De Rosenberg zelfwaarderingsschaal
De bekendste en meest gebruikte zelfwaarderingstest is zonder twijfel de Rosenberg zelfwaarderingsschaal. Hoewel de test meer dan vijf decennia oud is, hebben zijn eenvoud (aangezien hij slechts tien vragen bevat) en betrouwbaarheid ertoe bijgedragen dat hij in de loop van de jaren zijn populariteit heeft behouden.
Wanneer we het over eigenwaarde hebben, is het duidelijk dat de meeste mensen wel een idee hebben van wat het betekent. In wezen gaat het om het beeld dat je van jezelf hebt en hoe je jezelf beoordeelt.
Het is de moeite waard te vermelden dat eigenwaarde drie complexere aspecten heeft die een psychologisch canvas vormen vol unieke tonen, vormen en perspectieven.
Eigenwaarde heeft te maken met de gedachten die je elke dag over jezelf hebt. Het is ook perceptie over hoe andere mensen je zien. Andere dingen spelen ook een rol zoals:
- je jeugd
- opvoeding
- relatie met je ouders, vrienden en partners
Zelfwaardering omvat begrippen als identiteit, zelfbewustzijn en zelfeffectiviteit.
Als je dieper wilt ingaan op het concept van eigenwaarde, is het werk van Morris Rosenberg aan de Universiteit van Maryland een goede plaats om te beginnen. Rosenberg is een professor in de sociologie en een pionier op zijn gebied. In een van zijn boeken, Society and Adolescent Self Image (1965), deelde hij voor het eerst zijn schaal voor eigenwaarde.
“Een man kan niet comfortabel zijn zonder zijn eigen goedkeuring.“
De Rosenberg zelfwaarderingsschaal
Zelfwaardering is een subjectieve psychologische constructie. We weten dat je ervaringen, hoe je die ervaringen evalueert, hoe je tegen jezelf praat, hoe je jezelf behandelt, en hoe je jezelf waardeert in bijna elk aspect van het leven de ingrediënten zijn van eigenwaarde.
Daarom is het belangrijk te onthouden dat eigenwaarde een emotioneel concept is. Het kan op elk moment fluctueren, afhankelijk van hoe je de gebeurtenissen in je leven interpreteert en ermee omgaat. Met andere woorden, niemand komt op deze wereld met een hoog gevoel van eigenwaarde en blijft zo tot zijn dood.
Eigenwaarde is als een spier. Als je het verwaarloost, kan het verzwakken. Als je het elke dag traint, stroomt alles, weegt alles iets minder en heb je genoeg energie om alles aan te kunnen. Een goed uitgangspunt om de conditie van deze “psychologische spier” te begrijpen is dus de Rosenberg zelfwaarderingsschaal.
De geschiedenis van de Rosenberg zelfwaarderingsschaal
Morris Rosenberg ontwikkelde de schaal op basis van gegevens van 5.024 adolescenten van scholen in de Verenigde Staten. Zijn idee was om te proberen te begrijpen hoe de sociale context van mensen verband hield met hun gevoel van eigenwaarde.
Hij wist dat factoren als opvoeding, omgeving en familie de mogelijkheid hadden om deze psychologische constructie te vergroten of te beïnvloeden.
Zijn idee was een gevoel van zelfwaarderingsschaal te ontwikkelen om te evalueren hoe adolescenten in de Verenigde Staten van Amerika het deden. Hij voerde zijn studie uit in 1960, die onmiddellijk de belangstelling van de wetenschappelijke gemeenschap wekte omdat de schaal een hoge betrouwbaarheid vertoonde. Vandaag is hij nog even relevant.
Hoe je de Rosenberg zelfwaarderingsschaal toe kunt passen
Een van de meest opmerkelijke dingen aan deze test is hoe eenvoudig hij toe te passen is. Hij bestaat uit tien stellingen die de respondenten beantwoorden met behulp van de Likert-schaal, die gaat van zeer mee eens tot zeer mee oneens. Als je zich afvraagt hoe het mogelijk is dat zo’n korte test toch zo effectief is, kunt je het volgende overwegen:
In 2001 beweerde Dr. Richard W. Robbins dat een vraag, zoals: “Heb ik een goed gevoel van eigenwaarde?” in feite genoeg is om het gevoel van eigenwaarde te evalueren. In feite creëerde Dr. Robbins de Single-Item Self-Esteem Scale (SISE) en voerde een studie uit waaruit bleek dat deze even effectief was als de Rosenberg schaal.
Hoe wordt deze schaal geëvalueerd?
De items op de Rosenberg test zijn de volgende:
- Ik voel dat ik een mens van waarde ben, op zijn minst op gelijke voet met anderen.
- Ik heb het gevoel dat ik over een aantal goede kwaliteiten beschik.
- Alles bij elkaar genomen, ben ik geneigd te denken dat ik een mislukkeling ben.
- Ik kan dingen net zo goed als de meeste andere mensen.
- Ik heb het gevoel dat ik niet veel heb om trots op te zijn.
- Over het algemeen ben ik tevreden met mezelf.
- Ik heb een positieve houding ten opzichte van mezelf.
- Ik zou willen dat ik meer respect voor mezelf had.
- Soms voel ik me nutteloos.
- Soms denk ik dat ik volledig waardeloos ben.
De respondent beantwoordt elke vraag met een van de volgende antwoorden:
- A. Zeer mee eens
- B. Mee eens
- C. Oneens
- D. Zeer oneens
Interpretatie van de test
De methode voor de beoordeling van elk antwoord is de volgende:
- Vragen 1-5: A is 4 punten waard, B is 3 punten waard, C is 2 punten waard en D is 1 punt waard.
- Vragen 6-10: A is 1 punt waard, B is 2 punten waard, C is 3 punten waard en D is 4 punten waard.
Als je 30 tot 40 punten scoort, hebt je dus een goed gevoel van eigenwaarde. Een score van tussen 26 en 29 punten scoort, moet je gevoel van eigenwaarde enigszins worden verbeterd. Als je 25 of minder scoort, heb je een laag gevoel van eigenwaarde.
Concluderend, de Rosenberg zelfwaarderingsschaal is een nuttig en eenvoudig instrument om zelfwaardering te meten in een klinische omgeving, maar ook in de algemene bevolking. Het blijft een relevant psychologisch instrument.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Jordan, C. H. (2018). Rosenberg Self-esteem Scale. In Encyclopedia of Personality and Individual Differences (pp. 1–3). Springer International Publishing. https://doi.org/10.1007/978-3-319-28099-8_1155-1
- Robins, R. W., Hendin, H. M., & Trzesniewski, K. H. (2001). Measuring global self-esteem: Construct validation of a single-item measure and the Rosenberg Self-Esteem Scale. Personality and Social Psychology Bulletin, 27(2), 151–161. https://doi.org/10.1177/0146167201272002