Counselingvaardigheden voor psychotherapie
Counselingvaardigheden zijn essentieel voor therapeuten. Daarom moeten psychologen en psychotherapeuten deze vaardigheden tijdens hun therapiesessies implementeren. Ze leren dit op dezelfde manier als waarop ze psychologische technieken hebben geleerd.
Het concept van een therapeutische relatie is ontstaan door het psychodynamische model dat Bordin enkele decennia geleden introduceerde. Het is een onderdeel van essentiële veranderingen in elk therapeutisch model. Het moet dus aanwezig zijn gedurende de hele behandeling als je wilt dat het echt werkt.
Er zijn drie componenten in een therapeutische relatie, namelijk:
- de link tussen een patiënt en zijn therapeut, bepaald door de emotionele toon en de wederzijdse samenwerking
- de overeenstemming over de doelstellingen die ze moeten bereiken
- de overeenstemming over de taken die nodig zijn om die doelstellingen te bereiken
Bepaalde auteurs, zoals Carl Rogers en zijn humanistische psychologie, suggereren bijvoorbeeld dat de factoren die in alle therapieën aanwezig moeten zijn, de volgende zijn:
- authenticiteit en congruentie
- onvoorwaardelijke acceptatie van een patiënt
- empathie voor de patiënt
Rogers geloofde dus dat deze componenten noodzakelijk zijn voor elke verandering. Naast de essentiële samenwerking zijn er ook andere vaardigheden nodig die het creëren van een therapeutische relatie ten goede komen.
Een van de belangrijkste vaardigheden die een therapeut kan hebben, is het vermogen om een goede band of verstandhouding met de patiënt op te bouwen.
Belangrijke counselingvaardigheden van therapeuten
Om de variabelen te bestuderen waarmee rekening moet worden gehouden bij het gebruik van counselingvaardigheden, is het onderzoek dat Sloane en anderen in 1975 hebben uitgevoerd naar het belang dat patiënten aan deze variabelen hechten. De volgende factoren beschouwen patiënten dan ook als leidend voor het al dan niet slagen van een therapie:
- de persoonlijkheid van een therapeut
- het vermogen om te luisteren
- de manier waarop een therapeut een patiënt geleidelijk aan aanmoedigt om te doen wat hij denkt dat hij niet kan
- het vermogen om te spreken op een manier die een patiënt begrijpt
- de hulp die de therapeut een patiënt kan bieden zodat ze zichzelf begrijpen
Andere vaardigheden
Andere auteurs, zoals Ackerman SJ en Hilsenroth MJ (2003) hebben de publicaties over dit onderwerp bestudeerd. Zij stelden dat de kenmerken van therapeuten die het meest geschikt zijn om een gezonde samenwerking te bevorderen onder andere de volgende waren:
- Flexibiliteit. De manier waarop een therapeut zijn manier van communiceren accepteert en aanpast aan de situatie en de patiënt die voor hem staat.
- Ervaring. Hoe de therapeut klinische ervaring toont.
- Eerlijkheid. Gelooft de patiënt dat de therapeut oprecht is?
- Respect. Heeft de therapeut respect voor de waarden van de patiënt en hoe hij deze uitdrukt en communiceert in het algemeen?
- Loyaliteit. De therapeut is betrouwbaar.
- Zelfvertrouwen. De patiënt voelt dat hij weet wat hij doet.
- De therapeut toont interesse in een patiënt en diens problemen.
- Aandacht. De deskundige is zich bewust van wat er tijdens de sessie gebeurt. Dat wil zeggen, van de verbale en non-verbale uitingen van de patiënt.
- Nabijheid. Een patiënt voelt dat de therapeut dichtbij hem staat.
- Warmte. De therapeut is vriendelijk en aardig.
- Openhartigheid. De therapeut begrijpt en accepteert vervolgens andere standpunten.
Op dit moment kun je concluderen dat er veel informatie is over het belang van de kenmerken van een therapeut als het gaat om de resultaten van een bepaalde behandeling.
Bepaalde studies laten zien dat de effectiviteit van een behandeling significant groter is en deze minder lang duurt wanneer deze strategieën worden ingezet. Het tegenovergestelde gebeurt wanneer dat niet gebeurt.
Wat gebeurt er tijdens een therapiesessie?
Uit sommige studies blijkt dat de eerste sessie, wanneer een patiënt en een therapeut elkaar voor het eerst ontmoeten, bij het merendeel van de patiënten beslissend is. Zo zijn de therapeuten die patiënten aan een continue behandeling kunnen koppelen verbaal sterker en tonen zij meer diagnostische vaardigheden dan therapeuten met een lagere koppeling.
Als je de factoren die buiten de behandeling vallen, zoals de economische mogelijkheden van de patiënten of de afstand die ze moeten afleggen om de sessie bij te wonen, isoleert, zijn de meeste deskundigen het eens over twee redenen die uitvallers verklaren:
- Enerzijds zijn dit de persoonlijke kenmerken van een therapeut en een gebrek aan interesse in de voorgestelde interventieaanpak.
- Aan de andere kant is de patiënt van mening dat ze goed genoeg zijn verbeterd om te besluiten niet verder te gaan met de therapie.
Studies suggereren dat de verbale vaardigheden van een therapeut dan ook van invloed kunnen zijn op het uiteindelijke succes van een behandeling. Bij therapeuten die verbaal sterk zijn is het aantal uitvallers dus lager.
Conclusie over counselingvaardigheden
Het is dus heel belangrijk dat therapeuten counselingvaardigheden leren in de therapie. Een goede kennis van hun vakgebied hebben is niet genoeg, ze moeten ook weten wanneer ze die in praktijk moeten brengen, hoe ze die moeten presenteren en hoe ze die van patiënt tot patiënt moeten aanpassen. Het is een nauwkeurige taak waar training veel helpt.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Vallejo, P, M.A. (2016). Manual de Terapia de Conducta. Editorial Dykinson-Psicología. Tomo I.