The Pale Blue Eye: Edgar Allen Poe laten herleven
The Pale Blue Eye (2003) is een van de meest succesvolle boeken van romanschrijver Louis Bayard. De plot kon niet dwingender zijn. Na een brute moord op het terrein van de militaire academie van West Point huren ze de diensten in van een veteraan-detective uit New York, Gus Landor. Bij zijn onderzoek heeft hij de hulp van een nogal bijzondere figuur: Edgar Allan Poe.
Netflix aarzelde niet om de rechten van deze bestseller te kopen en maakte het begin 2023 tot een van zijn grootste gokjes. The Pale Blue Eye is een film met een betoverende gothic sfeer die zijn grootste aantrekkingskracht heeft in Poe. Voor het eerst zien we de klassieke figuur van de Amerikaanse literatuur geportretteerd in een tijd dat hij nog een uitstekend dichter in wording was.
Mistige settings, dorre bomen, besneeuwde bossen, krijsende kraaien, straten verlicht door flikkerende gaslampen, rituele moorden en raadselachtige boodschappen.
Deze productie, geregisseerd door Scott Cooper, heeft alles in zich om het hart te veroveren van elke liefhebber van mysterie of de fanatieke schrijver uit Boston. Maar buiten de twee krachtige optredens van de hoofdpersonen zijn er bepaalde elementen die vreemd uit de toon vallen.
Edgar Allan Poe betrad West Point in juli 1830. De militaire academie keek uit over de rivier de Hudson. Een tijdlang onderscheidde Poe zich als een goede student. Slechts zeven maanden later werd hij echter berecht door de krijgsraad wegens verwaarlozing van zijn plichten en ongehoorzaamheid aan bevelen.
Poe at West point: de dichter met de ziel van een detective
Het feit dat Edgar Allan Poe in 1831 West Point verliet, was een zegen voor de literatuurgeschiedenis. Zijn biografen zeggen dat hij slecht was in wiskunde en dat hij zich niet echt hield aan de militaire discipline. Toch was deze periode van zijn leven op de academie, aan de rivier de Hudson, een fascinerende tijd. Het is geen wonder dat Louis Bayard het gebruikte in zijn roman.
Dit is niet de eerste keer dat Poe wordt geportretteerd in een detectiverol. De eerste keer was in The Raven (2012), waarin een magnifieke John Cusack de onstuimige dichter vertolkte die een aantal gruwelijke moorden onderzoekt, gebaseerd op zijn eigen gedichten.
Deze productie was, net als The Pale Blue Eye, gebaseerd op een behoorlijk solide basis. De beroemde dichter en schrijver was inderdaad een groot liefhebber van criminologie. In feite zou Sherlock Holmes nooit hebben bestaan als Conan Doyle niet gefascineerd was geweest door Poe’s C. Auguste Dupin in The Murders in the Rue Morgue of The Mystery of Marie Rogêt.
De oorsprong van The Pale Blue Eye
Edgar Allan Poe stierf toen hij net 40 jaar oud was, na een leven van meer duisternis dan licht. Hij liet niet alleen een uitzonderlijke literaire erfenis achter, maar bleef ook iets van een mysterie. Daarom is alleen al het idee om een glimp op te vangen van bepaalde episodes in zijn leven, en nog meer van zijn afkomst, fascinerend.
The Pale Blue Eye opent met een uitzicht op de Hudson Valley, met zijn besneeuwde mistige bossen, en sluit ons in een sfeer van subtiel mysterie. Masanobu Takayanagi, director of photography, heeft deze film een van zijn grootste attracties gegeven door een omgeving te creëren die gevoelens van droefheid (Engelse link) uitstraalt in een spookachtige gothic setting.
Al snel ontmoeten we detective Gus Landor, gespeeld door Christian Bale. Hij is bedreven in het neerzetten van moeilijke personages, het soort dat duistere geheimen verbergt.
Dit personage is geen uitzondering. Hij krijgt de opdracht een vermeende zelfmoord te onderzoeken in West Point, een plaats waar hij een hekel aan heeft omdat het voor hem vol slechte herinneringen zit. Het duurt echter niet lang voordat hij een assistent werft, een cadet die suggereert dat de moordenaar die hij zoekt een dichter is.
“Het hart van een man verwijderen is handelen in symbolen. En wie is beter uitgerust voor zulke arbeid dan een dichter?”
-Poe , The Pale Blue Eye-
Poe en Landor, twee traumatische figuren
Edgar Allan Poe (perfect vertolkt door Harry Melling) en Landor zijn twee duistere zielen die onmiddellijk met elkaar in contact komen. De laatste is een weduwnaar die lijdt onder het trauma van het verlies van zijn vrouw, terwijl Poe praat met zijn overleden moeder.
In feite is de detective de spiegel van wat de Bostoniaanse schrijver en dichter in de toekomst zal worden, een alcoholist die getekend is door het verlies van verschillende vrouwelijke figuren in zijn leven.
Het beste aan de film is de band tussen de hoofdpersonen. Het is bijna als een vader-zoon band en beiden voeden zich met elkaar. Of het nu komt door hun onmiskenbare vindingrijkheid, medeplichtigheid of wederzijdse bewondering, de twee mannen bouwen een gezamenlijk toevluchtsoord waarin ze lijden, teleurstelling, verdriet en zelfs institutionele corruptie onderzoeken.
De oorsprong van Poe’s lugubere literaire universa
Scott Cooper, regisseur van The Pale Blue Eye, is ook de scenarioschrijver ervan. Een van de doelen van de film is om ons de oorsprong te laten zien van veel van de obsessies, verhalen en literaire figuren van Poe’s verhalen. Het doet in feite denken aan The Murders of the Rue Morgue en er zijn echo’s van meer dan één van Poe’s personages.
Deze elementen houden ons zowel alert als doen ons glimlachen. Maar helaas, ondanks de sappige plot, de rituele misdaden en de esoterische en raadselachtige spelletjes in de stijl van Dan Brown, is het uiteindelijk allemaal nogal teleurstellend. Hoewel de verhaallijn van het mysterie aandacht voor details vereist, duurt het niet lang voordat de plot voorspelbaar en zelfs oppervlakkig wordt.
Door onze fascinatie voor de hoofdpersonen zouden we willen dat de film meer details had uitgediept, en ons meer verleidelijke stukjes informatie had gegeven. In plaats daarvan is alles nogal hol en schetsmatig.
Een gebeiteld gezicht en een geest die zijn stempel op de wereld drukt
Harry Melling’s Poe is betoverend. Hij is een en al jukbeenderen, kin en spelonkachtige ogen vol verve en passie. Het duurt niet lang voordat we ons realiseren dat deze West Point-cadet, met zijn toespraken, redeneringen en gevoeligheid, iemand is die zijn stempel op de wereld zal drukken.
Dat gezegd hebbende, voelen we ook dat hij het soort persoon is dat danst met duisternis en wanhoop. En soms komen degenen die aan het buitengewone grenzen, tot een tragisch einde. Maar we waarderen het feit dat de film probeert na te gaan hoe Poe’s leven had kunnen zijn. Zo’n onderneming is niet eenvoudig. Bovendien is het werk van Poe moeilijk uit te beelden op het scherm.
Later in het jaar komt er een spannende gelegenheid om deze laatste bewering te bewijzen. Mike Flanagan (The Haunting of Hill House, Midnight Mass ) komt met een nieuwe bewerking van Poe’s werk, The Fall of the House of Usher.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Wang, H., Chen, Y., & Zhang, Q. (2018). The effects of low and high levels of sadness on scope of attention: an ERP study. Frontiers in Psychology, 9, 2397.