We weten wat we nu zijn, maar niet wat we kunnen zijn

Ik kijk om me heen en zie ongelukkige mensen — met dromen en aspiraties — die vastzitten in uitputtende levenssituaties. Deze mensen hebben het opgegeven en erkennen alleen wat ze hedendaags zijn en wat op dit moment bestaat. Hierdoor komen ze er niet eens aan toe om te denken aan hoe anders hun levens er uit hadden kunnen zien. We weten allemaal wat we nu zijn, maar niet wat we kunnen zijn.

Dit zijn ongeïnspireerde individuen zonder doelen of de moed om te erkennen dat ze nog steeds het vermogen hebben om hun toekomst te bepalen. Ze spenderen geen aandacht aan hun talenten of waarden omdat hun persoonlijkheid en leven al geschapen zijn door hun studie, hun werk, hun relatiestatus of hun persoonlijke omstandigheden.

Hun leven bestaat uit hun eerdere prestaties zonder aandacht te besteden aan huidige inspanningen. Ze hebben alles wat hen vroeger liet dromen verlaten in ruil voor een standaardleven. Nu doen ze alleen wat ze moeten doen.

Waarom laten zoveel mensen controle over hun eigen leven door hun vingers glippen? Ze verantwoorden hun onverschilligheid door middel van de gedachte dat alles — maar dan ook alles — toch al vaststaat.

Waarom verlaten ze hun dromen? Hoe komen ze tot het besluit om de droom dat ze iets groots hadden kunnen bereiken — als ze meer hun best hadden gedaan — los te laten? Laten we deze kwestie eens wat beter bekijken…

Er is nog veel te beleven

Het heden is wat het is. Dat is niet te ontkennen. De situatie waar je je in bevindt is het resultaat van je keuzes, ervaringen en kansen. Misschien is het niet precies wat je verwachtte of wat je denkt verdient te hebben, maar dat verandert niets.

Het heden kan zowel je beste vriend zijn als je grootste vijand. Het kan het blok aan je been zijn of het luchtkussen dat je nieuwe hoogtepunten laat bereiken om je dromen uit te laten komen.

Het ligt volledig aan hoe je er naar kijkt. Je kunt niet in de toekomst kijken, de obstakels in je toekomst voorspellen of voorzien wie je zult gaan ontmoeten. Je kunt echter wel aan je houding werken en deze aanpassen aan wat er wellicht komen gaat.

Jezelf leren kennen zoals je nu bent is belangrijk. Net zo belangrijk — en haalbaar — is kiezen waar je je leven aan wilt toewijden en welk pad je hiervoor gaat bewandelen.

Als je dit niet doet, wordt je een slaaf van huidige omstandigheden. Je moet je persoonlijkheid omarmen, je zwaktes accepteren, je grenzen aangeven en geloven dat je vooruitgang kunt boeken. Op die manier kun je jezelf losweken en doorgroeien.

Een beperking bepaalt niet wat we zijn of wat we kunnen zijn

Je bent veel meer dan enkel je zwakke punten, je beperkingen en je gemaakte fouten. Deze dingen definiëren je niet en zouden je ook niet weerhouden van dat wat je wilt doen.

Beschouw ze als een startpunt. Wanneer je jezelf kent, weet je hoe je bepaalde uitdagingen kunt overwinnen, waardoor persoonlijke groei uiteindelijk mogelijk wordt.

Je fouten en beperkingen zijn niet datgene wat je potentieel bepaalt. Dat doet je vermogen om je aan te passen aan omstandigheden, zowel omstandigheden waar je zelf voor hebt gekozen als die waar je mee gedwongen wordt te leven.

Uiteindelijk hoef je je leven niet te dirigeren. Je hoort richting te geven aan jezelf. Op die manier blijf je verantwoordelijk enkel voor je eigen keuzes, ondanks alles dat je leven jouw kant op gooit.

Door dit te doen is je potentieel alleen afhankelijk van je toewijding aan jezelf. Wat we kunnen zijn hangt af van onze moed. Moed om de huidige realiteit en dat wat men ‘hoort te zijn’ uit te dagen.

Jouw plek op deze wereld staat niet vast. Je hebt de kracht en de mogelijkheid om te kiezen waar je wilt zijn en waar je heen gaat. De vraag is alleen of je enkel wilt deel wilt nemen aan je eigen verhaal, of dat je hier de hoofdrol in wilt spelen. Wil je toekijken terwijl je leven voorbij zeilt? Heb je liever het gemak van de slachtofferrol of het ongemak van het zijn van een acteur? Wil je een bijstaander zijn of een ondernemer?

Je moet loslaten om vooruit te kunnen gaan

Welnu, als je vooruitgang wilt boeken, moet je datgene dat je in zijn grip heeft, loslaten. Dat kunnen mensen, gevoelens, dingen of acties zijn. Bevrijd jezelf van ziekmakende banden.

Vaak komen we vast te zitten in de zogenaamde ‘could have, would have, should have’ (‘dit had gekund, dat zou ik gedaan hebben, had zus en zo gemoeten’) gedachtegang. Je straft jezelf voor fouten en tekortkomingen. In plaats van het zoeken naar een oplossing kom je klem te zitten in je eigen verwachtingen. Hoe vaak ben je al vast komen te zitten omdat je controle probeerde uit te oefenen over iets dat zich niet laat beheren?

De toekomst is onvoorspelbaar en vol onzekerheid. Dit maakt sommigen onder ons bang terwijl het anderen juist prikkelt. Dit is afhankelijk van iemand zijn persoonlijkheid. Het heeft echter ook het vermogen om ons te beïnvloeden en ervoor te zorgen dat we onze acties veranderen en terugkomen op onze keuzes. Het belangrijkste is om jezelf open te stellen voor zulke mogelijkheden.

Dat is waarom we moeten leren dingen los te laten. We moeten leren actie te ondernemen, ook al zijn we niet de enigen die het uiteindelijke resultaat van iets bepalen.

De weg vooruit en dus naar leren wat we kunnen zijn, begint met vergiffenis en het loslaten van woede. Leer om te accepteren wie je bent, omdat vooruitgang en ontwikkeling anders simpelweg onmogelijk zijn. Dit is de eerste stap die ondernomen moet worden om weer de leiding over je eigen leven te krijgen.