Het Tinderella-syndroom, flirten zonder de bedoeling om een verbintenis aan te gaan

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 27 december, 2022

Het Tinderella-syndroom is ontstaan uit de samenstelling van twee termen: Tinder en Cinderella (Assepoester). De psychologie heeft besloten om deze naam te geven aan het type mensen die het leuk vinden om te flirten op de verschillende apps die op de markt beschikbaar zijn, maar die zich nooit tot een afspraak zullen verbinden. Uiteindelijk passen ze dan “ghosting” toe. Ze verdwijnen zonder enige uitleg.

We leven in de internetdagen van de eenentwintigste eeuw. Er zijn dus vele nieuwe praktijken en vormen van dynamiek waarmee we rekening moeten houden. Die zijn niet onopgemerkt voorbijgegaan aan psychologen, sociologen en antropologen. We hebben dus nieuwe labels en benamingen nodig om deze nieuwe gedragspatronen te beschrijven die bij de vorige generaties niet optraden.

Het feit is dat dit niet goed maar ook niet slecht is. Het is alleen anders. We hebben tegenwoordig veel meer mogelijkheden om mensen te ontmoeten. Wanneer we een partner zoeken, kunnen we zelfs selectiever zijn. We selecteren profielen, voeren zoekopdrachten uit en maken vergelijkingen. Op die manier proberen we berekende beslissingen te nemen over de mensen die we zien. We wachten op de langverwachte “volmaakte partner.” Want we hopen dat we kunnen beginnen te chatten met die speciale persoon die ons opgevallen is.

Voor velen is het niet meer dan een leuk stukje marketing. Deze apps waarop je kan flirten, geven ons de kans om liefde en seks te scheiden en alleen voor het laatste te kiezen als het dat is waarin we zin hebben. Maar tegelijkertijd blijven we inspanningen leveren om een langdurige relatie te vinden. En in sommige gevallen slagen we daarin. Velen van ons kennen wel mooie verhalen die op deze manier begonnen zijn.

Maar in de voorbije jaren hebben psychologen als Jenny Stallard en Emma Kenny een andere soort dynamiek waargenomen. Ze willen onze aandacht erop wijzen door middel van deze heel opvallende naam: Tinderella. Dit zijn mensen die nooit toestemmen met een afspraakje. Het zijn gebruikers die via deze virtuele kanalen alleen genieten van een beetje flirten en van gewaagde chats.

Het Tinderella-syndroom, het plezier van flirten met iemand die ik nooit zal kennen

Het lijkt misschien een grote tegenstrijdigheid. Maar verrassend genoeg komt het veel meer voor dan we zouden denken. Waarom registreer je je op een app waar je kan flirten en een partner vinden wanneer je eigenlijk niet van plan bent om die persoon persoonlijk te leren kennen? De reden is dat deze beginfase vol nieuwe dingen, ontdekkingen, vergelijken van interesses en gesprekken rond middernacht voor sommige mensen meer dan genoeg is. Zij vinden dit volkomen bevredigend.

Aan het Tinderella-syndroom zit nog een ander interessant aspect. Het komt vaak voor dat mannelijke “tinderella’s” met meerdere mensen tegelijkertijd flirten. Ze zijn voortdurend op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Wat ze zoeken, zijn nieuwe partners die de huidige zullen vervangen wanneer ze beslissen om zonder enige uitleg te geven te “verdwijnen.”

We geven je hier nog enkele kenmerken die typisch zijn voor dit soort gedrag.

• Ze zijn dus op zoek en willen potentiële partners kiezen door middel van deze apps waar ze kunnen flirten. Dit proces is meer stimulerend dan mensen in het echte leven te leren kennen. De mensen met het Tinderella-syndroom missen vaak sociale vaardigheden.
• Ze hebben de neiging om de indruk te geven dat ze in het online-universum fascinerende mensen zijn. Zo creëren ze hoge verwachtingen bij de potentiële partners. Want die hopen op een “off line-” afspraakje dat uiteraard nooit zal plaatsvinden.
• Over het algemeen verliezen Tinderella-mensen snel hun interesse in andere mensen. Uiteindelijk zullen ze zonder enige uitleg van de ene dag op de andere ghosting toepassen. Het enige dat ze achter zich laten, is een spoor van valse beloften.

Liefde in het tijdperk van Tinder

We hebben in het begin van dit artikel gezegd dat liefde over het internet, en dan vooral in het tijdperk van Tinder, voor vele psychologen nieuwe uitdagingen aan het licht gebracht heeft. Hoe vreemd het voor ons misschien lijkt, er zijn mensen die echt rouwen wegens een relatie die nooit gebeurd is.

Dit zijn vruchteloze “spookrelaties” die optreden nadat mensen een tijdje met elkaar gechat hebben. Ze hebben geheimen, plannen en dromen met de andere persoon gedeeld. Die persoon hebben ze echter nooit in levende lijve leren kennen. Maar de verwachtingen over die relatie waren zo hoog dat na de “online-” verdwijning van de andere deelnemer het verdriet intens is.

Dit is wat er op dit moment allemaal gebeurd. Het is dus een duidelijke realiteit. Het probleem hier is helemaal niet de persoon die het slachtoffer van ghosting geworden is. Want achter het Tinderella-syndroom verbergen zich mensen met besluiteloze en onzekere persoonlijkheden. Het is heel goed mogelijk dat ze aan sociale fobie lijden. Of misschien hebben ze een onvolwassen kijk op wat menselijke relaties werkelijk zijn.

Het idee om op Tinder tussen vijf en twintig mogelijke “minnaars” te hebben is heel aantrekkelijk. We dompelen ons onder in tientallen gesprekken op WhatsApp. In die gesprekken flirten we, doen we pogingen om te verleiden en wekken we bij anderen valse hoop op. Deze contacten peppen ons ego op. Bovendien is er geen verplichting. Het verleidingsspel gaat onafgebroken door zonder enige behoefte om een verbintenis aan te gaan.

Deze Tinderella’s zullen met hun kinderachtige, grillige illusies over de liefde hun leven verder blijven leiden. Op hun weg laten ze ontelbare slachtoffers achter. Dit is slechts maar één realiteit van onze moderne tijd waarmee we in onze ingewikkelde en steeds veranderende maatschappij rekening moeten houden.