Het menselijke stekelvarken, als je je stekelig voelt

Er zijn momenten dat je alleen maar aan weglopen denkt. Dagen waarop niemand je kan aanraken omdat het leven je pijn doet. Bovendien blijven je problemen, teleurstellingen en angsten aan je kleven als spijkers bovenop je huid en splinters eronder.

Het gebeurt soms. Je voelt je stekelig en wilt niet dat iemand je aanraakt. Sterker nog, je droomt ervan te ontsnappen aan alles en iedereen. Je zou graag een plek vinden om je te verstoppen waar je met niemand hoeft te praten en alles kunt vergeten wat er is gebeurd. Waar de wereld een beetje meer in balans is en je wonden wat minder pijn doen.

Hoe vreemd het ook mag lijken, dit gevoel komt waarschijnlijk vaker voor dan je denkt. Dit zijn de momenten in je leven waarop je je absolute limiet bereikt en je opgebrand en uitgeput voelt. Je vermijdt contact met anderen omdat je geest vol lawaai, gedachten, angsten en zorgen is. Dan vertellen anderen je dat ‘je ondraaglijk bent’ of ‘je bent veranderd’.

Maar wat kun je in deze omstandigheden doen? Sterker nog, wanneer je de behoefte voelt om te vluchten, en op die momenten dat je het gevoel hebt dat niemand je begrijpt of met je kan verbinden, is het tijd om iets te veranderen. Je moet die stekels van je huid verwijderen, evenals elke splinter die in je emotionele omhulsel zit.

Wanneer je je stekelig voelt en niet aangeraakt wilt worden

Vermijding is een veelvoorkomend psychologisch fenomeen wanneer je door een duidelijke staat van angst gaat. Deze behoefte om te vluchten, om afstand van anderen te nemen, kan op korte termijn werken, maar andere problemen zullen later optreden.

In feite, hoewel je het gevoel hebt dat niemand je kan aanraken, ben jij het in werkelijkheid die afstand neemt. Je schuwt elke poging tot intimiteit en wijst zelfs elke mogelijke ondersteuning af.

Wanneer je je stekelig voelt ben je net een menselijk stekelvarken. Je zit onder de stekels. Dit zijn je wonden die je in scherpe weerhaken hebt veranderd, zodat niemand anders in de buurt kan komen en je weer pijn kan doen.

Vermijding is een extreem veel voorkomend verdedigingsmechanisme dat gepaard gaat met wat we kennen als emotionele gevoelloosheid. In deze toestanden voel je je losgekoppeld van anderen, ben je nergens in geïnteresseerd en kun je geen vreugde, geluk of hoop voelen…

Je vraagt je misschien af wat de gebruikelijke triggers zijn voor deze staten. In de regel worden ze veroorzaakt door posttraumatische stress. Dit zijn aandoeningen die ontstaan als gevolg van negatieve ervaringen.

Complexe gebeurtenissen die je geruisloos van binnen transformeren, wonden openen, je kalme temperament omverwerpen, je overtuigingen vervormen en ervoor zorgen dat je rancune, angst, woede, verdriet, angst…

Emotionele vermijding, een zelf-saboterende strategie

Als niemand je kan aanraken, laat je het slechtste van je naar boven komen. Slecht humeur, emotionele kilheid, afwijzing… Ze orkestreren emotionele vermijding. Je moet echter weten dat emotionele vermijding een vorm van zelfsabotage is. Er valt niets mee te winnen.

De University of California (Verenigde Staten) deed onderzoek (Engelse link) waaruit bleek dat vermijdingsmechanismen de symptomen van een traumatische gebeurtenis alleen maar verergeren. Met andere woorden, als je de pijn van verlating of een andere ongunstige gebeurtenis hebt ervaren, zal vluchten voor alles en iedereen je ongemak alleen maar verergeren. Daarom is het geen oplossing.

Als je je stekelig voelt heb je het meest een knuffel nodig

Wanneer niemand je kan aanraken en je het gevoel hebt dat je huid vol scherpe stekels zit, dan heb je anderen het meest nodig. Deze negatieve valentie-emoties moeten naar buiten komen, worden besproken en gedeeld.

Inderdaad, pas als je praat over wat je pijn doet, beginnen je wonden een beetje minder pijn te doen. Alleen wanneer je je verdriet, angst en onrust ventileert, neemt die innerlijke zwaarte af en begin je een licht aan het einde van de tunnel te zien.

Om deze reden moet je jezelf laten omhelzen. Sta die belangrijke mensen in je leven toe om je te steunen en te helpen. Want hulp accepteren maakt je niet zwak. In feite is dit de enige manier waarop je jouw innerlijke krachten kunt laten ontwaken.

De huid van je emoties, een omhulsel om dagelijks te versterken en te verzorgen

Je bent al je ervaringen samengevoegd, de goede en de slechte. Je bent elke situatie die je hebt overwonnen. Jullie zijn al die wonden die je hebt geprobeerd snel te genezen, maar waar de pijn in zit. Bovenal ben je al je emoties. Bovendien zal de manier waarop je ermee omgaat je ofwel een bekwaam en bekwaam persoon maken of iemand die bedekt is met spikes waar niemand in de buurt durft te komen.

Vaak voelen degenen die gekwetst zijn ook gekwetst. Bovendien projecteren degenen die met wrok leven wrok. Daarom moet je doorgaan en elke weerhaak uit je emotionele omhulsel verwijderen. Op deze manier kun je elke wond helen, je hol van eenzaamheid verlaten en het leven weer omarmen.

Je verdient het om te strelen en gestreeld te worden. Je verdient het om zelfverzekerd en gelukkig vooruit te gaan, zonder enige pijn in je hart…