Cognitieve factoren betrokken bij achtervolgingswanen
Achtervolgingswanen, of het nu in de context van schizofrenie is, een andere waanstoornis, of een kortstondige psychose, hebben verschillende categorieën: schuldwanen, grootheidswaan, controlewaan en vervolgingswaan, naast vele andere.
Hoewel ze geassocieerd worden met krankzinnigheid en men gelooft dat wanen niet verklaard kunnen worden, is dit niet helemaal waar. Van sommige cognitieve factoren is bekend dat ze een rol spelen bij het ontwikkelen en in stand houden van het soort achtervolgingswanen.
Een waan is onderdeel van het brede spectrum van symptomen die aanwezig kunnen zijn bij schizofrenie of een kortdurende psychotische stoornis. Het is het belangrijkste symptoom van achtervolgingswanen.
Wanen impliceren niet dat iemand krankzinnig is: het is geen mechanisme dat geestelijk gezonde mensen vreemd is. In feite voegt het een hoopvol idee toe: zoals onderzoekers het begrijpen, zou het delirium kunnen verdwijnen door bepaalde cognitieve schema’s aan te passen. Het artikel van vandaag presenteert en verklaart die cognitieve factoren die betrokken zijn bij achtervolgingswanen.
“Respecteer de delicate ecologie van je wanen.”
Wat zijn achtervolgingswanen precies?
Een waan is een reeks verkeerde overtuigingen of verkeerde interpretaties van waarnemingen of ervaringen. Deze ideeën zijn er nog steeds, ongeacht het uitgebreide bewijs van het tegendeel, en manifesteren zich niet bij de meerderheid. Dit bemoeilijkt het ingrijpen bij stoornissen als schizofrenie wanneer ze gepaard gaan met wanen.
Sommige individuen geloven dat gebeurtenissen, details of zinnen in alle opzichten persoonlijk voor hen zijn en een speciale betekenis hebben — referentiewaan. Anderen denken dat hun lichaam ziek is en verandert of dat hun gezicht vierkant wordt of hun been groeit — delirium van somatische aard. Dan zijn er degenen die denken dat iemand achter hen aanzit: achtervolgingswaanwaan.
De laatste, het onderwerp van dit artikel, verwijst naar een sterk geloof dat er een samenzwering is tegen de persoon die de waan ervaart. Ze hebben het gevoel dat iemand achter hen aanzit en zelfs hun bezittingen doorzoekt en hun telefoon aftapt. Bovendien kunnen ze gemakkelijk veel mensen, zelfs naaste medewerkers, ervan verdenken deel uit te maken van dit complot.
Tussenkop
Iemand begint bijvoorbeeld dit soort waanideeën te hebben en denkt dat zijn mensen tegen hem samenspannen en van plan zijn hem te vermoorden om zijn huis te behouden. Ze vertellen het aan mensen in hun omgeving en geven hen zelfs bewijzen. Dan kan het familielid proberen hen van het tegendeel te overtuigen en hen zelfs bewijzen laten zien.
Dit versterkt echter alleen hun geloof en nu zijn ze ervan overtuigd dat deze persoon ook deel uitmaakt van het complot. Het bevordert dus de sociale isolatie en leidt tot de verslechtering van de familierelaties.
In feite kan dit ook gebeuren met de therapeut wanneer deze een psychologische behandeling ondergaat. De therapeuten maken nu ook deel uit van het complot, omdat ze volhouden dat de zorgen slechts waanideeën zijn. Zoals je je kunt voorstellen, is de behandeling van achtervolgingswanen een hele uitdaging.
Cognitieve factoren die gemeenschappelijk zijn bij achtervolgingswanen
Onderzoekers stelden door verschillende studies vast dat mensen met achtervolgingswanen verschillende gemeenschappelijke cognitieve factoren hebben. Deze versterken de waan en verklaren tot op zekere hoogte waarom mensen met waanideeën bewijzen blijven vinden om hun idee te ondersteunen dat iemand erop uit is hen te pakken.
Aandachts- en geheugenvertekeningen
Er zijn veel aandachtsvertekeningen. In feite zijn die gebeurtenissen die de waan van de persoon bevestigen voor hen bijzonder belangrijk. Dit gebeurt ook bij mensen met sociale fobieën.
Ze hebben bijvoorbeeld de neiging om niet naar ogen en monden te kijken (omdat dit de kenmerken zijn waaraan gezichtsuitdrukkingen het meest te herkennen zijn) om zich niet bedreigd te voelen. Bovendien hebben ze als gevolg van deze vooringenomenheid de neiging om zich meer bedreigende informatie veel levendiger te herinneren — eerder boze dan vrolijke gezichten.
Dit alles vertaalt zich uiteindelijk in het feit dat ze zeer gevoelig zijn voor sociale straf. In feite zien ze anderen als een bedreiging. Ook nemen ze in hun dagelijks leven een groter aantal boze vrienden of leeftijdsgenoten waar.
Naast de aandachtsvertekening gebeurt dit ook omdat ze elke boodschap die hen bereikt in dit opzicht kunnen interpreteren. Met andere woorden, denken dat de ander boos is terwijl dit niet het geval is.
Informatie-uitwerkingsprocessen
Er zijn ook processen van hypothesegeneratie die anders zijn dan die van de algemene bevolking bij mensen met achtervolgingswaan. Waarneembare vooroordelen helpen bij het verzamelen van informatie die anders is dan de rest, waardoor het basisidee dat iemand het op hen gemunt heeft opnieuw wordt bevestigd. Enkele van deze cognitieve factoren zijn de volgende.
- Probabilistisch redeneren. Deze personen trekken snel conclusies. Ze doen dat zonder na te denken en maken gebruik van “waarschijnlijkheid.” Dit betekent dat ze minder informatie dan gemiddeld nodig hebben om een beslissing te nemen. Dit komt omdat ze ervan overtuigd zijn dat ze gelijk hebben. Het probleem komt wanneer dit probabilistisch redeneren ook gebruikt wordt bij emotioneel materiaal.
- Covariatie vertekeningen. Ook maken deze individuen snelle associaties tussen gebeurtenissen. Vandaar dat ze foutieve associaties maken tussen situaties of gebeurtenissen die niets met elkaar te maken hebben.
- Zelf-referentiële biases (Engelse link). Deze individuen zien zichzelf als de hoofdpersonen van een film of drama. Alles draait om hen (de houding van leeftijdgenoten, opmerkingen, gesprekken…). Bovendien betekent de defensieve of agressieve houding van de persoon die een delier ervaart dat hij of zij vaak niet goed behandeld wordt. Natuurlijk is zo’n behandeling alleen maar meer bewijs dat iedereen tegen hen is.
Causale attributies: wat is mijn schuld en wat is de jouwe?
Er is ook nog een andere vooringenomenheid binnen de cognitieve factoren: de egoïstische en externaliserende. Daaruit werkt iemand causale attributies van gebeurtenissen uit en alle negatieve zijn de schuld van alle anderen. Dit gebeurt omdat anderen bedreigend zijn. Ze zijn dus verantwoordelijk voor al het slechte dat op hun pad komt.
Dit bereikt twee dingen. Het voedt de waan omdat het bevestigt dat ze slechte mensen zijn en slechte dingen doen. Ook het vermijden van de schuld van de persoon met achtervolgingswanen. Deze bias is adaptief en vermindert het ongemak dat de waan zelf veroorzaakt.
Daarnaast hebben deze mensen de neiging om buitengewone verklaringen te geven voor alles wat hen overkomt, zowel fysiek als emotioneel. Ze schrijven hun eigen moeilijkheden in het dagelijks leven toe aan ongeloofwaardige oorzaken en denken dingen als “Ik word in de gaten gehouden. De overheid stuurt me elektromagnetische golven en die geven me hoofdpijn.”
Ten slotte vertonen ze vaak somatische gewaarwordingen, zoals angst, hoofdpijn of jeuk, die ze vaak interpreteren als indicatoren dat anderen hen onrecht aandoen.
Achtervolgingswanen – ideeën over rechtvaardigheid en goedheid als deel van het probleem
Ten slotte zijn er bepaalde ideeën over de wereld die nogal bijzonder zijn binnen de cognitieve factoren van achtervolgingswanen. Is de wereld rechtvaardig? Proefpersonen met een depressie zijn geneigd te denken dat de wereld even eerlijk is.
De algemene bevolking is geneigd te denken dat die voor henzelf wat eerlijker is. Bij mensen met achtervolgingswanen is het echter omgekeerd. Dat komt omdat ze denken dat de wereld veel oneerlijker is voor hen.
De diepere overtuigingen van mensen met waanideeën over rechtvaardigheid, goedheid en de waarde van de mensheid zijn anders. Het idee dat anderen beter behandeld worden holt niet alleen het gevoel van eigenwaarde uit, het is ook wat alle andere gedachten en cognitieve processen bepaalt en filtert.
Elke emotie, gedachte en handeling wordt bezoedeld door het idee dat de wereld oneerlijk is en dat niemand te vertrouwen is. Dit kan een individu voeden met gevoelens van minderwaardigheid, uiteraard schadelijk voor hun gevoel van eigenwaarde, wat ertoe kan leiden dat ze proberen zich beter te voelen door middel van adaptieve mechanismen: het vervolgingsgeloof, waarbij niets dat gebeurt hun schuld is.
Tot slot
De conclusie die hier moet worden getrokken is dat mensen zich bij waanstoornissen vaak meer richten op de inhoud van de waan dan op de cognitieve factoren die ertoe hebben geleid. Velen denken eenvoudigweg dat deze mensen “gek” zijn, terwijl de ontwikkeling van een achtervolgingswaan eigenlijk volkomen logisch is. Men kan het verklaren en daarom behandelen.
Door zich minder te richten op het vervalsen van het verhaal van de waanpatiënt en meer op het werken met vooroordelen en disfunctionele cognitieve schema’s kan hun situatie verbeteren zonder het risico te lopen dat de therapeut deel wordt van de waan.