Golven van verdriet: wat zijn ze en waarom komen ze voor?

In verdriet komen verdriet, boosheid en apathie op een bijzondere manier samen. Ontdek wat golven van verdriet zijn en hoe ze ons beïnvloeden.

Bij intens verdriet is er een wisselwerking van een groep emoties die het uiterlijk ervan kunnen veranderen. Dit betekent dat je, hoewel elk geval anders is, verdriet met depressie kunt verwarren. In feite kunnen beide werkelijkheden soms naast elkaar bestaan (Spaanse link). Dat gezegd hebbende, zijn er bepaalde kenmerken die je kunnen helpen bepalen wat je voelt. Daaronder zijn golven van verdriet.

Rouwen is de natuurlijke psychologische reactie op het verlies van een gewaardeerde aanwezigheid. Het is een universele, gezonde, en noodzakelijke reactie die ontstaat bij de plotselinge afwezigheid van een belangrijk element in je leven.

Het komt niet alleen voor als gevolg van de dood van een naaste of een liefdesbreuk. Het kan ook op gang komen door het verlies van een vriendschap, een baan, of een levensfase die je achter je hebt gelaten.

Bij verdriet horen emoties van verdriet, woede, apathie, angst, verwarring, ontkenning, enz. Het scala is groot en veel ervan komen ook voor bij depressieve stoornissen. Maar de manier waarop je deze emoties ervaart is in elk geval anders. We laten je zien waarom.

Rouwen en depressie: hoe zijn ze verschillend?

Als je een rouwende ziet, met hem of haar praat of er tijd mee doorbrengt, kun je denken dat hij of zij depressief is. Inderdaad zijn er bij beide aandoeningen verschillende gemeenschappelijke uitingen. Bijvoorbeeld verdriet en huilen, zich gedemotiveerd voelen, of een neiging tot isolement en bezinning.

Toch zijn er belangrijke verschillen (Engelse link) die we hieronder toe zullen lichten:

• Bij verdriet is het persoonlijk gevoel van eigenwaarde vaak intact. Bij depressie daarentegen zijn er gevoelens van waardeloosheid en zelfverwaarlozing.
• Depressie kweekt zelfkritiek, pessimistisch herkauwen, en hopeloosheid. De mogelijkheid om je in de toekomst weer goed te voelen wordt niet eens overwogen. In verdriet kan er optimisme en hoop zijn.
• Als je een verlies ervaart, is het overheersende gevoel er een van leegte en je zorgen draaien om die afwezigheid. Bij een depressieve stoornis is de negatieve cognitieve inhoud niet concreet en worden verdriet, frustratie, en het onvermogen om plezier te ervaren gevoeld.
• Verdriet verzacht door het verstrijken van de tijd en deze negatieve effecten variëren in intensiteit over de maanden. Bij depressie daarentegen houdt de neerslachtige stemming, zonder behandeling, lang aan.

Behalve de bovenstaande verschillen, is de manier waarop negatieve emoties zich presenteren. Of de zogenaamde golven van verdriet.

Golven van verdriet: wat zijn ze en waarom komen ze voor?

Iemand met een depressieve stoornis ervaart gevoelens van voortdurende droefheid en hopeloosheid. Apathie en demotivatie worden hun voortdurende metgezellen. In het geval van verdriet treedt deze pijn op in golven, die pijn doen en weer weggaan, om later weer op te duiken.

Deze golven worden in verband gebracht met herinneringen aan de overledene, de ex-partner, of wat er ook verloren is gegaan. Als die herinneringen komen aankloppen, spoelen negatieve emoties als een golf over je heen.

Het kunnen gevoelens zijn van verdriet om je verlies of angst omdat je niet weet hoe je verder moet. Of het kunnen schuldgevoelens zijn omdat je iets onafgemaakt hebt gelaten, of niet wist hoe je voordeel kon halen uit wat je had. Hoe het ook zij, deze gevoelens zijn niet blijvend.

Maar als je rouwt, kun je nog steeds momenten van geluk, rust of welzijn ervaren. Zelfs in deze tijden van verdriet, afwezigheid en leegte kun je genieten van een gesprek met vrienden, een hobby, of het huidige moment.

Golven van verdriet kunnen op elk moment komen, meer of minder intens of langdurig zijn, maar ze verhinderen het bestaan van die pijnvrije momenten niet.

De golven van verdriet die steeds weer opduiken

Dit soort discontinuïteit kan je in verwarring brengen als je aan het herstellen bent van een verlies, maar rouw is geen lineair proces. Hoewel algemeen wordt aangenomen dat er verschillende stadia van rouw zijn , volgen ze elkaar niet noodzakelijk op een ordelijke manier op. In feite overlappen ze elkaar soms en kun je zelfs terugvallen op een vorige.

Daarom schrik je als, na een lange periode van ogenschijnlijke kalmte en welbevinden, weer griezelige rouwgevoelens opduiken. Het leek immers goed met je te gaan, je ging vooruit, waarom voel je je nu weer zo? Deze smarten kunnen vaak met dezelfde intensiteit verschijnen als in het begin, ook al had je echt het gevoel dat je de bladzijde omgeslagen had.

Als het je overkomt, wees dan niet bang, je bent waarschijnlijk niet terug bij af. Het hoort allemaal bij het proces. Er is geen vaste tijd voor een volledig herstel. Als een herinnering je plotseling weer te binnen sluipt, en een pang van verdriet over je heen spoelt, sta jezelf dan toe dat te voelen zonder oordeel of verwijt. Het is volkomen natuurlijk. We genezen allemaal in ons eigen tempo.