Ik weet wie ik ben en ik heb niets te bewijzen

Velen van ons hebben het heel druk met het proberen om onszelf te bewijzen. In dit artikel leggen we uit waarom het een goed idee is om daarmee te stoppen.
Ik weet wie ik ben en ik heb niets te bewijzen
Valeria Sabater

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 26 februari, 2024

Als je duidelijk bent over wie je bent, heb je de goedkeuring van niemand nodig. Omdat weinig sensaties zo bevrijdend zijn als leven zonder de noodzaak om iets te bewijzen, ons authentiek voelen, eigenaars van onze eigen beslissingen en architecten van die kaarten waar waardigheid en een wijze, vrije en kleurrijke ziel leven.

Het is niet makkelijk. Het bereiken van dat punt in onze levenscyclus, waar zelfexpressie en emotionele helderheid plaats maken voor ons authentieke wezen, zonder vooroordelen en zonder de angst om beoordeeld of afgewezen te worden, betekent het starten van een complete interne revolutie waar niet iedereen op voorbereid is.

De reden dat dit zo is, ligt vooral in onze mentale structuur, die altijd gericht is op de evaluatie van anderen in plaats van op zelfacceptatie.

“Ik ben zoals ik ben en zo ben ik gelukkig”

We leven in een galeriegerichte samenleving. De wereld is als een theatraal podium waar iemand bepaalt wat normatief is, wat verwacht en gepast is, zodat de rest van ons, zonder al te veel uitstel, op die maat begint te dansen. Want we willen onszelf bewijzen.

Dag na dag, en zonder dat we het beseffen, worden we verdrietige secundaire actoren in verzonnen verhalen: verhalen die niets te maken hebben met onze identiteit, met onze waarden of principes.

Laten we niet vergeten dat het beeld dat we van onszelf hebben niet cultureel wordt overgedragen of via genen wordt geërfd: het wordt geconstrueerd.

Net zoals ieder van ons een interne representatie van de wereld om ons heen ontwikkelt, bouwen we ook theorieën en concepten over onszelf. Deze zelfschema’s kunnen ertoe leiden dat we onszelf gaan haten of, in tegendeel, volledig van onszelf houden.

Laten we voor het tweede kiezen. Laten we de hoofdrolspelers worden in onze eigen prachtige verhalen.

Stop met jezelf te bewijzen en ga leven

Ieder van ons heeft geleerd gezond te lezen, lopen en eten. Als we ziek zijn, gaan we naar de dokter en die schrijft ons medicijnen voor die ziekten genezen. We leren echter zelden om psychologisch voor onszelf te zorgen, of nog meer, om van onszelf te houden.

Er zijn veel mensen die naar een psycholoog gaan met de verwoestende overtuiging dat ze niet gemaakt zijn om gelukkig te zijn. Onder de uitdrukkingen ‘alles gaat mis’, ‘iedereen laat mij aan de kant’ of ‘een relatie die ik begin, een relatie die verloren gaat’, gaat feitelijk een onderliggende wond schuil, een interne tatoeage die als volgt kan worden samengevat : ‘ Ik ben zelf de liefde vergeten.”

Aan de andere kant is het ook merkwaardig hoe als het gaat om het definiëren van zichzelf en het uitleggen van hoe hun relaties zijn, het meteen duidelijk is dat het profielen zijn die erg op anderen gericht zijn. Het zijn mensen vol genegenheid die het leven begrijpen door zorg en toewijding aan anderen.

Ze denken dat de simpele handeling van het aanbieden van liefde en het tonen van die onbaatzuchtige genegenheid hen hetzelfde emotionele geschenk, dezelfde valuta, dezelfde lading energie zal terugbrengen.

Er zijn veel mensen die naar een psycholoog gaan met de verwoestende overtuiging dat ze niet gemaakt zijn om gelukkig te zijn.

Te midden van deze dynamiek tussen wat ik geef en wat ik terug hoop te ontvangen, vergeet de persoon iets heel eenvoudigs: leven. Ons bestaan is niet gebaseerd op die economie van genegenheid van zoveel aanbieden en zoveel ontvangen. Te midden van die ongezonde gehechtheid aan anderen bevindt zich ons eigen wezen, dat wacht tot we onszelf gaan waarderen, bevrijden en erkennen.

We mogen niet vergeten dat immuniteit tegen de plaag van verdriet of hopeloosheid wordt bereikt door te leren van onszelf te houden. Alleen dan zullen we ons ware zelf vieren zonder angst of voorbehoud.

Begin met het “schoonmaken” van de zolder van je geest

Om te weten wie we zijn, te erkennen wat we waard zijn en authentiek te gaan leven, is er niets beter dan de zolder van onze geest opruimen. De reden? Hoewel we het misschien moeilijk kunnen geloven, bevinden zich in die bevoorrechte ruimte nutteloze dingen, ‘oude meubels’ die anderen voor ons hebben binnengebracht en veel oud stof dat moet worden verwijderd door nieuwe ramen te openen.

“Op een goede dag bereik je een dieptepunt, je bereikt een breekpunt en dat is waar je persoonlijke revolutie begint”

Walter Riso

Hieronder leggen we uit hoe je dat doet. We zijn er zeker van dat deze strategieën zeer nuttig zullen zijn voor je persoonlijke groei en om je te laten stoppen met proberen jezelf te bewijzen.

Sleutels om te herinneren wie je werkelijk bent

Onze schoonmaak moet beginnen door ons bewust te zijn van iets heel eenvoudigs: alles wat we daar niet hebben neergezet. Waarvan we niet hebben gekozen. De meeste van deze dingen kwamen naar ons toe in onze vroege kinderjaren, toen onze hersenen nog geen adequate mentale filters hadden ontwikkeld om kritisch te zijn en te evalueren wat er op ons werd overgedragen.

  • Denk na over de waarden of bevelen die je ouders je hebben bijgebracht en die op de een of andere manier niet in harmonie zijn met wat je voelt, met wat je nodig hebt of belangrijk vindt.
  • De tweede stap in onze interne reiniging is het verwijderen van de negatieve schema’s die we over onszelf hebben opgebouwd uit de donkere en stoffige hoeken. Over het algemeen hebben ze de vorm van zinnen: “Ik ben niet in staat om…”, “op dit punt in het leven is het het niet langer waard…”, “Ik ben niet gemaakt voor dit en dat… “
  • Vervolgens is het tijd om die indringers die op de zolder van je geest wonen te “vangen.” Ze camoufleren zichzelf meestal goed en hebben de vorm van angst, besluiteloosheid, vooroordelen en een constante behoefte om geaccepteerd te worden… Identificeer ze en zeg ze vriendelijk om te vertrekken waar ze zijn binnengekomen.

Ten slotte komt er tijdens dit schoonmaakproces altijd tijd om dat fundamentele en essentiële meubilair te introduceren dat van onze mentale zolder een vredige, mooie, unieke en gezonde ruimte zal maken.

We hebben het ongetwijfeld over de bank van eigenwaarde, de tafel van een goed zelfconcept, de stoelen waaruit onze waarden bestaan en dat tapijt van intense kleuren dat onze waardigheid vormt en waar niemand op kan stappen.

Tot slot

Laten we beginnen met het opbouwen van het leven dat we willen, trots op wie we zijn, blij met een sterke geest en een persoonlijkheid die de hoofdrolspeler van zijn eigen verhaal durft te zijn. We hebben niets te bewijzen.

Afbeeldingen met dank aan Liz Clemments


Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.