Het emotionele competentiekader bij kinderen
Het emotionele competentiekader bij kinderen is erg belangrijk en ouders moeten zorgen voor een goed kader. Elk kind heeft onvoorwaardelijke liefde en een veilige hechting nodig om een positief gevoel van eigenwaarde op te bouwen en assertief met anderen om te gaan.
Ze moeten dus gemotiveerd genoeg blijven om hun dromen na te jagen en weten hoe ze hun emoties moeten herkennen en beheersen.
Je kinderen zijn waardevoller dan je denkt. Hoe kun je hen helpen om de beste versie van zichzelf te worden?
“Je kunt veel van kinderen leren. Hoeveel geduld je hebt, bijvoorbeeld.”
-Franklin Jones-
Wat is het emotionele competentiekader precies?
Deze structuur bestaat uit de persoonlijke vaardigheden en bekwaamheden die hen in staat stellen om zich succesvol te ontwikkelen in hun dagelijks leven. De elementen waaruit het is opgebouwd zijn:
- Een stabiele, solide persoonlijkheid. Dit impliceert zelfvertrouwen, kracht, realiteitszin en tolerantie voor frustraties.
- Sociale vaardigheden. Het vermogen om empathie en interesse in anderen te voelen.
- Interesse in de omgeving. Het vermogen om de wereld om hen heen te verkennen en erover te leren door spel en interactie met mensen en voorwerpen om hen heen.
Hoe vaak heb je niet gehoord dat ouders een grote invloed hebben op de persoonlijkheid en emotionele ontwikkeling van hun kinderen? Maar hebben ze dat echt zelf in de hand? Kunnen ze het gedrag van hun kind echt vormen?
Hoe graag ouders het hun kleintjes ook gemakkelijk willen maken, kinderen zijn geen blanco lei waarop ze alles kunnen tekenen wat ze zouden willen dat ze zijn. Ze weten niet echt wat de toekomst voor hen in petto heeft, maar het is waar dat hun relaties en interacties hun ontwikkeling beïnvloeden. Hun emotionele structuur, wel te verstaan.
Deze ouder-kind relatie of band wordt gehechtheid genoemd. Bovendien leggen ouders een soort basis voor de ontwikkeling van hun persoonlijkheid. Positief, hopelijk. Dit hangt namelijk af van het type gehechtheid dat mensen met hun kinderen aangaan.
De relatie tussen het type gehechtheid en de emotionele ontwikkeling van een kind
De gehechtheidsrelatie is de affectieve band die ontstaat tussen een pasgeborene en de persoon die het dichtst bij hem staat. Met degene die zorg, genegenheid en veiligheid biedt. Het is de allereerste relatie die iemand in zijn leven heeft. Degene van waaruit ze patronen vormen voor het uiten van emoties en het ontwikkelen van een individuele persoonlijkheid.
- Veilige gehechtheid. Deze ontwikkelt zich wanneer ouders reageren op de behoeften en emotionele eisen van hun kinderen. Ze doen dit door zich emotioneel beschikbaar te tonen en vertrouwen en veiligheid over te brengen.
- Onveilige gehechtheid. Dit type gehechtheid ontstaat wanneer de verzorger niet aan alle zorgbehoeften van het kind voldoet, zowel fysiek als emotioneel. Deze ouders zijn meestal emotioneel afwezig, onaantrekkelijk en niet beschikbaar.
- Ambivalente gehechtheid en ongeorganiseerde gehechtheid. Deze komen meestal voor bij verwaarlozende opvoedingsstijlen waar sprake is van geweld en onstabiele patronen van genegenheid. Het kind komt bijvoorbeeld naar de verzorger voor troost en deze kan onvoorspelbaar reageren met vriendelijkheid of onbewogen zijn en tegen het kind schreeuwen.
Je kinderen aanmoedigen om een gezonde emotionele structuur te hebben is niet gemakkelijk. Het hangt zelfs niet alleen af van je opvoedingsvaardigheden. De omgeving en omstandigheden waarin ze opgroeien beïnvloeden hun persoonlijkheidsstijl.
Je draagt echter zeker je steentje bij door je ervan bewust te zijn dat wat een kind het meest nodig heeft onvoorwaardelijke liefde, veiligheid en vertrouwen is, en te proberen daarin te voorzien.
Ouders maken zich vaak veel zorgen over hun opvoeding en sturen ze naar “goede” scholen waar ze talen kunnen leren of kunnen uitblinken in sport. Helaas maakt het niet opbouwen van hun emotionele competentiekader alles overbodig.