De emotionele gevolgen van herhaaldelijke miskramen

herhaaldelijke miskramen zijn vrij zeldzaam, maar het heeft ernstige gevolgen voor paren die een baby willen krijgen.
De emotionele gevolgen van herhaaldelijke miskramen
Sara González Juárez

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Sara González Juárez.

Laatste update: 27 oktober, 2022

Spontane zwangerschapsafbreking is een gebeurtenis die ongeveer 10 tot 15 procent van de zwangere vrouwen treft. Vijf procent van deze groep heeft er echter herhaaldelijk last van. Daarom bestudeert de wetenschap de emotionele gevolgen van terugkerende miskramen. Ze brengen namelijk grote psychologische slijtage met zich mee.

In de regel worden na een miskraam de lichamelijke gevolgen voor de vrouw geëvalueerd, omdat er kans is op een intra-uteriene infectie of omdat een curettage nodig kan zijn. De psychologische gevolgen van onvruchtbaarheid krijgen echter vaak geen professionele aandacht. Dit kan ernstige gevolgen hebben.

Een huilende vrouw
Wanneer herhaaldelijke miskramen optreden, veroorzaakt dat psychologische pijn.

In dit artikel kun je meer lezen over deze gevolgen. Het is de moeite van het lezen waard, want dit onderwerp is een belangrijk onderwerp in de voortplantingspsychologie. Men ziet het echter vaak over het hoofd.

Herhaaldelijke miskramen

Men zegt dat herhaaldelijke miskramen optreden wanneer een vrouw drie of meer zwangerschappen heeft verloren.  Men beschouwt een miskraam als spontaan als dit onvrijwillig optreedt en vóór de 20e week van de zwangerschap plaatsvindt. Of de foetus weegt minder dan 500 gram. Als deze voorwaarden zich niet voordoen, wordt het beschouwd als een intra-uteriene foetale dood.

De fysieke gevolgen van een miskraam moeten in de gaten worden gehouden. Er zijn namelijk verschillende risico’s voor de gezondheid van de zwangere vrouw.

Zo neemt de kans op infecties toe, evenals de kans op bloedingen, en de menstruatie komt pas vier tot zes weken na de miskraam terug. Toch houdt men er vaak minder rekening mee met de emotionele gevolgen van herhaaldelijke miskramen dan met de lichamelijke.

De emotionele gevolgen van een herhaaldelijke miskramen

Tegen de tijd dat een foetus de 20 weken nadert, hebben de ouders tijd gehad om er een identiteit voor te creëren in hun gedachten.

Ze hebben echo’s gezien, de bolling van de buik van de moeder is al zichtbaar, en ze weten misschien al het geslacht van het kind. Dit alles draagt ertoe bij dat het gezien wordt als een toekomstig lid van het gezin, ongeacht het feit dat het nog niet volledig ontwikkeld is.

In sommige gevallen ontstaan bij vrouwen terugkerende irrationele gedachten die ertoe kunnen leiden dat ze zichzelf in vele opzichten in twijfel trekken. Als deze innerlijke dialoog na verloop van tijd voortduurt en niet geïdentificeerd wordt, kan dat uiteindelijk leiden tot een laag zelfbeeld, angst of depressie.

Bovendien maakt elk lid van het paar bij een miskraam een soort rouw door. Die is vergelijkbaar met die van de dood van een geliefde. Enkele van de meestvoorkomende symptomen zijn:

  • Schok of ongeloof op het moment van de miskraam.
  • Verdriet.
  • Gevoelens van hulpeloosheid.
  • Gevoelens van schuld.
  • Wanhoop.

In sommige gevallen kan de rouw om een ongeboren verlies wel een jaar duren. Daarbij komt dat bij terugkerende miskramen depressieve symptomen een ziekte kunnen worden in plaats van geaccepteerd en erkend te worden als een deel van het leven.

Voorspellers van pathologische rouw door terugkerende miskramen

Dit verlies is aanzienlijk voor iedereen die probeert een kind te krijgen. In feite kunnen de lichamelijke gevolgen, gevoegd bij de emotionele stress, de vrouw in een depressieve toestand (Spaanse link) storten. Maar niet iedereen heeft dezelfde krachten en middelen om zich daaraan aan te passen.

  • Kwaliteit van de relatie. Als de relatie slecht is, is elke emotionele aanpassing aan de miskraam erger.
  • Persoonlijk verdriet. Elke partner zal zijn eigen manier hebben om met de gevolgen van herhaaldelijke miskramen om te gaan. Deze individuele verschillen kunnen onderlinge conflicten veroorzaken, waardoor de situatie verergert.
  • Verlangen naar zwangerschap. Zoals te verwachten is, hoe groter het verlangen naar nageslacht, hoe groter de pijn van het verlies.
  • Kinderen krijgen vóór het verlies. In de regel verwerken paren die al kinderen hebben een miskraam iets beter. Dat komt omdat ze niet geconfronteerd worden met de mogelijkheid om wellicht nooit ouders te kunnen worden.
  • Sociale steun. Als de getroffene een gezond en ondersteunend sociaal netwerk heeft, zal hun verdriet lichter zijn.
  • Persoonlijkheid en emotionele beheersstijl. De emotionele capaciteiten van het individu tellen ook mee bij het voorspellen van depressie of pathologisch verdriet.
Vrouw in therapie
Psychologische therapie helpt het paar met deze verliezen om te gaan.

Hoe om te gaan met het verdriet van herhaaldelijke miskramen

Als je dit artikel leest omdat je te maken hebt gehad met terugkerende miskramen, moet je weten dat het mogelijk is om te herstellen van dit herhaalde verlies. Het lijkt soms alsof je leven geen betekenis heeft als je het doel van de zwangerschap niet kunt bereiken. Toch is het mogelijk om jezelf weer terug te vinden en gelukkig te zijn.

Allereerst moet je aandacht besteden aan de aspecten die we in dit artikel hebben genoemd. Je moet rekening houden met je lichamelijke gezondheid (Spaanse link), want ziekten als diabetes of hypertensie kunnen de zwangerschap beïnvloeden en moeten onder controle worden gehouden. Daarom moet je een gezond leven leiden en al je medische controles tijdens de zwangerschap bijwonen.

Aarzel ten slotte niet om een psycholoog te raadplegen om je door het proces heen te helpen, of het nu gaat om zwangerschap, kunstmatige inseminatie of een miskraam. Dit zal je helpen je geestelijke gezondheid te behouden, ondanks de slechte tijden die je momenteel doormaakt.


Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.


  • Guadix, B. R., Navarro, L. M., Paredes, A. G., & Jimenez, J. F. (2012). Epidemiología del aborto de repetición. Progresos de Obstetricia y Ginecología55(7), 312-320.
  • Muñoz, M. A., & Engels, V. (2018). Etiología y tratamiento de los abortos de repetición. Toko-ginecología práctica, (761), 363-372.
  • Rodríguez Valero, C. G. (2016). Valoración de síntomas de depresión y ansiedad en pacientes con aborto espontáneo (Doctoral dissertation, Universidad Autónoma de Nuevo León).

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.