Incubi en succubi: de spoken van de slaap

De nacht is de ideale context voor bepaalde bovennatuurlijke verschijnselen. Hier vertellen we je over twee heel ongewone geesten.
Incubi en succubi: de spoken van de slaap
Bernardo Peña Herrera

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Bernardo Peña Herrera.

Laatste update: 06 december, 2022

Incubi en succubi zijn spookachtige entiteiten die sinds mensenheugenis voorkomen in de legenden van verschillende culturen. Deze wezens manifesteren zich gedurende de nacht, terwijl wij slapen. Ze kunnen hun slachtoffer verlammen, aanraken of grijpen, die de gebeurtenis volkomen weerloos meemaakt.

We moeten zeggen worden dat niet al deze incubus- en succubuservaringen angstaanjagend zijn. Hoe ongelooflijk het ook lijkt, deze geesten van de nacht kunnen bij bepaalde mensen zelfs extase veroorzaken. Het is echter niet gebruikelijk en de ervaring hangt in meer of mindere mate af van het geslacht van het slachtoffer.

Slapende vrouw

Incubi en succubi: de geesten van de slaap

In de Middeleeuwen nam men de legenden zeer serieus en dit zou geen uitzondering zijn. Zeker niet als iedereen iemand kende die de ervaring had meegemaakt die we later gaan beschrijven. Deze wezens beschouwde men als van demonische oorsprong. Men probeerde ze te bestrijden door middel van exorcismen, amuletten, wijwater, kruisbeelden, enz.

In elk geval was zijn aanwezigheid een teken van een slecht voorteken. Misschien kwam het vooruitlopen op een of ander ongeluk, zoals een ziekte, de dood van een geliefde of de persoon die eraan leed. Bovendien had deze ervaring, zoals eerder vermeld, een of andere tint, afhankelijk van het geslacht van de persoon:

  • De vrouwen werden aangetast door de incubi, die zelfs op hun borst kwamen zitten. Daardoor konden ze zich niet bewegen en kregen nachtmerries. Soms bevruchtten ze hen zelfs, waardoor nieuwe monsters geboren werden.
  • Mannen daarentegen werden aangevallen door succubi. Dit zijn vrouwelijke demonen die hen in hun slaap verleidden.

De hierboven beschreven episodes maken deel uit van de legende van de incubus en succubi. Tegenwoordig worden ze echter als basis genomen om verschijnselen te verklaren die in werkelijkheid tijdens de slaap optreden. Laten we dit nader bekijken.

De Incubi: nachtmerries

De incubus brengt men tegenwoordig in verband met nachtmerries. Deze worden gekenmerkt door plotselinge perioden van ontwaken midden in de nacht. Meestal voorafgegaan door een angstkreet en gevolgd door intense angst en onrust.

Het slachtoffer kan zich niet herinneren wat er gebeurd is (er is geheugenverlies voor de gebeurtenis). Daarom kost het enkele minuten of uren om te kalmeren, zich te oriënteren en weer contact te maken met de omgeving, of om weer in slaap te vallen.

Deze stoornis treedt op tijdens de fasen van diepe slaap of NREM. Daarom kun je concluderen dat de persoon niet droomde, noch zich de reden van zijn nachtelijke angst kan herinneren. Sommige psychoanalytici wijzen erop dat het gaat om een episode van zelfbestraffing voor een verwerpelijke droom. Deze hypothese is echter volledig uitgesloten door de wetenschap.

Wakker worden uit een nachtmerrie

De succubi: nachtelijke uitstoot bij mannen

De legende van de succubi biedt een bovennatuurlijke verklaring voor de erecties en nachtelijke uitstoot van mannen. Succubus komt uit het Latijn en betekent prostituee.

De succubi komen ‘s nachts, terwijl de man slaapt. Ze verleiden hem op een of andere manier in zijn dromen en beiden hebben een seksuele relatie. Als gevolg van deze fictieve intieme relatie kan de man tijdens zijn slaap ejaculeren.

Bij gelegenheid meldt de patiënt dat hij zich aangeraakt en gekust heeft, en dat de seksuele relatie echt was, inclusief coïtus. Minuten of uren na het ontwaken wordt de droom echter fragmentarisch herinnerd en in nevelen gehuld.

Sommige Jungiaanse auteurs hebben erop gewezen dat de ontmoeting met de succubus niets anders zou zijn dan de ontmoeting met de anima (de projectie van het geïdealiseerde vrouwelijke beeld in de psyche van de mens). Daarom is de relatie met de succubus of de anima ongelooflijk aangenaam.

Lilith: een van de beroemdste succubi

Lilith of Lilit is een figuur uit de Mesopotamische mythologie en de Joodse demonologische folklore. Ze belichaamt de boze schoonheid en hartstochtelijke seksuele relaties. We kunnen over haar lezen in historische documenten zoals de Bijbel of het Epos van Gilgamesj. Traditioneel beschouwt men ze als een “femme fatale,” omdat ze mannen naar de ondergang leidt.

Volgens de Hebreeuwse mythe zou Lilith de gelijkheid met de mens vertegenwoordigen, omdat zij, in tegenstelling tot Eva, gelijk aan Adam geschapen is. Omdat hij dus hetzelfde zag als zijn partner, kwam hij in opstand tegen diens eisen tot onderwerping en verliet hem. Zo had hij andere liefdes en vele kinderen.

In die zin was zij de eerste vrije vrouw in de geschiedenis en daarom beschouwt men haar traditioneel als een vroege figuur van het feminisme.

Incubi en succubi: een wetenschappelijke verklaring

Tegenwoordig is te verwachten dat veel mensen geloven dat incubi en succubi niet bestaan en dat ze een geestelijk product zijn van bepaalde individuen. Er zijn echter proefpersonen die echt het gevoel hebben dat ze tijdens hun slaap worden aangevallen en dat als een echt verschijnsel aannemen. In deze gevallen poneert de wetenschap een aandoening die slaapverlamming heet.

Stel je voor dat je wakker wordt, maar je kunt je niet bewegen. Je kunt wel horen en waarnemen wat er om je heen gebeurt, maar je kunt niet reageren. Dit is wat mensen ervaren die lijden aan zogenaamde slaapverlamming, een zeldzame en schrijnende aandoening. Gelukkig verdwijnen de episodes na enkele minuten.

Deze situatie kan zich ook voordoen als de persoon probeert in slaap te vallen. Het kan worden uitgelokt door stressvolle situaties, het eerdere gebrek aan rust of slapen met abnormale slaapcycli.

De wetenschap heeft nog niet precies kunnen ophelderen wat er in ons lichaam gebeurt om dit te laten gebeuren. Een van de theorieën die deze pathologie probeert te verklaren stelt voor dat de fase van de REM-slaapcyclus de waakfase overlapt. Daardoor ontstaan de symptomen.

Maar de manier waarop dit verschijnsel wordt waargenomen is iets dat verschilt. Het is afhankelijk van de overtuigingen van elke persoon en de cultuur waartoe hij of zij behoort.

Tot slot

Dat gezegd hebbende, kunnen bijgelovige mensen het toeschrijven aan incubi of geesten. Moslims schrijven het bijvoorbeeld toe aan demonische entiteiten die men djinns noemt. Als gevolg daarvan neemt slaapverlamming verschillende tinten aan, afhankelijk van wie het ervaart.

Veel van deze verschijnselen zijn al volledig door de wetenschap verklaard. Ze zijn echter nog steeds verpakt in dat mystieke aureool dat ze voor incubi en succubi zo fascinerend kan doen lijken. Bovendien kunnen deze gewaarwordingen en syndromen deel uitmaken van andere ziektebeelden, zoals dementie of psychose.


Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.


  • Acosta, V. (1996). La humanidad prodigiosa: el imaginario antropológico medieval (Vol. 2). Monte Ávila Editores Latinoamericana.
  • Gallego Pérez-Larraya, J., Toledo, J. B., Urrestarazu, E., & Iriarte, J. (2007). Clasificación de los trastornos del sueño. Anales del Sistema Sanitario de Navarra, 30(1), 19-36. https://scielo.isciii.es/scielo.php?pid=S1137-66272007000200003&script=sci_abstract
  • Grover, S., Mehra, A., & Dua, D. (2018). Unusual cases of succubus: A cultural phenomenon manifesting as part of psychopathology. Industrial Psychiatry Journal27(1), 147-150. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6198602/
  • Jung, C. (1969). Arquetipos e inconsciente colectivo. Paidós.
  • Koning, F., & Bassols, R. M. (1981). Incubos y súcubos: el diablo y el sexo. Plaza & Janés.
  • Molendijk, M. L., Bouachmir, O., Montagne, H., Bouwman, L., & Blom, J. D. (2022). The incubus phenomenon: Prevalence, frequency and risk factors in psychiatric inpatients and university undergraduates. Frontiers in Psychiatry13, 1040769. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9704722/
  • Sinistrari, L (2017). Incubi and Succubi or Demoniality: A Historical Study of Sexual Contacts with Demons. VAMzzz Publishing

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.