Waarom voelen we ons aangetrokken tot mensen die ons negeren?
Het is vrij normaal om emotionele of seksuele aantrekkingskracht te voelen voor mensen die ons negeren. Dus in plaats van om te gaan met mensen die je met genegenheid behandelen en die potentiële partners kunnen worden, hebben de meesten de neiging om degenen die hen afwijzen te idealiseren.
Psychologisch staat dit effect bekend als “reactantie.” Er zit veel achter. Het concept, bedacht door Brehm, verwijst naar het gevoel dat ontstaat bij elk individu dat van zijn vrijheid wordt beroofd.
Er is sprake van reactantie wanneer iemand onder druk wordt gezet om een bepaald standpunt te accepteren. Het is een emotionele en motivationele reactie om het tegenovergestelde standpunt in te nemen die de weerstand tegen overreding versterkt.
“Jij houdt van haar, maar zij houdt van hem, en hij houdt van iemand anders. Je kunt gewoon niet winnen… en zo gaat het door tot de dag dat je sterft. This thing they call love it’s gonna make you cry.”
Reactantie
Dit doet zich voor in een veelheid van situaties in het dagelijks leven. Het is een universeel fenomeen dat zowel bij jonge kinderen als bij volwassenen kan voorkomen. Zoals je kunt zien, is het heel gewoon om dit effect tegen te komen op het gebied van romantische relaties.
Iedereen voelt een bedreiging voor zijn persoonlijke vrijheid wanneer hij onder druk wordt gezet om in een relatie te blijven of om van iemand in het bijzonder te houden. Er is echter een motivationele reactie die je ertoe aanzet om je keuzevrijheid te herstellen wanneer iemand je negeert of onverschillig tegenover je is. Dit komt omdat je je beroofd voelt.
Sterker nog, hoe meer je je beroofd voelt van een alternatief, hoe sterker je reactie en hoe meer je worstelt om het te verkrijgen. Als je niet vrij kunt kiezen om bij iemand te zijn, krijgt die persoon een enorm aantrekkelijk aureool van mysterie. Er ontstaat een onbedwingbaar verlangen in je om “op jacht te gaan” naar degenen die je negeren.
Mensen die ons negeren en innerlijke leegte
Zoals we hierboven hebben uitgelegd, is psychologische reactantie (Engelse link) relevant in elke interpersoonlijke relatie en elk innerlijk gemis beïnvloedt deze in grote mate.
Sommige mensen raken verslaafd aan het onmogelijke omdat deze verslaving tenslotte vermaak is. Het probleem is dat dit soort tijdverdrijf of emotionele achtbaan uiteindelijk negatieve gevolgen heeft op de lange termijn.
Het ingewikkelde is dat het je afstand doet nemen en loskoppelt van routine en verveling. Waarom is verveling een probleem? Wel, omdat sommige mensen zich zo leeg voelen dat elke gemakkelijke, vloeiende relatie niet appetijtelijk is.
Dus, om die apathie te verlichten, hechten mensen zich aan zo’n sentimenteel tijdverdrijf, aan een soap die hun leegtes vult. Het resultaat is dat wat ooit een leuke ontspanning was, routine wordt en dus verveling als ze hun doel bereiken als de relatie vordert.
Een achtbaan in relaties
Het is belangrijk om te weten dat wat misschien begint als kinderspel kan eindigen als een probleem als je in een stabiele relatie wilt zijn. Het najagen van mensen die je negeren kan in het begin inderdaad leuk lijken.
Bovendien houdt het prettige gevoel van nieuwsgierigheid en illusie je aan het lijntje. Het probleem is dat je niet eeuwig zo kunt leven. Er komt een moment in het leven dat je uit die emotionele achtbaan moet stappen en in een emotionele carrousel moet springen.
Er zijn verschillende redenen om dit spel niet voort te zetten. Eigenwaarde is de belangrijkste. Mensen die verslaafd raken aan het soort dynamiek waarin ze degenen afwijzen die hen goed behandelen en verlangen naar mensen die hen negeren, hebben meestal een laag gevoel van eigenwaarde.
Hun geest blijft hen dus vertellen dat ze genegenheid niet echt waard zijn. Integendeel, ze zijn ervan overtuigd dat ze onverschilligheid verdienen. Zoals je kunt zien, kwetsen ze hun gevoel van eigenwaarde nog verder met elke stap die ze zetten om die persoon te krijgen die hen negeert.
Daarnaast wennen mensen zelden aan natuurlijke toestanden, zoals rust, routine en bezinning. Een andere reden is dat je waarschijnlijk je kostbare tijd verspilt. Dit komt omdat mensen zelden gebruik maken van het besef van hun eindige aard om zich ervan te ontdoen.
Je manier van leven volgt vaak de fictie van onsterfelijkheid en je laat je kostbare tijd wegglippen. Dan ga je op zoek naar onmogelijke uitdagingen die zich uiteindelijk tegen je keren.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Congost, S. (2017). Si duele, no es amor. Editorial Zenith