepast gedrag kunnen verklaren.

Het is zelfs zo dat weten hoe een patiënt met zijn middelen omgaat, uiterst onthullend kan zijn. Dat komt omdat er vaak verbanden zijn met andere gebieden van hun leven waar afgeleide problemen kunnen worden geïdentificeerd. Zo kan de opvoeding van de patiënt met betrekking tot geld de relationele sfeer overstijgen en bepalend zijn voor de manier waarop hij zijn partners kiest.

4. Problemen op het gebied van gezondheid en ziekten

Lichamelijk en geestelijk welzijn zijn sterk van elkaar afhankelijk. Hoewel sommige mensen het ongemakkelijk vinden om over problemen zoals premenstrueel syndroom of maag-darmproblemen te praten, is het belangrijk om dit wel te doen, vooral als het gaat om een aandoening die voor hen verontrustend of stressvol kan zijn.

Bovendien kunnen lichamelijke symptomen een negatieve invloed hebben op de geestelijke gezondheid. Als de patiënt bijvoorbeeld een overactieve schildklier heeft, kan hij symptomen van angst ervaren. Bijgevolg zou elke interventie eerder verschillend zijn.

5. Reflecties op het verloop van de therapie

De patiënt kan zich vaak gefrustreerd, verdrietig of teleurgesteld voelen, maar vindt het moeilijk om dit aan zijn therapeut te vertellen. Immers, het geven van negatieve directe feedback is nogal ongemakkelijk. Therapie is echter bedoeld om de patiënt de perfecte omgeving te bieden om aan zijn conflict te werken en assertiever te worden.

Het is geen goed idee om zijn gevoelens in te kapselen en te vermijden. Als de therapie niet goed verloopt, moeten ze dat ook zeggen. Dan kan de therapeut de nodige aanpassingen doen om de dynamiek te heroriënteren.

Het kan ook gebeuren dat de patiënt en de therapeut niet op dezelfde golflengte zitten. Dat is prima en hoeft geen probleem te zijn. Het belangrijkste is om dit feit te communiceren. Therapeuten zijn immers gewend aan dit soort situaties en beschikken over de middelen om dienovereenkomstig te handelen.

6. Voeding

Sommige mensen voelen zich ongemakkelijk om over hun relatie met voeding en hun lichaamsbeeld te praten. Dat komt meestal door de verkeerde veronderstellingen die een groot deel van de samenleving heeft over problemen die met voeding en gebrek aan wilskracht te maken hebben.

Bijgevolg kan het voor de patiënt onaangenaam zijn om gedragspatronen te ontdekken die met voeding te maken hebben en die veranderd en aangepakt moeten worden.

7. Identiteit

De term identiteit kan onder meer verwijzen naar geslacht, etniciteit, seksuele geaardheid of religiositeit. Het klinkt misschien nogal voor de hand liggend, maar deze punten zijn uiterst belangrijk om te begrijpen wie iemand is, wat hij heeft meegemaakt en wat zijn waarden zijn.

Zelfs als sommige aspecten van zijn identiteit zichtbaar zijn of hij ze tijdens de eerste sessie heeft genoemd, moet hij ze in de loop van de therapie opnieuw naar voren brengen, zodat de therapeut een volledig beeld van zijn leven kan krijgen.

8. Ongemakkelijke verhalen

Iedereen heeft er behoefte aan geliefd en geaccepteerd te worden. In sommige gevallen kan deze onbevredigde behoefte een obstakel vormen voor het welslagen van het therapeutisch proces.

In therapie worden veel verhalen gehoord waarin de verteller reageert op sociale verwachtingen van goed gedrag. Dat komt omdat we de neiging hebben onze verhalen zo te vormen dat ze passen bij voorstellingen waarvan we denken dat ze adaptief zijn.

Dit is ook logisch omdat het toegeven van fouten niet zo gemakkelijk is. Toch is het belangrijk om ook over deze ervaringen te praten als positieve verandering wordt nagestreefd.

In feite is de eerlijkheid van de patiënt/cliënt essentieel voor de therapeut om een goede evaluatie uit te kunnen voeren en eventuele aanpassingen in de interventie te kunnen doen om de resultaten te optimaliseren.