Ostracisme in een relatie, hoe kun je het herkennen?

Emotionele onverschilligheid of uitsluiting in een relatie wordt ostracisme genoemd. Deze gemaskeerde vorm van misbruik doet zich voor wanneer de ene partner vaak de behoeften, verzoeken of verlangens van de ander negeert. In feite communiceren ze met stilte en reageren ze totaal niet.

Een vorm van psychologisch misbruik in relaties kan gemakkelijk worden geclassificeerd als ostracisme. In dezelfde lijn was deze uitsluiting in het oude Griekenland de straf voor mensen die als gevaarlijk werden beschouwd verbanning en isolatie. Dit was een harde straf voor de persoon, want zonder de bescherming en aandacht van anderen overleefden ze het niet.

Helaas komt ostracisme soms voor in een relatie. Het komt meestal voor bij stellen waar de fundamentele pijler van communicatie schittert door afwezigheid. Normaal gesproken is het de ene partner die de ander verstoot.

Deze onverschilligheid omvat gedragingen zoals het aan de kant schuiven van de ander, geen aandacht besteden aan zijn communicatieve of emotionele behoeften of hem zelfs voor langere tijd volledig negeren.

Voor goede communicatie zijn drie basiselementen nodig. Een zender, een ontvanger en een boodschap. In emotioneel koude relaties is er wel een boodschap en een zender, maar geen ontvanger.

Omdat de ostraciserende partner niet met zijn partner wil communiceren, niet naar hem wil luisteren en hem volledig vermijdt. Ze kunnen dit doen door te weigeren de telefoon op te nemen of het huis te verlaten.

Tekenen van ostracisme in een relatie

Mensen in een relatie die vermoeden dat ze worden verstoten, moeten letten op het volgende gedrag bij hun partner.

Hun partner negeren

• Ze weigeren een gesprek te voeren over een onderwerp dat ook maar enigszins controversieel is. Het is echter normaal en zelfs gezond voor stellen om ruzie te maken. De sleutel ligt in hoe ze met deze ruzies omgaan. Als er sprake is van ostracisme in de relatie, dan wil de ene partner wel praten om het conflict op te lossen, maar de andere niet. Het is zelfs zo dat de partner die wil communiceren in zichzelf blijft praten en net zo goed tegen de muur kan praten als de ander hem of haar negeert. Het is gemakkelijk voor te stellen wat dit soort gedrag doet met hun gevoel van eigenwaarde als het na verloop van tijd herhaaldelijk voorkomt.
• Ze negeren vragen of antwoorden in eenlettergrepige taal. Eenlettergrepige antwoorden komen vaak voor. Het heeft de neiging om de andere partner de mond te snoeren, wat eigenlijk is wat de ostraciserende partner wil. Het creëert echter een slecht gevoel tussen het stel dat niet wordt opgelost en zich dus na verloop van tijd opstapelt.

Hun partner vermijden

• Ze vermijden allerlei lichamelijk en visueel contact. De andere partner voelt zich niet geliefd en afgewezen. Ze kunnen zelfs het gevoel hebben dat ze walgen van hun partner. Dit heeft directe gevolgen voor hun gevoel van eigenwaarde. Ze kunnen zelfs het gevoel krijgen dat ze geen liefde of genegenheid verdienen en dat ze onaantrekkelijk en ongewenst zijn.
• Ze gaan niet naar sociale evenementen met hun partner. Hoewel het waar is dat partners in een relatie meestal hun individualiteit willen behouden, moeten ze er soms ook zijn om elkaar te steunen. Daarom, als de ene partner nooit naar sociale evenementen of afspraken gaat met de andere, houden ze geen rekening met de behoeften van de ander.

Geen liefde of steun tonen

• Ze bieden geen onvoorwaardelijke steun. Stellen zijn bedoeld om elkaar liefde en steun te geven en te ontvangen. Als de ene partner zich niets aantrekt van de plannen, hoop en dromen van de ander, niet aan hun zijde staat en hen op geen enkele manier aanmoedigt, steunen ze hen niet onvoorwaardelijk.
• Ze tonen geen genegenheid. Uiteindelijk moet een koppel van elkaar houden. Deze liefde moet de pijler zijn waarop al het andere is gebouwd. Hoewel ze misschien ruzie maken, is er altijd genegenheid en hun doel moet zijn om uiteindelijk tot een overeenkomst te komen waar ze allebei baat bij hebben.

Ostracisme: hoe voelt het slachtoffer zich?

Zoals we hierboven al zeiden, komt ostracisme in een paar voor via verschillende soorten gedragingen. Soms kunnen ze onopgemerkt blijven, omdat het geen directe fysieke of psychologische mishandeling is. Er zijn geen verbale beledigingen of vernederingen. Het is echter een ongelukkig feit dat ostracisme eigenlijk meer schade kan aanrichten dan een meer directe vorm van agressie.

Soms houden slachtoffers zichzelf voor de gek om de relatie niet te verlaten door het gedrag van hun partner te excuseren als gewoon een voorbijgaande fase. Of ze denken dat hun partner nu eenmaal zo is en dat het hun plicht is om wat flexibeler te zijn en hen te tolereren. Of zelfs dat “het allemaal wel meevalt.”

Bovendien kunnen mensen in hun omgeving die ideeën onderschrijven en hen vertellen dat hun partner net als iedereen is. Iedereen heeft immers fouten. Met andere woorden, ze moeten zich er gewoon bij neerleggen.

Maar diep van binnen lijdt het slachtoffer voortdurend dagelijks, omdat ze niet weten wanneer hun partner hen zal negeren. In feite kunnen ze zich in een permanente staat van intense angst bevinden. In al deze situaties zijn er onuitgesproken boodschappen en onafgemaakte zaken.

Bovendien komt het vaak voor dat het slachtoffer zich bang voelt. Ze kunnen zich niet uiten of communiceren omdat de ervaring hen vertelt dat ze onverschillig zullen reageren als ze dat wel doen. Het gevolg is dat ze alleen maar meer pijn en verdriet zullen voelen.