Een nagebootste stoornis: symptomen en behandeling

Een nagebootste stoornis is een psychische stoornis waarbij een persoon zich gedraagt ​​alsof hij een lichamelijke of psychische ziekte heeft. Ze creëren echter zelf de symptomen. Sterker nog, mensen met deze aandoening ondergaan zelfs graag pijnlijke tests om sympathie te krijgen.

Een nagebootste stoornis is een ernstige mentale aandoening waarbij mensen anderen misleiden door ziek te lijken, opzettelijk ziek te worden of zichzelf te verwonden. Het komt ook voor wanneer familieleden of verzorgers anderen, zoals kinderen, valselijk voordoen als ziek, gewond of verminderd.

Symptomen kunnen variëren van mild (lichte overdrijving van symptomen) tot ernstig (voorheen syndroom van Munchausen genoemd).

De lijder kan symptomen verzinnen of zelfs knoeien met medische tests om anderen ervan te overtuigen dat ze behandeling nodig hebben. Ze kunnen zelfs beweren dat ze een risicovolle operatie nodig hebben. Een nagebootste stoornis is niet hetzelfde als het verzinnen van medische problemen om er praktisch voordeel uit te halen, zoals werkloos worden of een rechtszaak winnen.

In feite weten mensen met deze stoornis dat ze hun symptomen of ziekten veroorzaken. Ze begrijpen echter niet waarom ze zich zo gedragen. Ook erkennen ze niet eens dat ze een probleem hebben.

De stoornis is moeilijk te herkennen en moeilijk te behandelen. Daarom is het belangrijk om medische en psychiatrische hulp te zoeken om ernstig letsel te voorkomen. Dit voorkomt ook de dood als gevolg van de zelfbeschadiging die typerend is voor deze stoornis.

Een nagebootste stoornis

Een nagebootste stoornis is een aandoening waarbij mensen bewust doen alsof ze een lichamelijke of geestelijke ziekte. Ze zijn echter niet echt ziek. Deze mensen gedragen zich zo vanwege een innerlijke behoefte om als ziek of gewond gezien te worden. Ze zijn niet uit op financieel gewin. In feite doen ze het voor de sympathie en speciale aandacht die zieke mensen krijgen.

Deze aandoening gaat gepaard met ernstige emotionele problemen. De aandoening wordt zelfs beschouwd als een psychische ziekte. Bovendien lijden veel mensen met deze aandoening ook aan andere psychische aandoeningen, met name persoonlijkheidsstoornissen.

Persoonlijkheidsstoornissen lijden aan langdurige gedragspatronen die afwijken van wat de maatschappij normaal vindt. Een nagebootste stoornis lijkt op een andere groep psychische aandoeningen, zoals een somatoforme stoornis. Toch faken mensen met een somatoforme stoornis niet opzettelijk symptomen of misleiden ze anderen over hun symptomen.

Soorten nagebootste stoornis

Er zijn vier hoofdtypen van de nagebootste stoornis.

Een nagebootste stoornis met voornamelijk psychische symptomen

Zoals de beschrijving al aangeeft, bootsen mensen met deze stoornis gedrag na dat typisch is voor een psychische aandoening, zoals schizofrenie. Ze kunnen verward overkomen, absurde uitspraken doen en last hebben van hallucinaties . Met andere woorden, dingen waarnemen die er niet zijn, zoals stemmen horen.

Een voorbeeld hiervan is het syndroom van Ganser, ook wel gevangenispsychose genoemd. Dit is een nagebootste stoornis die voor het eerst werd waargenomen bij gevangenen. Mensen met dit syndroom hebben kortdurende episodes van bizar gedrag die lijken op die van mensen met ernstige psychische aandoeningen.

Een nagebootste stoornis met voornamelijk lichamelijke symptomen

Mensen met deze stoornis beweren symptomen te hebben die gerelateerd zijn aan een lichamelijke ziekte. Bijvoorbeeld symptomen van pijn op de borst, maagklachten of koorts.

Deze aandoening wordt ook wel het syndroom van Munchausen genoemd. Het is vernoemd naar Baron von Munchausen. Hij was een beroemde 18e-eeuwse Duitse officier die graag de verhalen over zijn leven en ervaringen opsmukte.

Een nagebootste stoornis met zowel psychologische als lichamelijke symptomen

Zoals de naam al aangeeft, vertonen mensen met deze stoornis symptomen van zowel lichamelijke als geestelijke ziekten.

Nagebootste stoornis niet anderszins gespecificeerd

Dit type omvat een stoornis genaamd factitious disorder by proxy (ook wel Munchausen syndrome by proxy genoemd). Mensen met deze stoornis produceren of verzinnen ziektesymptomen bij een andere persoon onder hun zorg. Het komt het vaakst voor bij moeders, die hun kinderen opzettelijk pijn doen om aandacht te krijgen. Vaders kunnen echter ook symptomen vertonen.

Symptomen

Bij sommige symptomen van een nagebootste stoornis gaat het om het nabootsen of produceren van ziekte of letsel of het overdrijven van symptomen. Lijders suggereren ook stoornissen om anderen te misleiden.

In feite doen mensen met deze stoornis veel moeite om hun bedrog te verbergen. Daarom is het moeilijk om te ontdekken dat hun symptomen eigenlijk deel uitmaken van een ernstige psychische stoornis.

Bovendien gaan ze door met hun bedrog, zelfs als ze geconfronteerd worden met objectief bewijs dat hun beweringen vals zijn. Het belangrijkste is dat ze geen zichtbaar voordeel of beloning ontvangen voor hun gedrag.

Dit zijn de tekenen en symptomen van een nagebootste stoornis:

• Lijders zijn slim in het overtuigen van anderen van hun medische of psychologische problemen.
• Ze hebben uitgebreide kennis van medische terminologie en ziekten.
• Hun symptomen zijn vaag of inconsistent.
• Ze lijden aan aandoeningen die zonder duidelijke reden lijken te verergeren.
• Ze reageren niet zoals verwacht op standaard-therapieën.
• Ze zoeken behandeling bij veel verschillende artsen of ziekenhuizen. Ze kunnen zelfs valse namen gebruiken.
• Ze staan niet toe dat artsen met familie, vrienden of andere zorgverleners praten.
• Ze verblijven vaak in het ziekenhuis.
• Ze willen vaak testen of riskante operaties ondergaan.
• Ze hebben veel chirurgische littekens of bewijs van vele procedures.
• Ze hebben weinig bezoek als ze in het ziekenhuis liggen.
• Ze maken ruzie met artsen en personeel.

Ziekte veinzen

Mensen met nagebootste stoornissen zijn experts. Niet alleen in het veinzen van symptomen en ziekten, maar ook in het zichzelf toebrengen van echte verwondingen. Daarom is het moeilijk voor zorgverleners en naasten om te weten of hun ziekten echt zijn of niet. Ze verzinnen symptomen of veroorzaken ziekten op verschillende manieren, zoals:

• Bestaande symptomen overdrijven. Zelfs als er een echte medische of psychologische aandoening bestaat, kunnen ze de symptomen overdrijven. Het idee is om zieker of meer verzwakt over te komen dan ze werkelijk zijn.
• Geschiedenissen verzinnen. Ze kunnen geliefden, zorgverleners of steungroepen een valse medische geschiedenis geven. Ze kunnen bijvoorbeeld beweren dat ze kanker of AIDS hebben gehad. Ook kunnen ze medische dossiers vervalsen om een ziekte aan te tonen.
• Symptomen vervalsen. Ze vervalsen symptomen van een ziekte. Bijvoorbeeld buikpijn, toevallen of flauwvallen.
• Zelfbeschadiging veroorzaken. Ze maken zichzelf ziek. Ze injecteren zichzelf bijvoorbeeld met bacteriën, melk, benzine of uitwerpselen. Of ze verwonden, snijden of verbranden zichzelf. Sommigen nemen medicijnen, zoals bloedverdunners of medicijnen voor diabetes, om ziekten na te bootsen. Ze kunnen ook de wondgenezing verstoren, zoals snijwonden heropenen of infecteren.
• Knoeien. Ze manipuleren medische instrumenten om de resultaten te beïnvloeden, zoals het opwarmen van thermometers. Ze kunnen ook knoeien met laboratoriumtests, zoals hun urinemonsters vervuilen met bloed of andere stoffen.

Diagnose

Het diagnosticeren van een nagebootste stoornis is vaak extreem moeilijk. Dat komt omdat patiënten experts zijn in het veinzen van verschillende ziekten en aandoeningen. In feite hebben ze vaak echte en zelfs levensbedreigende medische aandoeningen.

Deze kunnen echter aan zichzelf te wijten zijn. Er zijn veel redenen die een diagnose van deze aandoening moeilijk maken. Bijvoorbeeld de neiging van patiënten om meerdere artsen en ziekenhuizen te raadplegen en om valse namen te gebruiken.

Privacy- en geheimhoudingsregels kunnen het verzamelen van informatie over eerdere medische ervaringen moeilijk of zelfs onmogelijk maken. Dit komt omdat artsen hun diagnoses baseren op het objectief vaststellen van symptomen.

Als het echter om een nagebootste stoornis gaat, verzinnen patiënten hun symptomen. Daarom moeten zorgverleners zich bewust zijn van de bedoelingen of motivaties van de patiënt. Een arts kan de stoornis vermoeden wanneer:

• De medische geschiedenis van de persoon nergens op slaat.
• Er geen geloofwaardige reden is voor een ziekte of verwonding.
• De ziekte niet het gebruikelijke verloop volgt.
• Er een gebrek aan genezing is zonder duidelijke reden, ondanks de juiste behandeling.
• Er zijn zeer tegenstrijdige of inconsistente symptomen of labtestresultaten.

Oorzaken en ernst

Deskundigen weten nog steeds niet precies wat de oorzaak is van een nagebootste stoornis. Ze geloven echter dat zowel biologische als psychologische factoren een rol spelen. Sommige theorieën suggereren dat een geschiedenis van misbruik of verwaarlozing als kind factoren zijn bij het ontwikkelen van de aandoening.

Een geschiedenis van frequente ziekte of familieleden die in het ziekenhuis moesten worden opgenomen, kunnen ook bijdragende factoren zijn. Daarnaast hebben de meeste patiënten met de stoornis een geschiedenis van misbruik, trauma, familiedisfunctie, sociaal isolement en vroege chronische medische ziekten.

Verder hebben sommige patiënten met de stoornis professionele ervaring in de gezondheidszorg, zoals een opleiding in de verpleging of in de gezondheidszorg.

Er zijn geen betrouwbare statistieken over het aantal mensen in Amerika dat aan de stoornis lijdt. Eén onderzoek schat dat ongeveer één procent van de mensen die in ziekenhuizen worden opgenomen de aandoening heeft. Dit cijfer wordt echter waarschijnlijk te laag opgegeven.

In feite is het moeilijk om nauwkeurige statistieken te verkrijgen omdat oneerlijkheid zo vaak voorkomt bij deze aandoening. Bovendien laten patiënten zich vaak behandelen in veel verschillende zorginstellingen.

Dit leidt tot misleidende statistieken. In het algemeen komt de aandoening vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Hoewel factitious disorder by proxy vaker voorkomt bij vrouwen.

Behandeling

De behandeling van een nagebootste stoornis is meestal moeilijk. In feite zijn er geen standaard therapieën. De meeste mensen met deze aandoening willen de zieke rol aannemen. Daarom zullen ze niet vrijwillig een behandeling zoeken of accepteren.

Aan de andere kant, als artsen of zorgverleners hen op een zachtaardige manier benaderen, kan het wel lukken. Een patiënt kan bijvoorbeeld instemmen met een behandeling door een professional in de geestelijke gezondheidszorg.

Artsen moeten altijd een niet-oordelende benadering gebruiken. Als ze de patiënt er namelijk direct van beschuldigen dat hij zijn stoornis heeft verzonnen, zal hij boos en defensief worden. Dit kan ertoe leiden dat ze hun relatie met een arts of ziekenhuis abrupt beëindigen en elders behandeling zoeken.

De arts kan vaak helpen door een “uitweg” voor de patiënt te creëren, zodat hij of zij zich niet hoeft te vernederen. Hij of zij kan de patiënt bijvoorbeeld geruststellen dat hij of zij begrijpt dat het stressvol is om geen verklaring te hebben voor medische symptomen.

Wat is er mogelijk?

Ze kunnen ook suggereren dat deze stress wel eens verantwoordelijk zou kunnen zijn voor sommige van hun lichamelijke klachten. Op deze manier hoeft de patiënt niet toe te geven dat hij symptomen faket of informatie te geven. De behandeling is vaak gericht op het beheersen van de aandoening in plaats van op het genezen ervan. Deze omvat over het algemeen:

• Het hebben van een huisarts. Het gebruik van één arts of een andere poortwachter om toezicht te houden op de medische zorg kan helpen om de aandoening onder controle te houden. Bovendien vermindert of elimineert het hebben van één specifiek behandelplan bezoeken aan talloze artsen, specialisten en chirurgen.
• Psychotherapie. Gesprekstherapie (psychotherapie) en gedragstherapie kunnen helpen bij het beheersen van stress en het ontwikkelen van copingvaardigheden. Artsen kunnen ook gezinstherapie voorstellen. Ze kunnen ook andere psychische aandoeningen behandelen, zoals depressie.
• Medicatie. Medicijnen kunnen ongelooflijk nuttig zijn om bijkomende psychische stoornissen, zoals depressie of angst, te behandelen.
• Ziekenhuisopname. In ernstige gevallen kan een tijdelijk verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis nodig zijn. Niet alleen voor de eigen veiligheid van de patiënt, maar ook om de vereiste behandeling te krijgen.

Wanneer naar de dokter gaan

Mensen met een nagebootste stoornis zijn zich volledig bewust van het risico op letsel. Ze beseffen ook dat de dood het gevolg kan zijn van zelfbeschadiging. Bovendien begrijpen ze volledig het risico van de behandeling die ze zoeken, ook al hebben ze geen controle over hun gedrag.

Toch is het onwaarschijnlijk dat ze hulp zoeken en meestal weigeren ze psychiatrische hulp. Sterker nog, zelfs als ze geconfronteerd worden met objectief bewijs dat hun ziekte niet echt bestaat, blijven ze volharden in hun beweringen.

Denk je dat een dierbare zijn gezondheidsproblemen overdrijft of faket? Als dat zo is, kan het helpen om een voorzichtig gesprek met hem of haar aan te knopen over je zorgen. Probeer echter niet boos te worden of te oordelen.

Versterk en stimuleer in plaats daarvan meer gezonde, productieve activiteiten in plaats van je te richten op hun disfunctionele overtuigingen en gedrag. Bied steun en zorg. Indien mogelijk, help hem of haar bij het vinden van een behandeling.

Tot slot, als iemand van wie je houdt zichzelf letsel toebrengt of een zelfmoordpoging doet, bel dan een alarmnummer en zoek medische hulp. Als je dat veilig kunt doen, breng de patiënt dan onmiddellijk naar de eerste hulp.

In de meeste gevallen is een nagebootste stoornis een chronische of langdurige aandoening die heel moeilijk te behandelen is. Bovendien zullen veel mensen met deze stoornis, vanwege hun lage zelfbewustzijn, geen behandeling zoeken of volgen.