Wat kun je doen als je vriend schizofrenie heeft?

Dicht bij iemand met schizofrenie staan kan heel eng zijn. Het is een klinische entiteit die de maatschappij niet echt begrijpt. Het is ook omgeven door mythen. In dit artikel willen we het hebben over enkele nuttige strategieën.

Voordat we uitleggen wat je moet doen als je vriend schizofrenie heeft, leggen we eerst iets uit over deze stoornis. Het is een ziekte die één procent van de wereldbevolking treft en beide geslachten in gelijke mate treft. De eerste symptomen beginnen zich te manifesteren als de patiënten in hun tienerjaren of iets later zijn.

Het kan een chronische ziekte zijn, maar ook in een enkele episode optreden. Hoe dan ook, wat het geval van je vriend ook is, je steun en begrip zullen ongetwijfeld van het grootste belang zijn.

Wetenschappelijk bewijs beweert dat schizofrenie niet één ziekte is, maar een groep van ziekten, gebaseerd op gemeenschappelijke symptomen. Ze verschillen in hoe ze reageren op behandeling en in hun prognose.

Schizofrenie

Mensen met schizofrenie ervaren dramatische verstoringen in hun gedachten, gevoelens, taal en gedrag. Deskundigen hebben een reeks symptomen vastgesteld . Wanneer deze meer voorkomen dan zou moeten, worden ze positieve symptomen genoemd. Aan de andere kant, als ze minder voorkomen dan zou moeten, worden ze negatieve symptomen genoemd.

• Positieve symptomen zijn die symptomen die iets nieuws toevoegen aan het psychische leven van je vriend met schizofrenie. Bijvoorbeeld hallucinaties (meestal het horen van stemmen) en wanen (ongeloofwaardige, fantastische ideeën die door niemand anders gedeeld worden).
• Negatieve symptomen zijn die welke verlies impliceren. Je zult gemerkt hebben dat je vriend zich isoleert. Hij is in zichzelf gekeerd en onzorgvuldig in zijn persoonlijke verzorging. Ze zullen ook hobby’s opgeven die ze vroeger leuk vonden, en onverschillig staan tegenover hun sociale en liefdesrelaties. Bovendien heb je misschien gemerkt dat hun lichaam vaak verlamd lijkt.

Meestal verschijnen sommige symptomen eerst. Deze worden prodromen genoemd. Ze gaan gepaard met een eerste cognitieve achteruitgang. Daarna verschijnen de positieve symptomen in alle hevigheid. Die maken vervolgens plaats voor de negatieve symptomen. Soms stopt de volgorde hier. In andere gevallen treedt het op in de vorm van uitbarstingen. Die staan bekend als psychotische onderbrekingen.

De American Psychiatric Society (APA) stelt dat, om de diagnose schizofrenie te kunnen stellen, de positieve symptomen minstens een maand moeten hebben geduurd. Als het gaat om zowel positieve als negatieve symptomen, moeten ze minstens zes maanden hebben geduurd.

Wat te doen als je vriend schizofrenie heeft

Eerst gaan we enkele van de veelvoorkomende mythes over schizofrenie ontkrachten.

• “Schizofrenie is voor het leven.” In feite is er een grote variatie in het verloop en de uitkomst van schizofrene stoornissen.
• “Mensen met schizofrenie zijn allemaal gelijk.” Net als bij het vorige punt is er een grote verscheidenheid. De ervaring van de lijder hangt inderdaad af van individuele factoren en ook van hun context, niet zozeer van de ziekte.
• “Ik kan mijn vriend pas helpen als hij medicijnen krijgt.” Hulp, therapie en revalidatie moeten vanaf het begin beginnen.
• “Psychotherapie is waardeloos bij schizofrenie. Alleen medicatie is belangrijk.” Het is wetenschappelijk bewezen dat ingrijpen via psychotherapie in bepaalde aspecten grote verbeteringen oplevert.
• “Ze nemen hun medicijnen alleen als ze voortdurend in de gaten worden gehouden.” mensen met schizofrenie kunnen worden gestuurd om zelfzorggewoonten te ontwikkelen.
• “Mensen met schizofrenie kunnen niet werken.” Met hulp kunnen lijders revalideren en opnieuw in de maatschappij integreren.

Aanbevelingen voor hulp

Zodra de diagnose is vastgesteld door de gekwalificeerde professional, zouden bepaalde gedragingen als waarschuwingssignalen moeten fungeren. De volgende lijst bevat slechts enkele algemene voorbeelden. Als vriend zul je met hun familie moeten overleggen als er sprake is van schizofrenie om tot een uitgebreidere lijst te komen, zodat je samen kunt optreden en hen kunt helpen.

• Veranderingen in het slaapritme en in hun normale activiteiten.
• Achterdochtige of terughoudende houdingen.
• Extreem bezorgd zijn over onbelangrijke omstandigheden.
• Ongewoon belang hechten aan nieuws of commentaren uit de media.
• Geobsedeerd raken door religie.
• Het gevoel dat ze het voorwerp van aandacht zijn van vreemden of mensen die ze niet echt kennen.
• Afzien van persoonlijke hygiëne of zelfzorggewoonten.
• Voor langere tijd geïsoleerd en in zichzelf gekeerd blijven.

Hoe te helpen

Geconfronteerd met bovenstaande symptomen zijn er enkele nuttige houdingen die je kunt aannemen.

• Zorg ervoor dat ze hun antipsychotische medicatie in de voorgeschreven vorm en dosis innemen.
• Vraag dat hun consult bij de psychiater wordt vervroegd.
• Als ze echt opvliegend, prikkelbaar of achterdochtig zijn, kun je ze het beste met rust laten en wachten tot ze gekalmeerd zijn voordat je met ze praat.
• Praat over onderwerpen die hen interesseren. Dit is een goede manier om erachter te komen hoe ze zijn. Dring niet te hard aan om informatie te krijgen, want de kans is groot dat zelfs zij het antwoord niet weten. Sterker nog, ze zullen waarschijnlijk verward en gedesoriënteerd zijn.
• Luister naar hen. Luister te allen tijde naar wat ze zeggen. Ook als ze het niet met je eens zijn of gekke dingen zeggen.
• Reageer meer vanuit gevoel dan vanuit inhoud. Verzand niet in een confrontatie. Dit betekent niet dat je moet meegaan in wat ze zeggen. Sterker nog, je moet duidelijk maken dat je je bewust bent van hun lijden en dat je niet van plan bent hen te bedriegen.
• Toon hen genegenheid.
• Heb geduld en verdraagzaamheid.

De ouders van je vriend zullen ook onderling een sterke alliantie moeten vormen om elkaar te steunen, zodat ze hun krachten kunnen bundelen om voor hun kind te zorgen. Als dit verbond echter ooit mislukt (Spaanse link), zal jouw hulp nog noodzakelijker zijn.

Dat gezegd hebbende, mocht je de situatie overweldigend vinden en je emotioneel ongemakkelijk, uitgeput, gestrest of angstig voelen, aarzel dan niet om contact op te nemen met een geestelijk verzorger. Zij zullen je kunnen helpen.