Clair Cameron Patterson: een fervent campagnevoerder voor schonere lucht
Clair Cameron Patterson was de geofysicus die er in 1953 in slaagde om de leeftijd van de aarde te berekenen. Naast deze enorme prestatie was hij ook een van de pioniers in de strijd tegen het gebruik van giftige stoffen in brandstoffen vanwege hun effect op luchtvervuiling en natuurlijk op de gezondheid van mensen.
Zijn strijd voor schone lucht voor iedereen begon in 1965, een tijd waarin milieukwesties nog lang niet zo relevant waren als nu. Clair Cameron Patterson wist echter dat sommige industriële praktijken een bedreiging vormden voor de planeet en haar bewoners, dus besloot hij niet te zwijgen.
“Ik zou opstaan en uitleggen hoe dingen echt werken. Dat was mijn taak.”
-Clair Cameron Patterson-
Dankzij de inspanningen van Clair Cameron Patterson werd in 1970 in de Verenigde Staten een wet aangenomen die bekend staat als de Clean Air Act. Dankzij hem begonnen ook talloze ecologen de grote vervuilende kracht van lood in brandstoffen te begrijpen en slaagden ze erin om deze beweringen in veel landen over de hele wereld te ondersteunen.
Het leven van Clair Cameron Patterson
Clair Cameron Patterson werd op 2 juni 1922 geboren in Mitchellville, Iowa (Verenigde Staten). Zijn vader was van Schotse afkomst en werkte als postbeambte. Maar ondanks zijn nederige afkomst had hij een grote waardering voor de wetenschap en bracht hij zijn zoon dat ook bij.
Clairs moeder hechtte ook veel waarde aan de kracht van onderwijs. Ze gaf Clair een scheikundeset die de kiem leek te hebben gelegd voor zijn wetenschappelijke interesse. Hij studeerde echter op kleine scholen en was academisch niet bijzonder uitmuntend.
Clair behaalde een bachelorgraad in scheikunde aan Grinnell College en later een mastergraad in molecuulspectroscopie. Rond dezelfde tijd trouwde hij met zijn schoolliefde, Laurie. Zowel hij als zijn vrouw werden uitgenodigd om mee te werken aan het Manhattan Project (atoombom) aan de Universiteit van Chicago.
Een
Een succesvolle carrière
Na de Tweede Wereldoorlog besloten Clair en Laurie om hun opleiding voort te zetten. Clair promoveerde en werd in 1952 aangenomen bij het California Institute of Technology. Daar werd hij een van de oprichters van de afdeling geochemie en werkte daar tot het einde van zijn leven.
Clair Cameron Patterson ontwikkelde samen met zijn collega George Tilton een methode om geologische tijden te berekenen op basis van uranium en lood.
Op deze manier slaagde hij erin om de waarschijnlijke leeftijd van de planeet vast te stellen. Hij bepaalde hem op 4.550 miljoen jaar. Dit wordt beschouwd als de belangrijkste datering die tot op heden bestaat en is onveranderd gebleven sinds 1956.
Een andere grote bijdrage van Patterson was de ontdekking dat er aanzienlijke hoeveelheden loodvervuiling op het aardoppervlak aanwezig waren. Deze ontdekking leidde ertoe dat hij zich afvroeg wat de effecten van deze vervuiling waren op de atmosfeer en op het menselijk lichaam. In feite begon hij een strijd om dit fenomeen te voorkomen.
Een historische strijd
Patterson ontdekte dat lood in alledaagse stoffen terechtkwam, zoals benzine en conservenblikken, via een verbinding met de naam tetraethyllood. Hij stelde voor om te vechten voor een verbod. Zijn belangrijkste tegenstander was echter de Ethyl Corporation, het toonaangevende bedrijf in de productie van loodadditieven.
Wat volgde voor Clair Cameron Patterson was een meedogenloze achtervolging. De grote multinationals begonnen al hun macht en invloed aan te wenden, zodat hij overal deuren voor zich gesloten vond. Er werd hem zelfs een onderzoekscontract geweigerd bij de United States Public Health Service.
In 1971 werd hem deelname geweigerd aan een panel van de National Research Council over loodvervuiling in de atmosfeer. Ook al was er niemand ter wereld die zoveel over het onderwerp wist.
Toch werd hij in 1978 uitgenodigd om deel uit te maken van dat panel. Bovendien mocht hij een document opstellen met daarin de maatregelen die genomen moesten worden om loodvervuiling te voorkomen.
Clair’s niet aflatende strijd leidde tot een vermindering van 80 procent van het loodgehalte in het bloed van Amerikanen tegen het einde van de eeuw. Hij stierf op 5 december 1995 en tot die dag rustte hij nooit in zijn streven naar schonere lucht in de wereld.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Trigo Rodríguez, J. M. (2012). Las raíces cósmicas de la vida (Vol. 5). Servei de Publicacions de la Universitat Autònoma de Barcelona.