Ted Bundy, de volmaakte psychopaat

Ted Bundy, een zelfbenoemde dader van de moorden op meer dan 30 vrouwen (het totale aantal slachtoffers is nooit vastgesteld), stond bekend om zijn sadisme, wreedheid en venijnigheid.

Een van de manieren waarop Ted Bundy opereerde was door een vrouw te vragen hem te helpen een voorwerp in zijn auto te laden terwijl hij een arm in een mitella hield. Natuurlijk dacht ze er geen twee keer over na, want hij leek kwetsbaar.

Niet alleen dat, maar hij was schattig en aardig. Waarom zouden ze zo’n man niet vertrouwen, toch? Helaas verdwenen de vrouwen die in zijn val trapten en vriendelijk instemden om hem te helpen. Hij vermoordde ze.

Ted Bundy was een wolf in schaapskleren en niemand verdacht hem echt. De verdwijningen gingen door, het waren er te veel in korte tijd. Zozeer zelfs dat Ted Bundy bekend staat als een van de meest actieve seriemoordenaars in de Verenigde Staten.

Ted Bundy’s jeugd

Theodore Robert Cowell werd geboren in Burlington, een Amerikaanse stad gelegen in Vermont, op 24 november 1946. Als zoon van een tienermoeder, Eleanor Cowell, en een onbekende vader, was Ted’s leven vanaf het begin moeilijk. De zwangerschap van zijn moeder bracht namelijk “oneer” in haar familie.

Zijn grootouders, die hem lieten geloven dat zijn moeder eigenlijk zijn zus was, voedden hem op. Die afwijzing heeft hij nooit overwonnen. Volgens Ted groeide hij op in een gewelddadige omgeving waarin zijn grootvader zijn grootmoeder misbruikte.

Hij verhuisde met zijn moeder naar Washington in 1950 en zij trouwde een jaar later met John Bundy. De echtgenoot adopteerde de kleine Ted en gaf hem de achternaam die later wereldberoemd werd. Ondanks zijn pogingen bekende Ted dat hij nooit een emotionele band met zijn adoptievader heeft opgebouwd.

Naast zijn gecompliceerde jeugd, gekenmerkt door voortdurende afwijzing en een gewelddadige en onstabiele context, was Ted Bundy teruggetrokken en ongezellig. Ook vertoonde hij al trekken van wat tegenwoordig in de psychologie een gedragsstoornis wordt genoemd (DSM-V).

Deze dissociale stoornis, zoals ze die toen kenden, is in veel gevallen een indicator voor een toekomstige antisociale persoonlijkheidsstoornis. Men kent het in de volksmond als psychopathie, meestal gediagnosticeerd bij volwassenen.

Ted’s volwassen leven

Bundy begon rond 1967 psychologie te studeren aan de Universiteit van Puget Sound. Hij ging uit met een klasgenote, Stephanie Brooks, die de relatie twee jaar later beëindigde. Zij noemde Ted’s onvolwassenheid en het ontbreken van duidelijke doelen in het leven als belangrijkste redenen. Ted raakte geobsedeerd door haar en stuurde haar vele brieven, in een poging haar terug te winnen.

Toen besloot hij te stoppen met zijn studie en begon te werken, maar hij hield het niet lang vol in de verschillende baantjes die hij aannam. In 1969 ontmoette hij Elizabeth Kloepfer, met wie hij vijf jaar lang een relatie onderhield en ook zijn studie hervatte, waarbij hij enige tijd later afstudeerde.

Daarna schreef hij zich in bij de Universiteit van Washington, waar hij in 1973 aan zijn rechtenstudie begon. Hij werd omschreven als een briljante student, maar begon in diezelfde periode ook actief deel te nemen aan de politiek en deed gemeenschapswerk. Hij was vrijwilliger bij een hotline voor seksueel misbruikte vrouwen.

Ted Bundy, a serial killer on the loose

Er is geen bevestigend bewijs, maar sommigen geloven dat Ted Bundy al lang voor 1974 met zijn moorden begon. Het was rond de tijd dat hij zich gedroeg als een modelburger en mensen hem succesvol vonden.

De eerste bevestigde misdaden en moorden gebeurden in 1974. Hij sloeg en mishandelde Joni Lenz, zijn eerste slachtoffer, die overleefde met blijvend hersenletsel.

Kort daarna deed hij hetzelfde met Lynda Ann Healy, die het niet overleefde en het eerste bekende slachtoffer werd van Ted Bundy. Van daaruit escaleerde het tot een welomschreven slachtofferprofiel na de verdwijning van talrijke jonge vrouwen.

Ted Bundy veranderde zijn modus operandi. Eerst bewoog hij zich in de duisternis van de nacht, maar merkte al snel dat vrouwen hem vertrouwden. Zo begon hij ze op elk moment van de dag te vermoorden. Hij realiseerde zich dat hij mensen gemakkelijk kon manipuleren met zijn charisma, en aantrekkelijkheid. Zulke eigenschappen maakten het voor hem gemakkelijker om slachtoffers te vinden.

Een politieauto hield Ted Bundy in 1975 aan en vond verdachte elementen bij hem, zoals kettingen, handboeien en tape die hij gebruikte om zijn slachtoffers te immobiliseren. Zo werd hij gearresteerd en geïdentificeerd als de auteur van de mislukte ontvoering van Carol DaRonch.

Processen en ontsnappingen

Het proces tegen Ted Bundy begon in 1976, en de jury veroordeelde hem tot 15 jaar gevangenisstraf. Het was echter niet het enige proces dat hij moest bijwonen, want de deskundige getuigen vonden resten van andere vermoorde vrouwen in zijn auto.

In dit tweede proces sloeg Ted Bundy de advocaat over en vertegenwoordigde zichzelf. Daardoor kon hij de bibliotheek bezoeken om zijn verdediging voor te bereiden, een situatie waarvan hij profiteerde om te ontsnappen. De politie nam hem echter zes dagen later gevangen.

Het jaar daarop ontsnapte hij opnieuw. Deze keer viel hij vier vrouwen aan; slechts één van hen overleefde het.

Daarna ontvoerde en vermoordde hij ook een 12-jarig meisje, Kimberly Leach. Zij was zijn laatste slachtoffer. De politie arresteerde hem uiteindelijk in een hotel in Florida na controle van het kenteken van zijn auto.

Op 24 juli 1979, na zes en een half uur beraadslaging, bevond de jury hem schuldig en de rechter veroordeelde hem tot de dood op de elektrische stoel voor de moorden op twee universiteitsmeisjes. Hierna volgde nog een doodvonnis voor de moord op de kleine Kimberly Leach.

Het einde van Ted Bundy

De bekende moordenaar van meer dan 30 vrouwen tussen 1974 en 1978, vocht tot de laatste dag voor zijn leven. Hij probeerde zijn executie zoveel mogelijk uit te stellen door moorden te bekennen, aanwijzingen aan te bieden, mee te werken aan onderzoeken, etc.

Hij ontving talloze brieven van fans die beweerden van hem te houden. Sterker nog, hij trouwde met een van hen. Carole Ann Boone geloofde in hem en kreeg zelfs een dochter van hem. Hij stierf uiteindelijk op de elektrische stoel in Florida op 24 januari 1989.

“We willen geloven dat we gevaarlijke mensen kunnen identificeren, maar het enge is dat we dat niet kunnen. Mensen beseffen niet dat ze leven met potentiële moordenaars,” zei Ted Bundy.

Je kunt op Netflix een documentaire bekijken met de titel Conversations with Killers: The Ted Bundy Tapes als je meer wilt weten over deze seriemoordenaar. Het bevat opnamen die zijn gehaald uit meer dan 100 uur interviews met hem terwijl hij in de dodencel zat.