Elke dag ben ik meer mens en minder perfect
Elke dag ben ik meer mens en minder perfect, en toch ben ik gelukkiger. Ik ben het beste, belangrijkste medicijn geworden dat ik kon nemen. Misschien is het mijn leeftijd, maar ik heb eindelijk kunnen begrijpen dat het de bedoeling is dat we leven en laten leven. Omdat het het niet waard is om jezelf in anderen te verliezen en op te houden jezelf te zijn. Mensen die willen dat ik anders ben, houden gewoon niet van me.
Er wordt vaak gezegd dat er geen betere kennis is dan jezelf kennen. Dit is waar, maar het is zelfs nog verstandiger voor degenen die zichzelf kennen om een sterke alliantie met zichzelf aan te gaan en zichzelf te begeleiden waar ze vreedzaam hebben besloten te gaan.
Omdat kennis zonder actie geen zin heeft; het is niets meer dan een fantasie. Omdat mensen die hun eigen verdriet kennen, de moed moeten vinden om het te verlichten.
Mijn eigen medicijn
Ik ben zowel van binnen als van buiten wakker. Ik ben mijn eigen medicijn, mijn talisman, een rebels hart dat geen gevangen liefde meer wil, ik ben meer mens, minder perfect, en ik ben gelukkig. Ook ben ik dapper genoeg om elke dag van mezelf te houden, vrij van die bekrompen geesten die zeggen dat mijn dromen te groot zijn.
Het lijkt misschien merkwaardig, maar in de context van persoonlijke groei zijn er vaak mensen die zeggen dat mensen twee keer geboren worden. De eerste keer is wanneer we ter wereld komen, en de tweede is wanneer we voor de eerste keer emotionele pijn, verlies en de ineenstorting van onze fundamenten ontdekken.
Soms is lijden de voorbode van wedergeboorte. Als we lijden, zouden we onze eigen genezers moeten worden, magiërs die onze ambachtelijke vingers gebruiken om onze eigen onzichtbare wonden te verbinden en dicht te schroeien. En we zullen de kennis die we hierdoor opdoen nooit vergeten, omdat het ons verandert in de prachtige wezens die we nu zijn.
Minder perfect, maar wijzer
Vrouwen zijn altijd onderworpen aan sociale normen die uitmuntendheid van ons eisen. We moeten goede dochters, goede echtgenotes en perfecte moeders zijn. En natuurlijk moeten we een perfect uiterlijk behouden, waar rimpels, striae, cellulitis en extra gewicht verboden zijn. Alleen als je weet dat je onvolmaakt bent en trots en rebels opstaat tegen deze opvattingen, zul je het ware geluk vinden.
Een interessant feit dat vaak aan vrouwen wordt verkocht, is dat we ondanks alles altijd een slecht beeld van onszelf hebben. Gewoon doen een simpele test en zoek “eigenwaarde en vrouwen,” en je zult onmiddellijk duizenden bronnen vinden die zijn gericht op het geven van advies over dit onderwerp.
We worden onmiddellijk gedefinieerd als ‘fragiel’ en vervolgens als ‘strijdlustig’ en vervolgens als ‘aangedaan door het Wendy-syndroom ‘ en kort daarna als voorbeelden van dagelijkse strijd en pijlers van onze families.
De samenleving speelt graag met het definiëren van ons, terwijl we in werkelijkheid heel goed weten wie we zijn, wat we willen en hoe we het kunnen krijgen. Onze eigen sociale omgevingen werpen echter barrières op tegen deze ambities.
De moeilijke strijd om geluk
Een interessante studie (Engelse link) uitgevoerd door de American Association of University Women ontdekte dat veel meisjes een afname van hun zelfrespect ervaren wanneer ze de adolescentie ingaan. Tot dat moment zijn pre-adolescenten uitzonderlijke wezens, met grote en interessante ideeën over de wereld, en met een goed zelfbeeld.
Deze studie toonde echter aan dat rond de leeftijd van 15 of 16 veel meisjes er de voorkeur aan geven anderen te plezieren om in hun respectieve sociale context te passen. Maar om te behagen, moeten ze in een mal passen en bepaalde esthetische en gedragspatronen volgen. En hun gevoel van eigenwaarde is duidelijk aangetast gedurende deze periode.
Het meest interessante is dat veel jongens ook deze periode doormaken van zoeken, het verkennen van hun eigen identiteit en het in twijfel trekken van hun zelfconcept. Echter, zoals psycholoog Jean Twenge in haar werk uitlegt, worden vrouwen vaak verkeerd beoordeeld omdat ze een ‘eeuwig laag zelfbeeld’ hebben, wat niet kan worden aangetoond en volledig onjuist is.
Vrouwen en hun persoonlijke sterke punten
Antropoloog en bioloog Helen Fisher legde in haar boek The First Sex uit dat vrouwen niet worden geboren, ze worden gemaakt. Wanneer iemand zichzelf als minder perfect ziet en zijn recht opeist om zo te zijn, komen veel van zijn sterke punten naar voren.
Het is mogelijk dat we ons tijdens de adolescentie laten meeslepen door de verlangens van andere mensen. Maar als we jong zijn, hebben we niet veel keuzes; we nemen gewoon het eerste dat voor ons langskomt. Beetje bij beetje beginnen we onszelf te filteren en eisen aan onszelf te stellen. Zo wordt onze identiteit versterkt en weten we heel goed wat we willen en wat er nog over is.
Vrouwen zijn tegenwoordig niet zoals Wendy, die voor Peter Pan zorgt. Vrouwen geloven tegenwoordig niet in sprookjes of onvolwassen mannen die niet volwassen willen worden. Ze houden van zichzelf en vertrouwen op hun intuïtie en instincten. Ze geloven dat ze het verdienen om hun dromen te verwezenlijken.
Hoewel het waar is dat vrouwen mogelijk meer last hebben van angst en depressie dan mannen, beschikken ze over betere persoonlijke en psychologische middelen om met deze situaties om te gaan en er sterker van te worden. Want als ze iets begrijpen, is het veerkracht.
In feite weten veel mensen dit misschien niet, maar vrouwen hebben geleerd om in zichzelf te kijken. Als ware tovenaars van voorouderlijke wijsheid. Ze begrijpen cycli, wedergeboorte, verliezen en overwinnen, loslaten en leren ontvangen. Het zijn helemaal geen fragiele wezens.
Elke vrouw is gemaakt van lichtgevende bladeren die hebben gebaad in het licht van de zon, en wortels die zijn gegroeid tijdens de ergste stormen.