Krabbelen: de geheime taal van kinderen
Kinderen verbazen ons met hun creativiteit. Omdat ze geen inherente standaard manier van communiceren hebben, kunnen ze hier in de context van sociale interactie heel inventief mee zijn. Een manier waarop ze dit doen, is door te krabbelen.
Krabbelen verwijst hier naar markeringen (denk aan de “tekeningen” van peuters) met een bepaalde en concrete betekenis. Krabbelen kan echter meer zijn dan alleen willekeurige krassen en kan een vorm van communicatie zijn.
Naarmate kinderen ouder worden, worden hun manieren van communiceren meer gestructureerd. Krabbelen verandert in dit geval in echte tekeningen, woorden, zinnen en verhalen als hun nieuwe communicatiemiddelen.
In dit artikel laten we je zien wat krabbelen door kinderen betekent. Je zult zien dat dit een soort geheime taal is. Je leert ook andere dingen over deze wereld van expressie.
Wat is krabbelen precies?
Krabbelen verwijst naar creatieve tekeningen die complexer worden naarmate een kind ouder wordt. In het begin kan het er ongeordend en impulsief uitzien. Dat komt omdat het kind nog geen fijne motorische vaardigheden heeft ontwikkeld.
Toch heeft elke markering enige betekenis. We zouden dat begrijpen als het kind kon uitleggen wat het heeft gekrabbeld of als we de middelen hadden om het te interpreteren.
Samen kunnen de markeringen een specifiek thema volgen. Je kunt er misschien het volgende in terugzien:
- emoties
- verlangens
- angsten
- de ontwikkelingsfase van het kind
- de biologische ritmes van het kind
We hebben het dus over over een vorm van communicatie. Daarom proberen psychologen en psychiaters krabbelen in hun werk te interpreteren. Met andere woorden, ze gebruiken deze krabbels als instrumenten om de problemen van het kind te analyseren.
Deze kunnen biologisch zijn, omdat ze de ontwikkelingsfase van het kind weergeven. Aan de andere kant kunnen ze ook psychologisch van aard zijn, omdat ze het kind in staat stellen zijn interne wereld tot uitdrukking te brengen. Krabbelen bestaat in wezen uit twee componenten:
- De handeling. Dit omvat de manifestatie van de intentie, de spontaniteit of de intentie om een boodschap over te brengen.
- De markeringen. Deze tonen het niveau van vaardigheid van het kind. Dat wil zeggen, de mate van gemak of moeite waarmee het kind de tekeningen maakt.
Zo is krabbelen gerelateerd aan zintuiglijke en motorische aspecten. De eerste weerspiegelt wat het kind waarneemt en de prikkels waar het gevoelig voor is. De tweede is het motorische element wat hen in staat stelt om op hun buitenwereld te reageren.
De geheime taal van kinderen
Krabbelen is een soort taal. Dat komt omdat het een manier is waarop kinderen zich uitdrukken. Ook al is dit een zeer basale handeling, het kan vol zitten met emoties.
Hiermee bedoelen we dat krabbels manifestaties zijn waarmee het kind communiceert met anderen. Dit is vooral belangrijk omdat ze misschien niet weten hoe ze met woorden moeten communiceren, of er de voorkeur aan geven om dat niet te doen.
Docent en psycholoog Evi Crotti en arts Alberto Magni, gespecialiseerd in psychotherapie en psychosomatische ziekten, suggereren in hun boek Scribbling: The Secret Language of Children, dat “krabbelen op een stuk papier de communicatie tussen kind en volwassene mogelijk maakt” (blz. 19).
Taal kan verschillende vormen aannemen. Een van de definities in een woordenboek is “een systeem dat betekenis weergeeft door middel van arbitraire symbolen, zoals spraakklanken, gebaren of schrifttekens”.
Op basis hiervan kun je zien dat dit niet alleen over spraak gaat. Het omvat ook schrijven, non-verbale communicatie en symbolen. Zo is er binnen het domein van de taal ruimte om te krabbelen, omdat het ook een vorm van expressie is. Het is een manier voor kinderen om ons iets te vertellen over hun interne wereld.
Het interpreteren van krabbelen
Om de krabbels te kunnen interpreteren, moet je rekening houden met twee fundamentele aspecten:
- De volwassenheid van het zenuwstelsel. Concreet bedoelen we hiermee de maturiteit van het zenuwstelsel in termen van representatieve vaardigheden. Het wordt gekenmerkt door een goed gedefinieerde basis: onder andere motorische vaardigheden, ruimte, symbolische functie en taal.
- Het feit dat niet iedereen gekwalificeerd is om ze te interpreteren. Je moet je ervan bewust zijn dat, ook al zijn er enkele parameters die bepaalde dingen aangeven, de enige mensen die in staat en geautoriseerd zijn om dit soort materiaal wettelijk correct te interpreteren, de deskundigen zijn. Dit zijn psychologen, hoogleraren psychologie en psychiaters. Dit hangt natuurlijk af van de wetgeving in je land.
In het volgende gedeelte laten we je enkele interpretatiepatronen zien. Je moet echter niet vergeten dat elk kind uniek is. Een paar beschrijvingen die we hier presenteren zijn niet voldoende om een volledige en nauwkeurige interpretatie te krijgen van het krabbelen van een individueel kind.
Dit zijn slechts typische interpretaties die je kunnen helpen als je het gevoel hebt of ontdekt dat er iets aan de hand is. Aarzel in ieder geval niet om naar een deskundige te gaan als je dat nodig vindt.
Een lijst met kenmerken
Het is belangrijk om goed op details te letten om de krabbels van kinderen te kunnen interpreteren. Houd rekening met het volgende:
- De manier waarop ze het doen. Let op hoe de kinderen het potlood in de hand houdt. Zijn ze rustig en vrij of vertonen ze een soort spanning?
- Uitgangspunt. Wanneer het kind de tekening in het midden van de pagina begint, betekent dit dat het kind zijn plaats in de buitenwereld kent. Als ze dat niet doen, kan dit wijzen op verlegenheid of spanning.
- Ruimte. Als ze veel ruimte in beslag nemen met hun gekrabbel, duidt dit op vertrouwen, extraversie en een verlangen naar groei. Als ze maar weinig ruimte in beslag nemen, kan dit betekenen dat het kind bang, geremd of introvert is.
- Druk. Wanneer een kind licht en onduidelijk krabbelt, kan dit betekenen dat het kind van gevoelige aard is. Donkerdere lijnen kunnen een grote hoeveelheid energie en een behoefte aan meer persoonlijke ruimte betekenen.
- De halen. Als ze zelfvertrouwen hebben, kan dit terug te zien zijn in het gemak van de activiteit. Zo niet, dan kan het wijzen op enige angst. Een andere mogelijkheid is een timide krabbel door een strenge opvoeding.
- De vorm. Elke cirkel, lijn, kromming, hoek, gebroken lijn of andere vorm is een weerspiegeling van waar het kind zich in de wereld bevindt. Met andere woorden, dit is hoe het kind zichzelf waarneemt en hoe het zich ontwikkelt.
- Cirkels. De projectie van het meest bekende beeld voor een kind – het gezicht.
- Hoeken. Geef spanning en weerstand aan.
- Krabbelen met puntige streken. Het zijn signalen van een intens emotioneel leven. Ze kunnen ook een schreeuw zijn om meer contact vanwege enige ongerustheid.
- Gebroken lijnen. Kan wijzen op een angst om zich los te maken van de objecten van hun genegenheid.
De betekenis van kleuren
Kleuren kunnen ook betekenis hebben. Ze kunnen sporen van agressie, vreugde en liefde onthullen. De psychologie van de kleur probeert deze mogelijke betekenissen te categoriseren. Zo kan rood representatief zijn voor impulsiviteit, geel voor vreugde, zwart voor angst, verdriet of agressie, en wit voor rust.
Krabbelen kan een venster zijn naar de interne wereld van een kind. Door aandacht te besteden aan deze krabbels kun je te weten komen hoe ze zich voelen. Dit is echt een prachtige taal die met het verstrijken van de tijd steeds uitgebreider wordt.
Ook al is het “geheim” omdat we het in het begin niet begrijpen, we kunnen er toch betekenissen in ontdekken. Zo worden we ons ook bewuster van de persoonlijkheid van het kind en ook van wat er in zijn leven gebeurt.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Crotti, E, & Magni Alberto. Garabatos: el lenguaje secreto de los niños. Málaga España, Sirio.