Emotionele geremdheid kan gevolgen hebben
Emotionele geremdheid kan in eerste instantie worden gedefinieerd als moeite hebben met het identificeren en uitdrukken van emoties en gevoelens. Sommige psychologische stromingen definiëren deze aandoening als ‘alexithymie‘. Deze term heeft drie Griekse wortels: ‘a’ (zonder), ‘lexis’ (woord) en ‘thymos’ (affectie). Het betekent ‘zonder woorden voor emoties’.
Veel mensen die lijden aan emotionele geremdheid ervaren heus wel emoties en gevoelens. Het probleem is dat het heel moeilijk voor hen is om ze te lokaliseren en daarom ook om ze uit te drukken. Niet iedereen die last heeft van deze aandoening, ervaart het in dezelfde mate of met dezelfde intensiteit. In sommige gevallen is dit fenomeen niet erg diepgaand, terwijl er in andere gevallen sprake is van een volledige loskoppeling met de emotionele wereld.
“Slechts twee soorten mensen kunnen ongeremd spreken: vreemdelingen en geliefden. Alle anderen onderhandelen alleen.”
-Anoniem-
Een persoon met alexithymie vindt het moeilijk om te bepalen of wat hij voor iemand voelt liefde of vriendschap is. Het zou heel onbeleefd zijn om aan hen te vragen hoe het met ze gaat of hoe ze zich voelen. Ze zullen je vertellen dat het ‘goed’ of ‘slecht’ met ze gaat. Maar dat betekent niet dat het ook echt ‘goed’ of ‘slecht’ met ze gaat. Ze zullen vrijwel nooit zeggen dat ze ‘boos’, ‘opgewonden’ of ‘verdrietig‘ zijn. In extreme gevallen blijven ze wanneer ze geconfronteerd worden met deze vraag gewoon stil of zeggen ze automatisch ‘prima’ omdat ze begrijpen dat dit het antwoord is dat anderen gewoonlijk verwachten.
Eigenschappen die wijzen op emotionele geremdheid
Het meest opvallende kenmerk van emotionele geremdheid is kilheid. Het is alsof deze mensen simpelweg niet voelen. En in de meest extreme gevallen is dit inderdaad nog waar ook, omdat ze gewoon niet kunnen voelen. Hun symptomen zijn vergelijkbaar met de symptomen van mensen die lijden aan depressie, maar zijn zelfs nog acuter. De meest opvallende symptomen zijn:
- Ze kunnen geen plezier ervaren of doen dit minimaal.
- Ze zijn niet geïnteresseerd in hun seksleven.
- Deze mensen zijn conformisten.
- Ze hebben de neiging zich op een starre en langzame manier te bewegen.
- Hun sociale leven is zeer beperkt.
- Ze tonen een gebrek aan vitaliteit.
- Ze zijn impulsief.
- Deze mensen lijken bijna altijd serieus en verveeld.
- Ze hebben geen fantasieën en vinden het moeilijk om hun fantasie te gebruiken.
- Als zij een relatie aangaan, dan is deze meestal gebaseerd op afhankelijkheid.
- Ze zeggen nooit: ‘Ik hou van je’.
Er zijn twee soorten emotionele geremdheid of ‘alexithymia’. De eerste is de primaire vorm, waarin het individu zich op deze manier gedraagt vanaf het moment dat hij geboren wordt. In dit geval komt het overeen met een neurologische anomalie. De andere soort is secundaire alexithymie, wat optreedt na fysieke of psychische trauma’s, of na langdurige perioden van intense stress.
Voor veel onderzoekers worden de meeste gevallen van emotionele geremdheid bepaald door sociaal-culturele factoren. Er zijn algemene communicatiemodellen die deze personen ertoe aanzetten de uitdrukking van hun emoties te remmen. Er zijn ook bepaalde sociale omgevingen waarin het wordt afgekeurd om te zeggen wat je voelt. Vaak wordt een model van ‘goede en slechte emoties‘ opgelegd. Mensen kunnen praten over de ‘goede’, maar niet over de ‘slechte’.
Hoe ongemakkelijk het is om geen genegenheid te uiten
De meest ernstige gevallen van emotionele geremdheid vereisen therapie, die meestal over een lange tijdsperiode moet worden verlengd. Het is mogelijk dat deze individuen ook neurologische interventie nodig hebben. Alles lijkt erop te wijzen dat de oorzaak van het probleem ligt in een loskoppeling van de twee hersenhelften. Dit kan uiteindelijk worden gecorrigeerd, maar er zijn momenten waarop het onmogelijk is.
In minder ernstige gevallen, wat de grote meerderheid is, kunnen deze mensen een ander herstelplan volgen. Soms voelt iemand zich geremd om genegenheid te tonen omdat hij eenvoudigweg niet heeft geleerd hoe hij zijn emoties kan uiten. Het is heel gebruikelijk dat hij in het verleden is gedwongen om zijn genegenheid te verbergen. In bepaalde omgevingen wordt een gebrek aan emotionele expressie namelijk positief gewaardeerd. Het wordt beschouwd als een teken van zelfbeheersing. Evenzo is emotionele stilte soms de ‘natuurlijke’ reactie op onopgeloste trauma’s.
De waarheid is dat het onvermogen om emoties te definiëren en uit te drukken, ernstige gevolgen heeft. In de eerste plaats vervallen de intellectuele functies. Emoties spelen een fundamentele rol, vooral bij het verwerven van nieuwe kennis en in het geheugen. De emotionele wereld vormt ook de basis van onze onderzoekscapaciteiten en creativiteit. Daarom is een persoon die last heeft van emotionele geremdheid intellectueel vaak zwak.
Daarnaast zal natuurlijk ook het sociale leven tot een minimum worden beperkt. Er is geen mogelijkheid om diepe banden op te bouwen met anderen. Het leven wordt dor en dit veroorzaakt op zijn beurt nog meer geremdheid. Het is een disfunctie die volledig te behandelen is. Genegenheid en emoties zijn ‘het zout van het leven’. Als je vermoedt dat je zelf of iemand die je kent last heeft van dit probleem, aarzel dan niet om hulp te zoeken.