De definitie van sociale macht en zijn verschillende typen

Soms nemen we sociale macht en het feit dat bepaalde mensen hun invloed en controle over ons uitoefenen als vanzelfsprekend aan. Als we dus begrijpen waarop het is gebaseerd, kunnen we het vermijden en er geen misbruik van maken.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Roberto Muelas Lobato.

Laatste update: 27 december, 2022

Docenten hebben macht over hun leerlingen. Ouders hebben het over hun kinderen en bazen over hun werknemers. Politici hebben het en maken er vaak misbruik van. In feite is sociale macht op alle gebieden van het leven aanwezig en hebben bepaalde beroepen een grotere sociale macht dan andere. Maar wat is macht precies?

Macht is het vermogen om hegemonische dominantie uit te oefenen over een of meerdere individuen. Het is ook het vermogen om een ​​of meerdere individuen te beïnvloeden en het erkende hoogste gezag in een samenleving aan te duiden.

In feite is de definitie van macht even breed als lang. Inderdaad, door de geschiedenis heen zijn er verschillende definities, theorieën en typologieën van macht geweest. Daarom, om het te begrijpen, is het handig om enkele van de meest geaccepteerde hiervan te kennen.

Een van de eersten die over macht sprak was Friedrich Nietzsche. Hij begreep de wil tot macht als een ambitie. Bijna tegelijkertijd definieerde Max Weber het als de kans of mogelijkheid die bestaat in een sociale relatie die een individu in staat stelt zijn eigen wil te vervullen.

Later hebben verschillende auteurs, vanuit het perspectief van het marxisme, het begrip macht bestudeerd. Toen, meer recentelijk, produceerde een Franse filosoof, Michel Foucault, een van de meest uitgebreide analyses van macht.

Hoewel meer auteurs het onderwerp hebben behandeld, waren dit enkele van de meest relevante. Echter. we mogen de werken over sociale macht die uit de psychologie zijn voortgekomen niet vergeten.

Sociale macht en Max Weber

Sociale macht en de impact ervan in verschillende contexten is een factor die al lang van belang is voor de wetenschappelijke gemeenschap. Leonard Pickman heeft zelfs een interessant onderzoek gedaan (Engelse link) naar dit onderwerp. Het werd gepubliceerd in het Journal of Applied Social Psychology.

In deze studie ontdekte Pickman dat individuen zagen dat sommige mensen meer legitieme bevoegdheden hadden dan anderen. Hij suggereerde dat deze veronderstelling al in ons bestaat. Vandaar dat sommige figuren het recht hebben om meer invloed en controle over anderen uit te oefenen.

Max Weber was een van de belangrijkste denkers van de 20e eeuw en de eerste die dit probleem aanpakte. Hoewel zijn vakgebied gevarieerd is, zijn zijn werken op het gebied van macht ongetwijfeld de meest opvallende.

Voor Weber betekent sociale macht “de kans om de eigen wil op te leggen, binnen een relatie, zelfs tegen alle weerstand in en wat de basis van die waarschijnlijkheid ook is,” (Weber, 2005).

Macht en overheersing

Macht impliceert het potentiële vermogen om iemands wil op te leggen aan anderen. Het kan zich op verschillende manieren manifesteren. Overheersing, opgevat als een vorm van bevel-gehoorzaamheid, is echter de meest succesvolle manier om macht uit te drukken.

Er zijn verschillende soorten dominantie. Een van de belangrijkste is legitimiteit. Dit is het geloof in de geldigheid van een bestelling of een specifieke sociale relatie. Er zijn drie vormen van legitimiteit bij dominantie (Weber, 2007).

• Juridische autoriteit. “Is gebaseerd op het geloof in de wettigheid van de gevestigde orde en het recht om bevelen te geven door degenen die de bevoegdheid hebben om overheersing uit te oefenen volgens die orde.”
• Traditionele autoriteit. “Is gebaseerd op het gebruikelijke geloof in de heiligheid van tradities die altijd hebben bestaan ​​en in de legitimiteit van de componenten om gezag uit te oefenen op grond van die tradities.”
• Charismatische autoriteit. “Is gebaseerd op de buitengewone levering van heiligheid, heldhaftigheid of voorbeeldige kwaliteiten van een persoon en de orde die door die persoon is gecreëerd of geopenbaard.”

Marxisme

Volgens Karl Marx: “De politieke beweging van de arbeidersklasse heeft als einddoel de inbeslagname van de politieke macht (brief aan Bolte, november 292, 1871).” Daarom zag hij de politieke klassenstrijd als de basis van de macht.

Sociale macht staat boven andere vormen van klassenstrijd, zoals economische of ideologische. Hoewel volgens Marx veranderingen in de economische basis de machtsovername kunnen beïnvloeden, zullen politieke praktijken zwaarder wegen (Sánchez Vázquez, 2014).

• Marx ontwikkelde echter geen theorie van macht. Niettemin suggereerde hij wel dat “Politieke macht, eigenlijk gesproken, het georganiseerde geweld van de ene klasse is voor de onderdrukking van een andere (Marx en Engels, 2011).”
• Om deze reden doken latere marxisten verder in de theorieën van sociale macht. Voor Antonio Gramsci (1977) bijvoorbeeld werd de macht van de heersende klassen over het proletariaat en alle klassen die onderworpen waren aan het kapitalistische productiemodel niet eenvoudigweg gegeven door de controle van de repressieve staatsapparaten.
• In feite geloofde hij dat zijn macht in wezen werd gegeven door de culturele ‘hegemonie’ die de dominante klassen uitoefenden over de ambachtslieden. Dit wordt gedaan door de controle van het onderwijssysteem, religieuze instellingen en de media.

Michel Foucault

Foucault stelde dat macht overal is omdat het nergens vandaan komt. Daarom geloofde hij dat macht niet in een instelling of staat ligt. Om deze reden zou het marxistische idee van machtsovername niet mogelijk zijn omdat macht een krachtsverhouding is die op een bepaald moment in een samenleving voorkomt.

Daarom suggereerde hij dat macht, die het resultaat is van machtsverhoudingen, overal is. Als gevolg daarvan kunnen proefpersonen niet als onafhankelijk van deze relaties worden beschouwd.

Foucault, die de eerdere machtsopvattingen op zijn kop zette, vroeg zich af hoe machtsverhoudingen rechtsregels kunnen produceren die op hun beurt vertogen over de waarheid voortbrengen? Hij beweerde dat, hoewel macht, wet en waarheid elkaar voeden, macht altijd een zekere overheersende invloed heeft op wet en waarheid.

Hoewel Foucault macht in verschillende contexten en tijden analyseerde, is een van de belangrijkste opvattingen die van biomacht (Foucault, 2000). Biomacht is een praktijk van moderne staten waarmee ze de bevolking beheersen.

Moderne macht is, volgens de analyse van Foucault, gecodeerd in sociale praktijken en menselijk gedrag. Deze theorie beweerde dat het subject geleidelijk de subtiele regels en verwachtingen van de sociale orde accepteert.

Biomacht maakt plaats voor een biologische regularisatie van het leven. Een klassiek voorbeeld vinden we in psychiatrische ziekenhuizen en gevangenissen en rechtbanken. Ze definiëren de normen waarmee een deel van de bevolking zich terugtrekt uit de samenleving (Foucault, 2002).

Sociale macht in de psychologie

Binnen de sociale psychologie stelden John French en Bertram Raven (1959) vijf vormen van macht voor. Ze beweerden dat de middelen waarop degenen die macht uitoefenen gebaseerd zijn op deze vijf vormen. Ze zijn als volgt:

• Legitieme macht. Kracht van een individu of groep dankzij de relatieve positie en verplichtingen van de baas binnen een organisatie of samenleving. De gelegitimeerde macht verleent aan degene die haar uitoefent een gedelegeerde formele autoriteit.
• Referentiemacht. Het vermogen van bepaalde individuen om anderen te overtuigen of te beïnvloeden. Het is gebaseerd op het charisma en de interpersoonlijke vaardigheden van de persoon aan de macht. Hier neemt de persoon die onderworpen is aan de macht de drager van de macht als model en probeert hij zich als hem te gedragen.
• Deskundige kracht. Afgeleid van de vaardigheden of expertise van sommige mensen en de behoeften die de organisatie of de samenleving heeft voor deze vaardigheden. In tegenstelling tot de andere categorieën is dit type vermogen meestal zeer specifiek. Bovendien is het beperkt tot het specifieke gebied waarin de expert gekwalificeerd is.
• Beloningskracht. Deze macht hangt af van het vermogen van de leider om materiële beloningen te schenken. Het verwijst naar hoe het individu anderen als beloning bepaalde soorten voordelen kan geven. Bijvoorbeeld vrije tijd, geschenken, promoties, salarisverhogingen of verantwoordelijkheid.
• Dwingende macht. Het is gebaseerd op het vermogen om straffen op te leggen door degene die de macht heeft. Het gaat dus om het vermogen om beloningen te elimineren of niet te geven. Het heeft zijn oorsprong in het verlangen van degenen die zich eraan onderwerpen om waardevolle beloningen te krijgen, maar ook in hun angst om ze te verliezen. Die angst zorgt uiteindelijk voor de effectiviteit van dit soort macht.

Psychologisch onderzoek naar sociale macht

Ook binnen de experimentele psychologie is het machtsvraagstuk aan de orde geweest. Een van de meest opvallende ontdekkingen is de trend dat hoe meer macht een individu of groep heeft, hoe minder rekening wordt gehouden met het perspectief van anderen. Dit houdt in dat de machtigen minder empathie hebben.

Bovendien is aangetoond dat machtige mensen ook meer geneigd zijn om te handelen. Ze verwijderen bijvoorbeeld eerder vervelende prikkels uit de omgeving in vergelijking met minder krachtige mensen. Ander onderzoek (Engelse link) heeft het omstandereffect gedocumenteerd. Dit weerspiegelt dat machtige mensen drie keer meer kans hebben om hulp te bieden aan een vreemdeling in nood.

Een andere studie suggereerde dat machtige mensen creatieve ideeën genereren die minder worden beïnvloed door uitstekende voorbeelden. In feite drukken ze attitudes uit die minder stroken met de meningen van anderen. Bovendien worden ze meer beïnvloed door hun eigen maatschappelijke waardenoriëntatie in relatie tot de reputatie van een onderhandelde tegenstander.

Conclusie

Zoals we hebben gezien, zijn er verschillende opvattingen over sociale macht. Deze hebben de neiging relevant te zijn voor de periode van hun conceptie. In feite is het idee van macht verschoven van dominantie over een persoon naar een complex netwerk van relaties.

Deze meer actuele opvatting van macht geeft aan dat we voortdurend bezig zijn met machtsverhoudingen. Inderdaad, elke interactie die we hebben wordt gekenmerkt door de bestaande machtsverschillen. Daarom kan het zich bewust zijn van sociale macht de eerste stap zijn om de invloed en uitbuiting ervan te verminderen.