Goede cijfers zijn geen garantie voor professioneel succes
Heb je ooit gehoord van een beroemd persoon wiens cijfers op school veel te wensen over lieten? Het lijkt onmogelijk om te denken dat iemand die professioneel succes heeft behaald, geen goede academische student was, toch komt dit vrij vaak voor. De waarheid is dat de cijfers die je op jonge leeftijd behaalt weinig te maken hebben met succes.
Stephen Hawking begon te lezen toen hij acht jaar oud was.
Mensen zoals Steve Jobs, oprichter van Apple, en Bill Gates, oprichter van Microsoft, waren niet per se uitmuntende studenten. En wat kunnen we zeggen van winnaar van de Nobelprijs voor literatuur Joseph Brodsky? Zijn leraren wisten niet meer wat hij kon doen om zijn huiswerk en cijfers te verbeteren. Misschien hebben intelligentie en goede ideeën niets te maken met goede cijfers op school.
Het succes van minder goede studenten
Veel succesvolle mensen die niet opvielen door hun cijfers geven ons een idee van de wereld en hoe deze echt in elkaar zit. Onze ouders en professoren vragen van ons dat we goede cijfers halen, omdat dit volgens hen veel deuren voor ons kan openen en ons helpt te bereiken wat we willen bereiken. Maar betekent dat dat de slechtste studenten niet succesvol kunnen zijn? Bestaat er überhaupt wel zoiets als slechte studenten?
De manier van leren op scholen is in de afgelopen jaren niet veel veranderd. Studenten blijven namen en data uit hun hoofd leren zonder te weten wat het nut daarvan is, behalve het behalen van goede cijfers voor hun tentamens. Als gevolg daarvan verspillen ze uren in de klas met niets doen, vervelen ze zich, en vallen ze zelfs in slaap.
Dit gebrek aan dynamiek en motivatie zorgt ervoor dat veel goede studenten zich volledig loskoppelen van hun academische werk.
De meesten van hen raken gefrustreerd, denken dat ze niet goed genoeg zijn om de baan te krijgen die ze echt willen en verzinnen excuses voor het niet behalen van dromen. Anderen denken echter aan een idee en werken dit idee tot in het laatste detail uit, hoe vergezocht het ook lijkt. Als het hen motiveert en ze het leuk vinden, waarom niet? Waarom zou je niet in jezelf geloven?
De leraren van Albert Einstein klaagden omdat hij te veel nadacht voordat hij een vraag beantwoordde. Hierdoor waren ze van mening dat hij traag was.
We zijn niet allemaal gemaakt om te studeren, omdat we vaak dingen moeten leren die we niet leuk vinden. We worden belemmerd door de manier waarop we worden onderwezen, waardoor we niet kunnen leren wat ons echt interesseert. Het behalen van slechte cijfers betekent niet dat je minder intelligent bent dan de anderen. Je hebt gewoon niet gevonden wat je echt motiveert en wat je echt wilt leren.
Wees je ervan bewust dat cijfers alleen nummers zijn die je als onvoldoende, voldoende, goed of uitstekend markeren. Het goed presteren op een toets of een examen maakt je niet intelligenter, het betekent gewoon dat je wist hoe je het op de beste manier kon oplossen, of nog belangrijker, zoals de leraar het wilde.
Gebrek aan creativiteit op school
Op dit moment weten we allemaal dat als mensen die de makers zijn van zulke uitstekende merken en winnaars van de Nobelprijs succes wisten te bereiken ondanks het feit dat ze geen goede cijfers haalden op school, jij dat ook kunt doen. Het enige wat ontbreekt, is die creatieve impuls die hen in staat stelde te profiteren van hun potentieel.
Maar creativiteit wordt op school niet genoeg gestimuleerd. Elke student studeert op dezelfde manier, maar niet elke student is hetzelfde! Sommigen hebben een beter visueel geheugen, anderen vinden geschiedenis makkelijker, en nog veel meer moeten vrijheid krijgen over hun creativiteit. Al deze studenten zouden goed kunnen presteren.
Ondanks het gebrek aan creativiteit op school en de aandrang op het volgen van verouderde academische programma’s, is het goede nieuws dat het behalen van slechte cijfers je niet minder intelligent maakt, en dit dus ook niet inhoudt dat je minder kans hebt om succesvol te worden.
Integendeel, het lijkt erop dat de mensen die minder goed presteerden op school, degenen zijn die hun creativiteit hebben kunnen benutten na hun vertrek uit het klaslokaal en de wereld hebben kunnen veranderen met hun ontwerpen en innovaties.
De leraren van Charles Darwin zeiden dat hij onder de normale norm van intelligentie viel en een schande voor zijn familie was.
Als je een van deze mensen bent, weet je dat er geen obstakels zijn. Je hebt geleerd om ze te vrezen, maar ze bestaan niet als je dat niet wilt. Misschien realiseer je je dat je toen je eenmaal van school afging ontdekte dat helemaal niet alles wat je geleerd had nuttig was of bij jou paste. Misschien werd je manier van schrijven niet gewaardeerd of je tekeningen niet op waarde geschat. Misschien werd er naar je gekeken alsof je gek was toen ze je vroegen wat je wilde worden, en jij antwoordde ‘model’ of ‘astronaut’.
Zij waren echter degenen die gek waren, omdat ze niet in je geloofden. Als je iets wilde bereiken en je de wil had om dat te doen, hadden ze je op die leeftijd op zijn minst kunnen aanmoedigen – en elke leeftijd, maar vooral toen je nog zo jong was. Het is waar dat je frustraties tegenkomt en fouten maakt, en er zullen tijden zijn wanneer je de handdoek in de ring wilt gooien, maar er zijn ook waardevolle momenten en goede leerervaringen onderweg.
Denk nu aan de kinderen die elke dag naar school gaan, en daar zitten met het gevoel dat ze hun tijd verspillen. Verdienen ze geen echte kans en een slim en goed ontworpen curriculum dat hen helpt hun potentieel te ontwikkelen? Of je nu kinderen hebt of niet, onderwijs is de verantwoordelijkheid van iedereen, het ontwerp ervan dus ook.
