Wat is counterdependency of het verzet tegen afhankelijkheid?

Mensen met counterdependency hebben vaak een actief sociaal leven. Eigenlijk hebben ze in het algemeen een dynamisch leven. Op deze manier vormen ze met niemand een sterke band. Ze laten ook hun kwetsbaarheid en eenzaamheid niet zien.

Counterdependency is een nieuw woord. Het omschrijft een fenomeen dat ook redelijk nieuw is: gevoelsmatige onthechting als gevolg van angst. Voor vele mensen is het normaal en menselijk om de band met anderen te versterken. De maatschappij verwacht dus dat mensen familiebanden en banden met hun gemeenschap ontwikkelen.

Deze vorm van nabijheid bestaat in kleine stadjes. In steden en dan vooral in de grotere steden lijkt er daarentegen een epidemie van counterdependency te zijn. Veel mensen willen niet dat ook maar iemand zich met hun leven bemoeit. Ze hebben dus vele kortstondige en oppervlakkige relaties. Counterdependency waardeert een leven in afzondering.

Toch hebben deze mensen de neiging te klagen dat ze zich eenzaam voelen. Velen van hen willen immers dat de dingen anders zijn. Ze zijn echter niet bereid om de nodige veranderingen door te voeren.

Het is net alsof die mensen anderen rond hen willen maar niet dat die anderen hen lastig vallen. Ze willen niet afhankelijk zijn. Anderzijds willen ze eigenlijk ook de prijs van counterdependency niet betalen. Dat is de echte tegenstrijdigheid.

De kenmerken van counterdependency

Ondanks wat mensen aanvankelijk misschien geloven, zijn mensen met problemen van counterdependency geen eenlingen. Ze leven ook niet afgezonderd of hebben een kleine vriendenkring.

Eigenlijk is het volledig het tegenovergestelde. Hun angst voor intimiteit brengt hen bij het andere uiterste. Ze gaan van het ene feestje naar het andere en hangen met iedereen rond. Ze zijn overal.

Het voornaamste kenmerk van counterdependency is de moeilijkheid om zich op een diepgaande manier met een ander menselijk wezen te verbinden. Bovendien zijn er nog andere aspecten die helpen om mensen met dit probleem te herkennen:

• Ze brengen gemakkelijk relaties tot stand. Daarna stoppen ze echter die relaties en laten ze niet verdergaan.
• Deze mensen zeggen dat ze “zich gevangen voelen” als iemand op een meer vertrouwelijke manier met hen wil omgaan.
• Ze nemen afstand van anderen zonder voorafgaande verwittiging.
• Bovendien voelen ze empathie voor mensen die behoeftig zijn of anderen missen.
• Ze zijn ook bijna altijd “druk bezig”.
• Deze mensen vragen geen hulp, ook al hebben dat wel nodig.

Weglopen vóór je zal lijden

De logica van iemand met counterdependency is dat je koste wat kost lijden moet vermijden. Ze hebben het gevoel dat een sterke band met iemand grote risico’s inhoudt. Ze zijn vooral bang om zich kwetsbaar te voelen. Ook de mogelijkheid dat ze in de steek gelaten zullen worden, boezemt hen angst in.

Het resultaat is dat ze zichzelf op twee manieren beschermen. Ten eerste scheppen ze een uitwendig schild dat hen verhindert om diepere emoties te voelen. Ten tweede verlaten ze de andere persoon vóór die hen kan verlaten.

Mensen met counterdependency hebben zelden conflicten met anderen. Conflicten vereisen immers een zekere mate van intimiteit en verbondenheid. Dit is echter precies wat zij vermijden. Anderen kunnen hun houding erg vreemd en onbegrijpelijk vinden. Ze kunnen elke dag verdwijnen zonder een verklaring te geven.

Er zijn mensen die meer gericht zijn op succes of op hun doelstellingen dan op relaties. Zij vinden dat relaties niet belangrijk zijn. Soms geloven ze ook dat ze beter zijn dan anderen. Ze hebben dan het gevoel dat ze te ontwikkeld zijn en dat anderen hen dus niet begrijpen. Of ze denken dat anderen alleen maar van hen willen profiteren.

Een innerlijke wereld die doordrongen is van angst

Achter mensen met counterdependency bevindt zich angst in al de betekenis van het woord. Dit vermijdingsgedrag is waarschijnlijk een gevolg van ervaringen in het verleden. Die ervaringen zijn ze niet volledig te boven gekomen.

Waarschijnlijk is er met name sprake van worstelingen die ze niet opgelost hebben of van traumatische ervaringen tijdens de kindertijd. Deze mensen zijn gekwetst of verlaten geweest. Daarom hebben ze beslist om op te houden met voelen. Op die manier moeten ze die pijn immers niet opnieuw ervaren.

Het probleem is echter dat ze na verloop van tijd hun eigen leugens geloven. Ze denken dus niet dat ze een probleem hebben. Eigenlijk geloven ze precies het tegenovergestelde. Ze denken dat ze beter zijn dan alle anderen.

Het is een compensatiemechanisme waarop ze vertrouwen om in staat te zijn met hun eigen kwetsbaarheid om te gaan. Tegelijkertijd zijn ze vaak heel hard voor zichzelf. Ze beoordelen ook hun eigen fouten op een harde manier.

Mensen met counterdependency raken meestal gespannen telkens als ze in heel persoonlijke of intieme situaties terechtkomen. Als ze ooit het gevoel hebben dat ze een andere persoon nodig hebben, dan ervaren ze schaamte en straffen ze zichzelf.

Ze zijn ook heel wantrouwig tegenover anderen. In het algemeen denken ze dat andere mensen verborgen bedoelingen of een verborgen agenda hebben.

Besluit

Diep van binnen lijden deze mensen enorm. Ze voelen leegheid en eenzaamheid. Omdat ze voorzichtig zijn, geven ze het echter op om gelukkiger te zijn. Dat doen ze zelfs ook als ze de kans krijgen om positieve relaties met anderen op te bouwen.

Wat in elk geval duidelijk is, is dat deze mensen begrip en genegenheid nodig hebben. Misschien kunnen ze ook professionele hulp gebruiken zodat ze uit hun schulp kunnen komen.