Friedrich Nietzsche en de wil tot macht

Lees alles over Nietzsche en de wil tot macht in dit artikel!

In dit artikel bespreken we de “wil tot macht.” Friedrich Nietzsche was een van de belangrijkste filosofen van de negentiende eeuw, samen met andere prominente figuren zoals Sigmund Freud en Karl Marx.

Velen noemen deze denkers “filosofen van de verdenking” vanwege hun verlangen om leugens te ontmaskeren, die verborgen liggen onder de verlichte waarden van rationaliteit en waarheid. Vooral Nietzsche sprak over de wil tot macht. Dat is waar we het in dit artikel over gaan hebben.

Volgens Nietzsche is de westerse cultuur aangetast door het streven naar rationaliteit in alle aspecten van het leven. Sinds het begin van de westerse cultuur in Griekenland is rationaliteit altijd een teken van decadentie geweest. Alles wat tegen de waarden van het instinctieve en biologische bestaan van de mens ingaat, is decadent.

Om de Nietzscheaanse filosofie te begrijpen, moeten we zijn harde kritiek op Plato voor het postuleren van de ideeënwereld in gedachten houden. Zijn filosofie verwerpt deze metafysische valkuilen:

• de rationele wereld
• de morele wereld
• de religieuze wereld

Het basisprincipe van de Nietzscheaanse theorie is het begrip leven. Om te begrijpen wat deze denker onder “leven” verstaat, moet men de absolute ontkenning van de rationele Platonische wereld niet uit het oog verliezen.

Nietzsche en concept van leven

Voor de Duitse filosoof was het leven gebaseerd op twee basisprincipes:

• het principe van behoud
• het principe van toename

Hij stelde vast dat er alleen leven is als het zichzelf conserveert. Natuurlijk is dit vermogen tot conservering te danken aan de voortdurende beweging en de noodzaak tot uitbreiding.

Als er geen expansie is in wat we behouden, zal het sterven. Het leven kan zichzelf uitbreiden dankzij alles wat ons in leven houdt. Al deze vitale ruimte en haar principes vormen ons. Dit, op zijn beurt, wordt opgevat als de wil tot macht.

De wil tot macht van Nietzsche

De wil tot macht verwijst naar de evolutie van het leven. Je zou kunnen zeggen dat het leven zelf de wil tot macht is, omdat het leven echt overwint waar we naar verlangen. Tegelijkertijd doet het leven een poging om te krijgen wat we willen en te domineren wat we bezitten.

De wil tot macht is het leven dat naar een horizon wordt gezonden, waar we in staat zijn om te vinden en te krijgen wat we willen. Daarom wil het uitbreiden wat het al heeft.

Het is echter belangrijk om te zeggen dat de wil tot macht zichzelf moet liefhebben voordat het naar iets anders kan verlangen. Alleen op deze manier zal het willen uitbreiden wat het heeft, om te behouden wat het al in zijn bezit heeft.

Stel je voor dat je een auto wilt kopen, maar je hebt op dit moment niet genoeg geld. Het behoud van die wens is alleen mogelijk als je je inspant en probeert je spaargeld uit te breiden om de gewenste auto te kunnen betalen. Als je niets doet om dat doel te bereiken, zou die wens gewoon verdwijnen. Het verlangen en de motivatie zullen er niet meer zijn.

De wil tot macht wil zichzelf

Zodra de wil tot macht zichzelf wil behouden, zal het automatisch begrijpen dat het niet in staat zal zijn om alles wat het veroverd heeft te behouden, alleen door conservatie. In plaats daarvan, om het echt te behouden, moet het zich uitbreiden naar nieuwe horizonten en nieuwe terreinen veroveren.

De wil tot macht is opzettelijk en geprojecteerd op de wereld van het leven, wat de enige plaats is waar je kunt krijgen wat je wilt. De aard van deze wil is beweging; ze wil niet stoppen, ze wil zich blijven uitbreiden.

Volgens Nietzsche, als we genoegen nemen met wat we nu hebben en het niet proberen uit te breiden, zullen we sterven (in metaforische zin, wat betekent dat onze wil tot macht zal verlammen).

Waar ligt dan de waarheid? Voor deze Duitse filosoof is het duidelijk dat de waarheid schuilt in de wil tot macht van elk individu. Volgens Nietzsche is er een zeer nauwe relatie tussen waarheid en macht.

De echte waarheid

Stel je voor dat een bepaald soort media ‘s morgens een nieuwsverhaal publiceert. Alle andere mediaplatformen volgen, en elk van hen vertelt het verhaal vanuit hun eigen ideologie. Het is meer dan waarschijnlijk dat elk persoon het bericht dat het het beste bij zijn of haar ideologie past als ‘waar’ zal zien.

Stel je nu voor dat er door de verschillende versies van de media een controverse ontstaat en dat mensen van verschillende media ‘s nachts samenkomen om te discussiëren over de echte waarheid van wat er is gebeurd.

Waarschijnlijk zullen de waarheden botsen, juist omdat er alleen maar interpretaties van de feiten zijn. Het is op dit moment dat een kritische geest zal begrijpen dat de waarheid de dochter van de macht is.

Dat gezegd hebbende, is het duidelijk dat de macht altijd de hegemoniale waarheid zal steunen, omdat het een krachtige uitdrukking is van de wil die zich wil uitbreiden om zichzelf te behouden. Om dit te begrijpen, denk bijvoorbeeld aan de totalitaire regimes waarvan de waarheid de echte waarheid was.

Voor Nietzsche is elke wil tot macht die zich niet wil uitbreiden om zichzelf te behouden, slechts een leven dat niets waard is. Het is wat we momenteel onder nihilisme verstaan (het woord nihilisme komt van het Latijnse nihil, ongedefinieerd voornaamwoord dat niets betekent).