De Montessorimethode: vreugdevol leren
De wereld, gezien door de ogen van een kind, gaat open als een raam en ze komen meerdere sensaties, kleuren, geluiden en spectaculaire concepten tegen om te interpreteren en te begrijpen. De beste manier om al deze ervaringen in de hersenen van onze kinderen te integreren is door liefde, genegenheid en vreugde. Dit zijn de elementen die de beroemde opvoedkundige María Montessori opmerkte.
Kinderen hebben onze begeleiding en steun nodig om hun weg te vinden in het complexe netwerk van de wereld. Ze hebben echter ook het vertrouwen nodig om zichzelf te zijn, om de architecten van hun eigen leerproces te zijn.
María Montessori gaf ons een interessante educatieve erfenis waarvan we hebben geleerd hoe we gelukkige kinderen kunnen opvoeden. Ze beweerde dat we nobele ideeën in de hoofden van onze kinderen moeten planten, zodat ze morgen in hun hart ontkiemen en vreugdevol kunnen groeien.
María Montessori en de Montessorimethode
Je hebt vast wel eens van María Montessori gehoord. Ze was een beroemde Italiaanse pedagoge en filosofe. Ze was de grondlegger van de wereldberoemde Montessorimethode. In haar tijd, het bescheiden Europa van het begin van de twintigste eeuw, werden veel van haar principes gezien als een ware revolutie op onderwijsgebied.
Haar belangrijkste idee was om een integrale ontwikkeling van het kind te bereiken door voortdurende stimulatie van zijn zintuigen, emoties en ervaringen. In feite is de student altijd een actieve agent in zijn “spontane” ontdekkingen die hij doet dankzij zijn autonomie en vrijheid.
Uiteraard werd het begrip “vrijheid” geassocieerd met toezicht en begeleiding door volwassenen. Toch leidde het idee van deze “actieve school” met haar principes en structuren ertoe dat mensen dezelfde concepten gingen toepassen bij het opvoeden van hun kinderen thuis.
Je kunt de Maria Montessorimethode zelf ontwikkelen in je dagelijkse leven met je kinderen. Je kunt ze opvoeden in vreugde, geluk en vrijheid… Laten we dat eens nader bekijken.
Lees ook dit artikel De huidige invloed van het montessorionderwijs
Opvoeden in vrijheid, opvoeden in liefde
Tussen 0 en 11 jaar hebben kinderen hun grootste potentieel. In feite is de meest intense periode tussen 0 en zes jaar. Dit is wat María Montessori heeft geclassificeerd als gevoelige perioden. Met andere woorden, momenten van grote plasticiteit van de hersenen in de neuro-emotionele ontwikkeling van de kleintjes.
Elke ontdekking bij een kind is een persoonlijke prestatie. Sterker nog, er is geen groter geluk voor hen dan zich veilig en gelukkig te voelen in vreugdevolle voortgang op het pad van dagelijks leren, waarbij we hen onze liefde aanbieden.
Maar een element van deze methode dat soms met enige aarzeling wordt bekeken, is het idee van “vrijheid geven” aan kinderen. We moeten dit idee kwalificeren. Daarom gaan we in dit artikel wat dieper in op de Montessorimethode om deze beter te begrijpen. We leggen ook de onbetwistbare waarde uit van opvoeden met emotie. In feite met vreugde.
De Montessorimethode: kinderen leren het zelf te doen
Onze kinderen vrijheid geven betekent niet dat we ze volledige autonomie geven. Om het wat beter te begrijpen, volgen hier de richtlijnen van de Montessorimethode.
- Om kinderen in staat te stellen leren te verwerven en tot stand te brengen, hebben ze in eerste instantie een gids nodig. Later zijn ze in staat om het zelf te doen.
- Als we hun taken oplossen en hun dagelijkse verplichtingen voor hen uitvoeren, of grenzen stellen in hun dagelijkse routine om ze onder controle te houden, zullen kinderen niet in staat zijn om dingen uit zichzelf te ontdekken. Bovendien zullen we afhankelijkheid of angst bij ze opwekken door onze behoefte aan voortdurend “toezicht.”
- We moeten ze van dag tot dag steun bieden en ze laten zien dat ze tot veel in staat zijn, Bovendien moeten we ze laten zien dat we van ze houden. Het gevoel te weten dat ze geliefd en erkend zijn, zal hen de zekerheid geven om verder te gaan.
De positieve bekrachtiging van opvoeden in vreugde en niet in bedreigingen
“Je doet alles fout omdat je gewoon niet luistert!”, “Je broer is zoveel slimmer dan jij”, “Je gaat nooit slagen”…. Dit soort uitingen zijn absoluut verwoestend voor elk kind. Negatieve verbalisaties zijn niet opvoedkundig. Bovendien helpen ze niet en wekken ze een laag zelfbeeld en woede op.
- We moeten dit soort vermaningen koste wat kost vermijden. Want woorden en taal kunnen soms heel gevaarlijk zijn, vooral voor een kind. Vergeet niet dat ze altijd veel meer begrijpen dan we denken.
- We moeten alleen positieve bekrachtiging gebruiken in onze manier van spreken. Bijvoorbeeld door dingen te zeggen als “Oké, dus de test ging fout, maar ik vertrouw je en ik weet dat je de volgende keer echt je best gaat doen.”
- In plaats van ons te fixeren op de fouten van onze kinderen, moeten we hen begeleiding en strategieën bieden, zodat ze de dingen zelf kunnen uitzoeken. Door dit te doen krijgen ze een boost van eigenwaarde en zelfvertrouwen.
- María Montessori benadrukte altijd de noodzaak om de verschillende stadia waarin kinderen volwassen worden te respecteren. We moeten ze nooit gestrest maken. Ook moeten we ze nooit vergelijken met hun broertjes of zusjes of klasgenootjes.
De strategie van Maria Montessori: met plezier de wereld ontdekken
Er is geen betere manier voor een kind dan met plezier zijn weg door het leven te vinden en zich zelfverzekerd, vrij, bekwaam en sterk te voelen.
Daarom moeten ze gemotiveerd zijn om te leren. Dit vereist dagelijks kleine inspanningen van onze kant, als ouders. We moeten:
- Ze talloze leermogelijkheden bieden, zowel thuis als daarbuiten.
- Onze kinderen actief laten deelnemen aan huishoudelijke taken. We kunnen ze bijvoorbeeld laten helpen met koken, ze hun eigen planten laten verzorgen, ze hun eigen boeken laten kiezen. Eigenlijk moeten we ze een stem geven en ervoor zorgen dat ze weten hoe ze naar anderen moeten luisteren.
- Bied uitdagingen. Heb thuis een “verrassingsdoos.” Daarin kunnen we elke dag iets nieuws aan onze kinderen laten zien. Bijvoorbeeld een verhaal, een zaadje om te planten, een uitnodiging om naar een museum te gaan, een traktatie in ruil voor een nieuwe verantwoordelijkheid…
Afbeeldingen met dank aan Pascal Campion