Het terugtredingssyndroom bij kinderen
Daria is een zevenjarig Oekraïens meisje. Ze woont in Zweden. Ze reageert niet als ze wordt aangesproken of aangeraakt en wordt gevoed via een voedingssonde / nasogastrische slang. Daria vertoont een vreemde neuropsychiatrische aandoening die bekend staat als terugtredingssyndroom.
In feite zijn er sinds de jaren ’90 in Zweden verschillende gevallen van kinderen die aan deze aandoening lijden. Het zijn kinderen van vluchtelingen uit de voormalige Joegoslavische en Sovjetrepublieken. Haar verhaal en dat van andere minderjarigen is te zien in de documentaire, Life Overtakes Me. Het is een programma geproduceerd door Netflix.
Het syndroom heeft een progressief begin. Kinderen beginnen zich terug te trekken, verliezen hun eetlust en gaan niet meer naar school. Uiteindelijk komen ze in een toestand van stupor – van gedeeltelijke bewusteloosheid – die dicht in de buurt komt van een coma. Dit leidt tot een catatonische toestand en bewusteloosheid. Het kan maanden of zelfs jaren duren.
Het terugtredingssyndroom
Het terugtredingssyndroom is een vreemde stoornis die in Zweden al tientallen jaren voorkomt bij vluchtelingenkinderen en -jongeren. In 1958 beschreef de Zweedse psychiater Anna-Lisa Annell dit syndroom als een uiterst zeldzame stoornis die vooral optrad na ernstige psychologische trauma’s.
Pas in 1998 registreerde Zweden het eerste geval van het terugtredingssyndroom. Zij beschreven het als een langdurige stoornis die psychologisch getraumatiseerde kinderen en adolescenten treft die ondergedompeld zijn in migratieprocessen.
In 2014 nam de Zweedse Nationale Raad voor Gezondheid en Welzijn de diagnose van het terugtredingssyndroom op als een aparte diagnostische entiteit. Kinderen en adolescenten die slachtoffer zijn van dit syndroom worden in Zweden in de volksmond apathische kinderen (apatiska barn) genoemd.
Hoe uit het zich en waarom?
De stoornis wordt gekenmerkt door het begin van depressie. Naarmate het vordert ontstaan extreme niveaus van apathie, onbeweeglijkheid en mutisme, zonder duidelijke biologische reden.
Eerst is er een afname van gebruikelijke gedragspatronen, dagelijkse activiteiten en motivatie. Vervolgens raken de patiënten maanden of jaren in een catatonische toestand, vergelijkbaar met een coma, waarbij ze immobiel en inert blijven.
Volgens Elisabeth Hultcrantz, een vrijwillige arts, wordt de stoornis veroorzaakt wanneer immigranten te horen krijgen dat hun asiel is geweigerd en ze terug moeten naar hun land van herkomst. In feite is de belangrijkste oorzaak van het syndroom een trauma in de hersenen.
Andere deskundigen zijn het erover eens dat traumatische ervaringen een voorwaarde zijn voor de ontwikkeling van deze aandoening. Bovendien omvatten die meestal de dreiging van uitzetting naar hun land van herkomst.
Recent onderzoek naar het terugtredingssyndroom
In 2019 deden Hultcrantz en Knorring onderzoek met 46 kinderen die leden aan het terugtredingssyndroom. Zij stelden dat alle asielzoekende kinderen die in Zweden het berustingssyndroom ontwikkelden, waren blootgesteld aan trauma, vervolging en geweld.
Naast een moeilijk en traumatisch gezinsleven is er ook een specifieke kwetsbaarheid aanwezig bij de lijder aan het terugtredingssyndroom. Dit verklaart waarom niet alle minderjarigen in vergelijkbare situaties noodzakelijkerwijs getroffen worden.
Bovendien hebben de meeste kinderen die de stoornis ontwikkelen meestal een geschiedenis van geestesziekte, depressieve stoornis en posttraumatische stressstoornis.
Alle minderjarigen met het syndroom behoorden tot onderdrukte en vervolgde etnische minderheden. Bijvoorbeeld de Balkan, de voormalige Sovjet-Unie, Joegoslavië en Syrië.
De gemiddelde leeftijd waarop de eerste symptomen verschenen was 11 jaar. In de meeste gevallen raakten de kinderen in deze toestand nadat hun familie op de hoogte was gebracht van een aanstaande uitzetting.
In de regel waren de minderjarigen die dit syndroom doormaakten degenen die voorheen als vertaler voor hun familie hadden gezorgd. Of het waren degenen die in hun land van herkomst de meest traumatische gebeurtenissen hadden meegemaakt. Bijvoorbeeld geweld of moord op een of meer leden van hun familie. Of ze waren zelf slachtoffer geweest.
Is het alleen in Zweden waargenomen?
In andere landen zijn enkele gevallen gemeld van kinderen en adolescenten met dezelfde of soortgelijke symptomen. In Australië bijvoorbeeld is een soortgelijk syndroom waargenomen bij vluchtelingen en asielzoekende kinderen van het eiland Nauru.
Behalve dat het verband houdt met eerdere trauma’s en dreigende uitzetting, zijn de precieze oorzaken van dit syndroom niet bekend, evenmin als de reden waarom het alleen in Zweden is gemeld.
Er is echter sprake van dat bepaalde sociale en culturele factoren invloed hebben op de ontwikkeling van de ziekte (cultuurgebonden factoren).
Een bekend geval van minderjarigen die in hetzelfde gezin door het terugtredingssyndroom zijn getroffen is dat van de zusjes Djeneta en Ibadeta. Zij zijn vluchtelingen uit Kosovo. Een foto van hen werd in 2018 bekroond door de fotojournalistiekwedstrijd World Press Photo. Djeneta was op dat moment tweeënhalf jaar oud en lag samen met haar zusje Ibadeta al meer dan zes maanden bedlegerig en zonder reactie.
Omdat er zo weinig bekend is over het terugtredingssyndroom bij kinderen, is er ongetwijfeld meer onderzoek nodig. Hopelijk betekent dit dat jongens en meisjes zoals Daria, Karen of Leyla een meer gespecialiseerde behandeling kunnen krijgen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Sallin, K., Lagercrantz, H., Evers, K., Engström, I., Hjern, A. y Petrovic, P. (2016). Resignation Syndrome: Catatonia? Culture-Bound?. Frontiers in behavioral neuroscience, 10, 7.
- von Knorring, AL. y Hultcrantz, E. (2019). Asylum-seeking children with resignation syndrome: catatonia or traumatic withdrawal syndrome?. Eur Child Adolesc Psychiatry 29, 1103–1109.