Het verhaal van Neve, de prehistorische pasgeborene

Neve was een baby die 40 dagen na de geboorte overleed. Aan de manier waarop ze 10.000 jaar geleden werd begraven, kon je een grote liefde en respect voor dat kleine schepsel aflezen. Ze lieten haar schelpen achter en veel hangers die aan haar delicate kleding waren genaaid.
Het verhaal van Neve, de prehistorische pasgeborene
Valeria Sabater

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 15 februari, 2023

Het verlies van een baby is waarschijnlijk een van de meest verwoestende ervaringen voor iedereen, ongeacht wanneer en waar het gebeurt. Dit kunnen we waarderen bij de ontdekking van Neve, een prehistorische pasgeborene die meer dan 10.000 jaar geleden werd begraven.

Ze werd gevonden in de grot van Arma Veirana, in Italië. Het is het oudste graf van een pasgeboren baby dat ooit in Europa is gevonden. Daar vonden archeologen dit kleine meisje dat 40 dagen na haar geboorte stierf.

Archeologen hebben haar Neve (sneeuw in het Italiaans) genoemd, de pasgeborene die onze voorouders op een delicate, spirituele en liefdevolle manier eerden. Haar familie gaf haar inderdaad een uiterst bijzondere begrafenis. Dit onthulde niet alleen de pijn die haar dood hen had veroorzaakt, maar ook de erkenning van pasgeborenen als een integraal onderdeel van een sociale groep.

In feite blijkt dat hun kosmogonie, manier om de dood te begrijpen en begrafenisrituelen dicht bij die van de huidige mensheid lagen. Het maakte niet uit dat dit kleine meisje maar een paar weken leefde. Ze werd beschouwd als een belangrijk lid van de sociale hiërarchie. Daarom versierde men haar lichaam met kralen en bedels en kreeg ze de meest zorgvuldige begrafenis.

Een team archeologen, onder leiding van National Geographic ontdekkingsreiziger Jamie Hodgkins, heeft de oudste begraafplaats van een pasgeboren kind in Europa gevonden. De ontdekking suggereert dat onze Mesolithische voorouders jongens en meisjes gelijk waardeerden.

De grot van Neve
Neve werd ontdekt in een grot in Ligurië (noordwest Italië).

Neve, de prehistorische baby met zeeschelpen op haar lijkwade

De materiële resten die op een archeologische vindplaats worden gevonden zijn als een venster op ons verleden. Ze helpen ons onze evolutie in bijna elk aspect te begrijpen. Onze cognitieve, sociale, technologische, biologische, culturele en zelfs spirituele ontwikkeling.

Deze specifieke grot in Ligurië, in het noordwesten van Italië, is al jaren onderwerp van studie. Pas in 2017 begonnen de opgravingen interessante gegevens op te leveren en vonden archeologen veel zeeschelpen in een deel van de grot. Ze waren geperforeerd en sommige leken gezet in wat leek op een kleine lijkwade.

Gaandeweg begonnen de onderzoekers kleine menselijke botten op te graven. Ze ontdekten dat ze toebehoorden aan een baby, gewikkeld in een doek met daarin een hele reeks fascinerende rituele voorwerpen. DNA-analyse wees uit dat de pasgeborene een meisje was. Ze behoorde tot een geslacht van Europese vrouwen dat bekend staat als de U5b2b haplogroep.

Neve was gewikkeld in een met schelpen versierde doek. Men denkt dat het kleine meisje met haar moeder meereisde in een soort draagdoek.

De teloorgang van bepaalde Mesolithische jager-verzamelaars

Het Mesolithicum was de fase die volgde op de laatste ijstijd. Jagen en verzamelen waren de belangrijkste manieren van leven. Het was een zware periode, maar ook beslissend voor onze evolutie. Niet alleen verbeterden de steenbewerkingstechnieken, maar er ontstonden ook meer sedentaire groepen. Dit vergemakkelijkte de consolidatie van sociale groepen en hun hiërarchieën.

Onze voorouders in deze tijd moesten het hoofd bieden aan extreem lage temperaturen. Daardoor was het voor hen vaak moeilijk om aan voedsel te komen. Uit de proeven weten we dat Neve’s moeder een plantaardig dieet had. Bovendien had het kleine meisje tijdens de zwangerschap ontwikkelingsproblemen.

De precieze oorzaak van haar dood is niet bekend. Maar we weten zonder twijfel dat de barre omstandigheden waarin haar familie leefde betekenden dat neonatale sterfgevallen vaak voorkwamen. In het geval van Neve waren haar tanden door fysiologische stress al een maand of wat voor de geboorte gestopt met groeien.

Een speciale begrafenis

Men wikkelde Neve in een lijkwade en begroef haar in het diepste deel van de Arma Veirana grot. Op de doek lagen zestig zeeschelpen die vermoedelijk aan de stof waren bevestigd. Daarnaast had ze vier hangers bij zich en een klauw van een oehoe. Dit is interessant omdat de omgeving niet bepaald dicht bij de kust ligt. Daarom moeten deze schelpen verzameld en bewaard zijn van eerdere reizen.

De begrafenis was nauwgezet en zorgvuldig. Dit suggereert dat er een intense materiële en emotionele investering (Engelse link) van de groep mee gemoeid was. De kralen waren doorboord, in de vorm van een halsketting gezet, en delicaat bevestigd aan de lijkwade waarin de baby was gewikkeld. De uilenklauw symboliseerde vermoedelijk een element van kracht of bescherming.

Deze begrafenis brengt ons terug naar het exacte moment in het verleden waarop een familie afscheid moest nemen van hun jongste lid. Een meisje aan wie ze een prachtige begrafenis wijdden als symbool van zowel hun genegenheid als het belang dat ze aan haar leven hechtten.

Onze voorouders lieten ons in deze grotbegrafenis in Ligurië een doordachte en werkelijk prachtige boodschap na. Het was het feit dat zelfs het kleinste, kortste en kwetsbaarste leven vereerd, bemind en verzorgd moet worden.

Schilderij
De vondst van baby Neve onthult ons dat zelfs de jongste leden geacht werden een individueel zelf en moreel gezag te hebben, en sociaal belangrijk waren voor de groep.

Moederschap in de prehistorie

Het is uiterst zeldzaam om babybegrafenissen uit de prehistorie bloot te leggen. Het geval van Neve is uniek en uitzonderlijk. Bovendien is het de oudste pasgeboren begraafplaats die ooit in Europa is gevonden. Onderzoek (Engelse link) onthult hoe ongewoon het was dat de lijkwade waarin ze was gewikkeld bewaard bleef.

Deskundigen hebben kunnen afleiden dat Neve in een soort draagdoek met haar moeder meereisde. Dit zou het voor haar gemakkelijker hebben gemaakt om voedsel te verzamelen en te zoeken.

Het moederschap in het Mesolithicum was inderdaad niet gemakkelijk. Maar net als tegenwoordig probeerden moeders te allen tijde hun baby’s uiterst dicht bij zich te houden, met huid-op-huid contact indien mogelijk.

We weten niet wat Neve’s moeder voelde toen ze overleed, maar het is vrij gemakkelijk te raden. Al het ritueel, de zorgvuldigheid en de toewijding dat men uitvoerde om het levenloze meisje te verfraaien en te versieren duidt op de genegenheid van haar familie. Zonder twijfel leert deze ontdekking ons opnieuw hoe waardevol het menselijk leven is, hoe kort en kwetsbaar het ook is.


Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.



Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.