Je kunt niet leren van de fouten van anderen

Leren is een fascinerend proces. Fascinerend wil echter niet zeggen dat het altijd leuk of makkelijk is om te leren. Het betekent niet dat we altijd klaar zijn om zo diep te gaan als het moment verdient.

We beginnen dit leerproces door de wereld met onze ogen wijd open te observeren, deze met ontzag te beschouwen terwijl de dingen om ons heen gebeuren. Terwijl onze familieleden ons vertellen hoe schattig we zijn, zijn wij gericht op andere zaken.

We zien hoe een voorwerp verschijnt en verdwijnt en veronderstellen dat het hetzelfde voorwerp is. We nemen aan dat dingen blijven bestaan, ook al ontsnappen ze uit ons gezichtsveld. We realiseren ons dat alle anderen met elkaar praten in een gemeenschappelijke taal en niet in de brabbeltaal die wij gebruiken.

En dus maken we het ons doel om deze manier van communicatie te leren, omdat we ook willen ervaren hoe het is om te delen, om te vragen om dingen, om onze mening te uiten.

Al snel betrekken we experimentjes bij al deze observatie. We gooien een lepel vol babyvoeding of een drinkbeker op de grond en leren over de geweldige zwaartekracht. Dit is, zonder twijfel, veel interessanter dan onze boze ouders of de manier waarop onze grootouders het negeren.

Terwijl wij groeien, horen onze ouders ook te groeien. Geen van deze twee ontwikkelingen is makkelijk, omdat ouders hun kinderen willen beschermen. Maar tegelijkertijd willen kinderen steeds meer vrijheid.

En dus beseffen ouders op een dag dat hun kinderen het nest hebben verlaten en dat er veel dingen zijn die ze helemaal zelf zullen moeten confronteren. Het is echter nog moeilijker voor ouders om te begrijpen dat ze over sommige dingen nog altijd controle hebben. Dat er enkele dingen zijn die zij al weten en die hun kinderen zelf zullen moeten leren.

De smaak van het leren

Ik weet zeker dat een tiener alle boeken zou kunnen lezen die er bestaan over de liefde, maar ze zullen de liefde nooit werkelijk leren totdat ze hem beginnen te ervaren. Natuurlijk kan de liefde geweldig worden beschreven, maar we zullen deze beschrijvingen alleen als dusdanig herkennen als we zelf liefde hebben gekend. Voordat je de liefde hebt ervaren, klinkt het als iets vreemds en van een andere wereld.

Zo ook zijn er enkele andere lessen die je alleen kunt leren als je ze zelf ervaart. Waarom is dit zo? Omdat deze lessen met onszelf te maken hebben. We zijn er direct bij betrokken. Het zijn ingewikkelde emotionele processen die we moeten ontwikkelen om volwassenheid te kunnen bereiken en onze weg te vinden.

Met andere woorden: ongeacht hoe vergelijkbaar ons genoom is, ieder van ons heeft een zekere mate van acceptatie en tolerantie. We moeten leren om op deze wereld rond te hobbelen met onze eigen kwaliteiten en niet met die van iemand anders.

We moeten onze eigen definitie creëren van liefde, haat en wantrouwen. Ongeacht het feit dat ieder zijn definitie uiteindelijk bijna op hetzelfde neerkomt. Het zijn de details die het verschil uitmaken. Zij maken ons ons en niet de mensen die ons met de beste bedoelingen advies willen geven.

Sommige pijn kan niet worden vermeden. De eerste grote teleurstelling binnen een vriendschap bijvoorbeeld. Anderen kunnen ons wel vertellen dat een bepaalde persoon slecht is, dat hij niet goed voor ons is, maar wij willen bewijs. We moeten de lepel op de grond gooien. Het is niet genoeg dat anderen ons vertellen dat hij zal vallen.