Het tot zwijgen gebrachte trauma van Virginia Woolf
Vandaag gaan we het hebben over het tragische leven van Virginia Woolf, een van de belangrijkste auteurs van de 20e eeuw. Ze deelt haar beroemdheid met andere grote schrijvers als James Joyce, Franz Kafka en Thomas Mann.
Haar gebruik van de stream of consciousness-techniek maakte haar werk erg innovatief. Dit is een techniek waarmee een schrijver de meest intieme gedachten van zijn personages met zijn lezer kan delen.
Haar leven is een voorbeeld van de schadelijke stilte rondom de gruwel en verwoestende gevolgen van seksueel misbruik bij kinderen. Om haar tragische verhaal te verdoezelen, zeiden mensen dat ze leed aan een erfelijke psychische aandoening.
Woolf was naar verluidt te gevoelig voor normale, alledaagse conflicten. Er zijn ongelooflijk genoeg zelfs nog steeds mensen die vasthouden aan het idee dat het seksueel misbruik dat ze als kind moest doorstaan niet de oorzaak was van haar levenslange strijd tegen psychose of de reden waarom ze uiteindelijk zelfmoord pleegde.
Gelukkig weten we tegenwoordig genoeg over wat zij heeft meegemaakt om te zeggen dat die ideeën onjuist zijn. De seksuele en psychologische mishandeling die Woolf op zeer jonge leeftijd doorstond, was de oorzaak van haar ziekte.
Laten we eens opnieuw naar het werk en het leven van deze revolutionaire vrouw kijken. Ondanks al haar leed bereikte ze als schrijver namelijk grote dingen. In haar boek Orlando slaagt ze erin om een man in de huid van een vrouw te plaatsen en in A Room of One’s Own verklaart ze haar rechten als vrouw.
Het vroege leven van Virginia Woolf
Virginia Woolf werd op 25 januari 1882 in Londen geboren. Haar ouders hadden een gecompliceerd huwelijk. Toen zij ter wereld kwam, hadden allebei haar ouders al kinderen uit eerdere huwelijken. Haar vader was een veelgeprezen redacteur, criticus en biograaf.
De moeder van Virginia heeft nooit aandacht aan haar besteed en heeft zelfs geen moment alleen met haar doorgebracht. Haar vader was een intimiderende figuur. Het huis van haar jeugd was daarom een ware kooi voor Virginia.
De vroege dood van haar moeder, een zus en later haar vader hadden erg veel invloed op Virginia. Het is altijd een traumatische ervaring om een dierbare te moeten verliezen, maar haar vader maakte de situatie nog erger door iedereen te verbieden te spreken over de mensen die waren overleden.
Dat was het begin van een vreselijke, gedwongen stilte in het leven van Virginia. Al van jongs af aan mocht ze haar emoties niet uiten.
Haar volwassen leven
Toen haar vader overleed, ging Virginia bij haar broers en zussen wonen. Dit is ook het moment in haar leven waarop ze psychotische uitbarstingen begon te vertonen waar ze de rest van haar leven last van zou hebben. Soms slaagde ze erin om ze te overwinnen, maar dit was meestal maar voor een korte tijd.
Haar nieuwe huis in Bloomsbury werd een ontmoetingsplaats voor de oude universiteitsvrienden van haar broer. Tot hen behoorden welbekende intellectuelen zoals Bertrand Russell.
Ze vormden een groep excentrieke romanschrijvers, dichters en schilders die bekend stonden als ‘The Bloomsbury Circle’. Daar ontmoette ze Leonard Woolf, de man met wie ze later zou trouwen.
De twee trouwden met elkaar toen Woolf 30 jaar oud was. Op dat moment had ze al meerdere zenuwinzinkingen gehad, gevolgd door perioden van ernstige depressie. Haar man hield een dagboek bij van haar gemoedstoestand. Schrijven was voor Virginia een manier om haar tragische ervaringen en onderdrukte emoties te uiten.
Haar relatie met haar man was stabiel en een bron van troost voor hen allebei. In 1917 creëerden ze de Hogarth Press, waarmee ze met succes het werk van Woolf en dat van andere grote schrijvers zoals Katherine Mansfield, T.S. Eliot, Sigmund Freud en Laurens van der Post publiceerde.
Seksueel misbruik
Virginia Woolf was zeven jaar oud toen ze voor het eerst seksueel misbruikt werd daar haar stiefbroers, die bijna twintig jaar ouder waren dan zij. Toen het begon, leefden allebei haar ouders nog. Mensen zeggen dat Virginia hen er nooit iets over heeft verteld, maar het is mogelijk dat ze wel enig idee hadden van wat er met haar gebeurde.
Toen ze tien jaar oud was, begon ze openlijk over haar ervaringen te schrijven en te praten. Het seksueel misbruik dat ze moest doorstaan was erg traumatisch voor haar en ging door tot ze 24 jaar oud was. Het was een vreselijk ‘geheim’ waar de mensen om haar heen van op de hoogte waren en toch deden ze er niets aan om het te stoppen.
Een tragisch einde
Virginia Woolf leed aan een psychische aandoening die we tegenwoordig kennen als een bipolaire stoornis. Nadat ze het manuscript dat zou dienen voor haar laatste roman had afgemaakt, raakte ze ernstig depressief.
Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak en haar huis in Londen werd verwoest, ging ze nog meer achteruit en had ze het gevoel alsof ze niet langer in staat was om nog te werken.
Haar afscheid
Op 28 maart 1941 trok Virginia Woolf haar jas aan, vulde ze haar zakken met stenen en gooide ze zichzelf in de nabijgelegen rivier de Ouse. Ze schreef een afscheidsbrief aan haar man, waarin stond:
“Liefste,
Ik ben er zeker van dat ik weer gek word. Ik heb het gevoel dat we niet nog een van die vreselijke perioden kunnen doorstaan. En ik zal deze keer niet herstellen. Ik begin stemmen te horen, en ik kan me niet concentreren. Dus ik doe wat mij het beste lijkt om te doen. Je hebt me het grootst mogelijke geluk gegeven. Je bent op elke manier alles geweest wat iemand maar kon zijn. Ik denk niet dat twee mensen gelukkiger konden zijn totdat deze vreselijke ziekte kwam. Ik kan niet langer vechten. Ik weet dat ik je leven verpest, dat je zonder mij zou kunnen werken. En dat zal je ook doen, dat weet ik.
Zie je, ik kan dit niet eens goed schrijven. Ik kan niet lezen. Wat ik wil zeggen is dat ik al het geluk van mijn leven aan jou te danken heb. Je bent heel geduldig met me geweest en ongelooflijk goed. Ik wil het zeggen – zodat iedereen het weet. Als iemand me had kunnen redden, zou jij het zijn geweest. Alles is van mij weggegaan, behalve de zekerheid van jouw goedheid. Ik kan je leven niet langer verpesten.
Ik denk niet dat er ook maar twee mensen zijn die gelukkiger zouden kunnen zijn dan wij waren.”
-Virginia Woolf-
De mentale aandoening van Virginia Woolf
Tegenwoordig begrijpen psychologen, psychiaters en opvoeders de ernstige psychologische gevolgen van seksueel misbruik bij kinderen en tieners. Gelukkig kunnen we inmiddels verwijzen naar verschillende academische onderzoeken die de oorzaak van de geestesziekte van Virginia Woolf bevestigen.
Haar mentale toestand was te wijten aan het leed dat haar twee stiefbroers haar hadden aangedaan, samen met de stilzwijgende toestemming van degenen die haar hadden moeten beschermen.
Tegenwoordig kunnen we openlijk spreken over seksueel misbruik bij kinderen. Het is van essentieel belang om een einde te maken aan pogingen om deze vreselijke en onaanvaardbare misdaad stil te houden.
Er is geen bewijs dat de bewering ondersteunt dat Virginia Woolf haar geestesziekte geërfd zou hebben. Het is veel aannemelijker om ervan uit te gaan dat haar emotionele problemen het gevolg waren van langdurig seksueel misbruik.
Het seksueel misbruik dat Virginia Woolf doorstond is onderzocht als een case study in het licht van hedendaagse literatuur over de gevolgen die seksueel misbruik kan hebben voor de menselijke ontwikkeling. Veel van de symptomen die Woolf vertoonde komen overeen met de klinische literatuur over seksueel misbruik bij kinderen.
Het nalatenschap van Virginia Woolf
Ondanks haar tragische leven heeft Woolf een belangrijke stempel gedrukt op de literaire wereld. Niet alleen dat, maar ze maakte ook belangrijke stappen in de strijd voor gendergelijkheid. In haar beroemde boek, A Room of One’s Own, stelde Woolf dat het grootste probleem voor vrouwen het gebrek aan financiële onafhankelijkheid was.
Vrouwen hadden onafhankelijkheid nodig, zodat ze hun eigen ruimte konden hebben en, in het geval van Woolf, een plek om in alle rust romans te schrijven. In Orlando was ze zo dapper om een man in de rol van een vrouw te plaatsen. Ze wilde iedereen laten zien dat het in deze wereld veel makkelijker was om een man te zijn dan een vrouw.
Virginia Woolf had de moed om openlijk taboe-onderwerpen aan te snijden, zoals homoseksualiteit en seksualiteit. Andere beroemde werken van Woolf zijn The Waves en Mrs. Dalloway.