HOCS: Homoseksuele Obsessieve Compulsieve Stoornis

Wat als ik mensen van hetzelfde geslacht leuk vind? Zijn mijn emotionele mislukkingen te wijten aan het feit dat ik eigenlijk homoseksueel ben? Wanneer dit soort gedachten terugkerend en beperkend worden, definiëren ze een specifiek type stoornis.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 21 augustus, 2023

Homoseksuele Obsessieve Compulsieve Stoornis (HOCS) definieert een situatie waarin iemand voortdurend twijfelt aan zijn of haar seksuele geaardheid. In feite worden deze onzekerheid en aanhoudende twijfel een obsessie die in staat is om hun relationele, persoonlijke en werkomgeving te veranderen.

Hun geest is gevuld met opdringerige ideeën en beelden die hun twijfels verder aanwakkeren. Het leidt er zelfs toe dat ze dwangmatig gedrag gaan vertonen om hun angst te verlichten.

Deze aandoening klinkt misschien vreemd, maar komt veel voor. Het begint tussen de 18 en 20 jaar en kan het leven van de lijder volledig veranderen. Ze zullen bijvoorbeeld bepaalde situaties vermijden, zoals naar de sportschool gaan, en zich buitensporig ongemakkelijk voelen als ze op het werk te maken krijgen met mensen van hetzelfde geslacht.

HOCS is een aandoening die heteroseksuele mannen en vrouwen treft die angst hebben om homoseksueel te zijn. Het betekent echter niet dat ze homofoob zijn. Het is een psychologische aandoening die wordt gedefinieerd door irrationele angst, en er zijn over het algemeen geen variabelen die verband houden met sociale vooroordelen.

Laten we eens wat meer te weten komen over dit type aandoening.

Homoseksuele obsessieve-compulsieve stoornis: symptomen, oorzaken en behandeling

HOCS kan in principe worden gedefinieerd als een soort obsessieve-compulsieve stoornis gebaseerd op een buitensporige en irrationele angst om homoseksueel te worden of te zijn. Proefpersonen (heteroseksuelen) ervaren een reeks ongewenste en opdringerige mentale beelden van homoseksuele ideeën en gedragingen.

Het lijkt misschien tegenstrijdig en van buitenaf gezien begrijpen we misschien niet helemaal waarom iemand plotseling obsessief twijfelt aan zijn of haar seksualiteit. Toch moeten we begrijpen dat dit soort mentale aandoeningen die gebaseerd zijn op obsessie en dwang, zoals liefdes- of relationele OCS, complexer zijn dan we in eerste instantie denken.

We weten nu bijvoorbeeld dat er verschillende veranderingen zijn in de connectiviteit van de hersenen. Studies (Engelse link), zoals die uitgevoerd door het Bellvitge Biomedical Research Institute in Barcelona (Spanje), geven aan dat situaties waarin een idee plotseling verandert in een obsessie te wijten kunnen zijn aan een disfunctie in de synchronisatie van activiteit tussen verschillende groepen neuronen.

HOCS kan extreem beperkend zijn. Onderzoek (Engelse link) uitgevoerd door de afdeling psychiatrie van Delhi (India), gaf aan dat 65 procent van de mensen die eraan lijden het een slopende aandoening vinden. Laten we wat meer te weten komen over HOCS.

Welke symptomen of uitingen heeft HOCS?

Het belangrijkste element dat dit type psychologische aandoening definieert is de angst om aangetrokken te worden tot iets ongewensts. In feite kan een homoseksueel persoon die bang is dat hij heteroseksueel is of zou kunnen worden, er ook aan lijden.

Iemand die zijn seksuele geaardheid al heeft geaccepteerd en tussen de 18 en 25 jaar oud is, ervaart plotseling een zinloze en irrationele angst en vraagt zich af: “Wat als ik mijn hele leven heb geloofd dat ik hetero ben, maar eigenlijk homo ben?

Symptomen van HOCS

• De meeste van deze mensen hebben eerder hun seksualiteit geaccepteerd en ervan genoten. Met andere woorden, ze hebben bevredigende relaties gehad. Maar plotseling komt er een indringende gedachte op die alles in twijfel trekt. Deze gedachte wordt overweldigend en obsessief.
• Hun geest stopt niet met het maken van beelden en het produceren van ongemakkelijke gedachten. Bovendien stellen ze voortdurend hun seksuele geaardheid in vraag.
• Obsessieve ideeën worden gevolgd door dwangmatig gedrag dat hun angst probeert te verlichten. Een aantal daarvan zijn: uitgaan met veel mensen van het andere geslacht; dwangmatige en schadelijke relaties aangaan; het gezelschap zoeken van mensen van het andere geslacht, zelfs als ze niet naar hun zin zijn, enz.
• Dwangmatig gedrag komt ook voor. Bijvoorbeeld angst voor besmetting, constant wassen, controleren, de behoefte om obsessief te organiseren, enz. Al deze rituelen zijn erop gericht om hun ongewenste gedachten uit te schakelen.
• Velen beperken hun sociale leven helemaal. Daarnaast worden hun seksuele relaties beïnvloed door het gewicht van opdringerige gedachten en voortdurende twijfels.
• Ze kijken naar heteroseksuele pornografie om opwinding te ervaren. Ook om zichzelf ervan te overtuigen dat hun seksuele geaardheid is wat ze tot nu toe altijd hebben aangenomen.
• Ze herinneren zichzelf er voortdurend aan dat ze geen enkele vorm van opwinding ervaren in de aanwezigheid van mensen van hetzelfde geslacht.
• Ze gedragen zich op een over-the-top manier om te laten zien dat ze hetero zijn.
• Ze zijn geobsedeerd om hun ‘homoseksuele gedachten’ uit te schakelen en te vervangen door ‘hetero gedachten’.
• Ze ervaren verdriet als ze met homoseksuele mensen zijn, omdat ze bang zijn dat ze de controle verliezen door zich onbedwingbaar tot hen aangetrokken te voelen.
• Ze zijn bang dat ze homoseksualiteit ‘oplopen’ als ze nauw contact hebben met mensen die homoseksueel zijn.

Wat zijn de oorzaken van homoseksuele OCS?

Homoseksuele OCS wordt niet veroorzaakt door een onderdrukte seksuele identiteit. Het is eigenlijk een angststoornis. Dit zijn aandoeningen waarbij de patiënt geobsedeerd raakt door een idee en zich niet in staat voelt om met dat beeld om te gaan. In feite zijn er verschillende soorten OCS en veel daarvan hebben geen specifieke aanleiding of oorzaak die het verklaart.

Dat gezegd hebbende, is er bij homoseksuele OCS vaak één gemene deler. Het is het feit dat lijders homoseksualiteit vaak als negatief zien. De meestvoorkomende oorzaken zijn:

• Irrationele ideeën over homoseksualiteit. Ze kunnen denken dat homoseksueel zijn verkeerd is, dus ontwikkelen ze er irrationele ideeën over. Enkele bevooroordeelde ideeën zijn: dat homoseksuelen promiscue individuen zijn, dat ze riskante seksuele activiteiten uitvoeren, dat homoseksualiteit een ziekte is, enz. Ze hebben ook de neiging om te geloven dat een heteroseksueel een persoon van hetzelfde geslacht niet aantrekkelijk kan vinden.
• Een opvoeding hebben genoten die de afwijzing van homoseksualiteit bevordert. Irrationele ideeën kunnen worden versterkt als de patiënt is opgegroeid in een gezin of cultuur die homoseksuelen expliciet afwijst.
• Angst voor afwijzing door hun familieleden als ze homoseksueel blijken te zijn. Gekoppeld aan het vorige punt, als de persoon is opgegroeid in een omgeving waar homoseksualiteit werd afgekeurd, kan hij een intense angst ontwikkelen om niet te worden geaccepteerd door zijn naasten.
• Biologische en genetische factoren. Het mechanisme waarmee een idee zich nestelt in de geest van een individu en zijn gedrag verandert, evenals zijn cognitieve en emotionele benadering, heeft een neurologische oorsprong.

Hoe wordt homoseksuele obsessieve-compulsieve stoornis behandeld?

De aanpak van HOCS zal altijd afhangen van de specifieke behoeften van elke patiënt. In de ernstigste gevallen zal het nodig zijn om de farmacologische aanpak (fluoxetine) te combineren met de psychotherapeutische aanpak. De meest voorkomende en effectieve aanpak is dus Exposure and response prevention techniek.

Deze strategie is onderdeel van cognitieve gedragstherapie. Het bestaat uit het opzettelijk blootstellen van de lijder aan die ideeën die hij voedt en die zijn angst versterken.

De bedoeling is om ze elk idee, beeld en gevoel te laten rationaliseren door de emotionele en cognitieve componenten te verminderen om hun gedachten gezonder en meer geïntegreerd te maken. Deze strategie is het meest geschikt voor impulscontrole, obsessies, verslavingen, enz.

Opgemerkt moet worden dat het altijd belangrijk is om gespecialiseerde hulp te krijgen in elk soort situatie die gebaseerd is op obsessief-compulsieve gedachten en gedrag.

Het zijn aandoeningen die de functionaliteit van de lijder volledig veranderen. Bovendien hebben ze de neiging om na verloop van tijd te verergeren en tot meer problemen en psychologische comorbiditeiten te leiden.

Angst om homoseksueel te zijn in de adolescentie

In de adolescentie verschijnen vaak gedragingen die lijken op obsessies, maar ze worden dat niet. Een daarvan is de angst om homoseksueel te zijn. Als het genegeerd wordt, kan het echter verergeren.

Daarom is het belangrijk dat volwassenen die voortdurend met adolescenten omgaan (leraren, ouders, verzorgers, enz.) in staat zijn om tekenen van deze specifieke angst op te sporen. In feite zal de jongere het waarschijnlijk geheim houden.

Dit omdat hij of zij probeert te voorkomen dat er tekenen zijn dat hij of zij homoseksueel is. Ze maken zich ook zorgen dat anderen hun twijfels zullen opmerken en interpreteren als bewijs dat ze homoseksueel zijn of zouden kunnen zijn.

In deze gevallen is psychotherapie de beste interventie om de angst aan te pakken en te voorkomen dat het een obsessief-compulsieve stoornis wordt.