Liefde gaat over actie, niet over poëzie

Hoe vaak heb jij geprobeerd liefde te definiëren? En hoeveel aanleidingen zijn er om te denken dat het de definitie aan inhoud ontbreekt? Vandaag definieert psycholoog Marcelo Ceberio liefde en praat erover.

Liefde gaat over actie. Het is ook een abstract concept dat moeilijk te definiëren is. In feite hebben mensen uit alle lagen van de bevolking, inclusief dichters, psychologen en zelfs neurowetenschappers, geprobeerd het ‘vast te pinnen’ en het te labelen (Engelse link), maar veel mensen krijgen het gevoel dat geen van hen een volledige definitie heeft bedacht.

De waarheid is dat je liefde alleen met actie kunt definiëren en dit toont aan dat liefde een volledig subjectieve definitie heeft. Laten we hier dieper op ingaan.

Liefde gaat over actie – families en levensgezellen

Families vormen de kern van de beschaving en een uitwisselingsmatrix waar centrale overtuigingen, de structuur van betekenissen, functies en identiteit samenvloeien. Het vormt dus een van de belangrijkste pijlers van het mentale leven van mensen.

Logischerwijs belichaamt deze opeenstapeling van concepten elk van zijn leden tijdens het individualiseringsproces, van ‘wij zijn’ tot ‘ik ben’. Sommigen van hen vertalen zich in mandaten van hun herkomst en zullen zich, door oppositie of toetreding, voortplanten in andere groepen, koppels of gezinnen.

Op dezelfde manier zal het gezin altijd de matrix, de basis en het referentiepatroon zijn als het gaat om elk lid van een relatie. Ze zullen in staat zijn om een onafhankelijk identiteitsgevoel te bieden dat tussenbeide komt door het gevoel erbij te horen.

Vanuit dit perspectief kun je ‘koppel’ definiëren als een systeem van twee mensen die woordvoerders zijn van de twee systemen die op hun beurt bestaan uit vier systemen die op hun beurt het resultaat zijn van acht systemen, enzovoort, in een nooit-eindige geometrische relatie.

Dus, je zou ‘koppel’ kunnen definiëren als twee mensen van hetzelfde of andere geslacht uit twee afzonderlijke families die een band tot stand brengen. Een project met als gemeenschappelijk doel het ontwikkelen van een team. Dit door de nodige ondersteuning en motivatie te bieden in een eigen ruimte die anderen uitsluit.

Daarnaast verhouden de leden zich tot de omgeving als tweetal. Ze behouden op hun beurt hun eigen individuele relaties met zichzelf en met de rest van hun sociale netwerken.

Grenzen

Deze beschrijving stelt duidelijk de grenzen van de consolidatie van een koppel vast. We zouden eraan kunnen toevoegen dat beide partners richtlijnen, normen, cultuur, functies, codes, mandaten, waarden, overtuigingen, betekenissen, riten, stijlen van bewegen en verwerken van informatie hebben.

Dit is wat elk lid meeneemt in zijn ‘koffer’ en bereid is om uit te wisselen en overeenstemming te bereiken met meer of minder weerstand.

Door de synergie van al deze componenten die elk persoon in een relatie brengt, zal een koppel consolideren. Dat wil zeggen, op dezelfde manier waarop we van ‘wij zijn’ naar ‘ik ben’ gaan in het proces van gezinsindividuatie.

Als het gaat om de constructie van een stel, gaan we echter van ‘ik ben’ naar ‘wij zijn’. Dat wil zeggen, wat elke persoon aan een relatie toevoegt (eigenschappen en attributen), vormt een paar met een eigen identiteit.

Hoewel het waar is dat beide partners bepaalde dingen gemeen hebben met hun wederhelft, is er meestal complementariteit. Dat wil zeggen: ‘jij hebt iets dat ik mis en ik heb iets dat jij mist’. En het is in deze relationele matrix waar de essentie van de band leeft.

De verschillen die een belangrijke rol speelden bij de partnerkeuze, kunnen echter ook een relatie tegenwerken en na verloop van tijd een bron van teleurstelling en frustratie worden. Een van hen kan bijvoorbeeld dingen eisen wat de ander in de eerste plaats nooit had.

Dit is een fenomeen dat ontstaat door de groei als individu en als koppel. Een negatieve klap die leidt tot argumenten en vervolgens tot diskwalificatie, agressie en vele andere soorten verdediging waarbij een van de partners de ander in diskrediet brengt. Oké… maar wat heeft liefde ermee te maken?

Liefde gaat over actie – verliefd worden

Liefde is het belangrijkste kenmerk dat een menselijke relatie onderscheidt van de rest van de diersoorten. Veel auteurs hebben geprobeerd, en blijven proberen, liefde te definiëren. Mensen uit alle lagen van de bevolking, zoals romantici, dichters, wetenschappers, kunstenaars en therapeuten, zijn aan deze taak begonnen.

Het is waar dat liefde buitengewoon moeilijk uit te leggen is, zoals het meeste repertoire van abstracte termen. Liefde proberen te vertalen in rationele betekenissen en er desgewenst een deel van logica in op te leggen, kan ons in diepe problemen brengen.

Ware liefde

Liefde is een gevoel dat krachtig naar voren komt uit de kaken van het limbisch systeem. Het gaat niet door de zeef van de linkerhersenhelft, rationeel en logisch. Toch zijn er soms pogingen om te evalueren wat de kenmerken, bijzonderheden of houdingen waren waardoor de ene persoon verliefd werd op de andere.

Dat is het moment wanneer je aan liefde denkt. Maar deze gedachte komt pas op als de liefde al gevestigd is. Ofwel dat of als er twijfel is, als je er niet van overtuigd bent dat de gevoelens die je voor een ander hebt liefde vormen.

Een verliefde persoon voelt en verandert dat gevoel in acties en probeert consistent te zijn met dat gevoel van liefde. In tegenstelling tot plotselinge emoties, omvat het gevoel emotionele, cognitieve en pragmatische variabelen. En nog een fundamentele factor: tijd. Dit komt omdat het verantwoordelijk is voor het beoefenen van de drie eerder genoemde variabelen.

Hoe dan ook, er zijn momenten waarop je liefde met andere emoties kunt verwarren. Verliefd zijn betekent niet dat je ten prooi bent gevallen, of dat je vastgebonden, opgejaagd, vast, aan de haak of gevangen zit.

Dit zijn valse opvattingen over liefde. Het zijn gevoelens en emoties die verwarren en die afstammen van psychopathologische verbanden, communicatieve disfunctionaliteiten en persoonlijkheidstypes.

Passie versus obsessie

Als er sprake is van liefde, is er ook altijd een deel passie. Maar passie is niet hetzelfde als obsessie.

• Passie motiveert en obsessie put uit.
• Ook leidt passie tot passie, terwijl obsessie verstikking bevordert.
• Passie boeit en obsessie loopt uit de hand.
• Tot slot trekt passie aan, terwijl obsessie tot terugslag leidt.

Dus, liefde gaat over actie, niet over poëzie. Dat wil zeggen dat liefde niet één definitie heeft maar je kunt het met woorden definiëren door middel van acties waarbij interacties betrokken zijn.

Mensen vertalen hun diepe genegenheid in gebaren, acties, woorden en zinnen. Ze hebben de behoefte om te communiceren, om over te brengen wat ze voelen. Deze overdracht omvat de geheime verwachting van liefdevolle wederkerigheid, van relationele complementariteit.

Het produceert op zijn beurt de wetenschap dat ze niet alleen zijn in het gezelschap van een bepaalde persoon. In dit opzicht is onbeantwoorde liefde een van de meestvoorkomende oorzaken van wanhoop.

Deze transmissie is ook op zoek naar zekerheid. Echter, utopische zekerheid, omdat de zoektocht naar zekerheid in de liefde ervoor zorgt dat ze het geschenk van liefde verwaarlozen en ze verpanden deze laatste om de toekomst veilig te stellen. Deze onzorgvuldigheid heeft dus ongelukkige gevolgen wanneer de zorg zich richt op de toekomst en niet op het heden.

Wie houdt van wie?

Wanneer twee mensen elkaar ontmoeten en ze denken dat ze verliefd zijn, wordt hun verbale communicatie geactiveerd. Woorden stromen in harmonie, hoewel angst voor afwijzing die vrije stroom soms blokkeert. De zinnen worden poëtisch. In feite doordringt deze verleidelijke indruk de woorden van zelfs de minst theatrale onder ons.

Een bepaalde cadans verschijnt in de verhandeling en een bepaald voorkomen in de manier waarop ze de zinnen samenstellen. Ze passen hun gebaren aan. Hun mimiek is subtieler en hun bewegingen vertragen en worden opzettelijk.

Ook vernauwen hun ogen zich en beweegt hun mond provocerend terwijl hun ogen je wederzijdse feedback geven. Dit is een hele wereld van communicatie die een ander probeert te boeien en te verleiden om een liefdevolle verbintenis te beginnen.

Het ontstaan van een goede relatie is onder andere hetzelfde gevoel en dezelfde vrijheid hebben met een andere persoon die je voor jezelf hebt.

Neurobiologische symptomen

Neurobiologisch gezien zijn er endocrinologische en biochemische vloeistoffen die worden afgescheiden wanneer twee mensen elkaar ontmoeten.

• De buik verhardt en dit veroorzaakt onrust, wat leidt tot een grotere eetlust die zich vertaalt in vraatzucht. Het tegenovergestelde fenomeen doet zich echter bij andere fenomenen voor. De maag sluit zich dan en laat geen vrije doorgang van voedselinname toe.
• Je adrenalinesecretie neemt toe, waardoor je uiterst alert wordt.
• De spieren worden gespannen en zijn zich bewust van de houding van de ander. Hiermee bedoelen we tekenen van aantrekking of acceptatie, onverschilligheid en afwijzing.

Dit zijn alle waarschuwingen die binnenkomen met het object van jouw verlangen. Waarschuwingen die, indien beantwoord, ervoor zorgen dat je relatie harmonieus wordt.

De groei van de band (verwijs naar de kennis van elkaar met betrekking tot waarden, smaken, deugden, gebreken, enz.) genereert een complementariteit die de langzame voortgang naar de vorming van een familie mogelijk maakt als je dat wilt.

Liefde gaat over actie, niet over poëzie

Het aangaan van een relatie maakt het mogelijk om je niveau van romantiek te verlagen (zowel verbaal, lichamelijk, enz.). Niet omdat je minder verliefd bent, maar omdat het in kwaliteit varieert. Dit komt omdat geliefden zich zorgen maken of hun liefde beantwoord wordt tijdens deze romantische periode.

Zo doen ze dingen die een ander boeien en zijn ze bekwame detectoren van die details die hen verleiden. Ze zetten deze dingen in. Deze fase waarborgt de relatie, verder dan de chemische en instinctieve pogingen die het proces begeleiden.

Het aangaan van een relatie betekent echter niet dat de hofmakerij voorbij is, integendeel zelfs. Een relatie is een liefdestaak (Engelse link) die levenslang moet voortduren. Liefde gaat over actie, niet over poëzie.

Het dagelijkse leven, routine, werk, ouderschap en ongelijksoortige evolutionaire ontwikkelingen zijn onder andere aanvallen op de stabiliteit van elke relatie.

Daarom moet liefde een handeling zijn die doorgaat met het creëren van nieuwe definities van liefde. Deze zullen op hun beurt resulteren in nieuwe acties die groei genereren. Niet alleen voor de relatie, maar ook voor de liefde zelf.