We worden koud om te overleven

Uiteindelijk, bijna zonder het door te hebben, komt de dag dat je wat kouder wordt, een beetje voorzichtiger als het gaat om het herinneren wat die zogenaamde zelfliefde ook alweer is. De mensen om ons heen begrijpen deze noodzakelijke innerlijke verandering echter niet altijd. Het is op dat moment dat de ‘magie’ plaatsvindt: anderen beginnen de persoon die je eerder was te waarderen.

Degene die zegt dat mensen niet veranderen heeft het fout. Mensen veranderen hun gedrag of hun persoonlijkheidstype niet van de ene op de andere dag, door met hun vingers te knippen. Het veranderingsproces is iets intiems, iets dat opzettelijk is, en zelfs onaangenaam, omdat we naast te veranderen ook groeien. Zoiets kan alleen worden bereikt door ons volledig bewust te zijn van onze beperkingen en zwarte gaten.

In onze complexe reis door het leven is koud worden niet veel minder dan een ommekeer. Het is een simpel verdedigingsmechanisme. Omdat ons bestaan niet alleen inhoudt dat we met de complicaties van ons dagelijks leven omgaan, het is ook essentieel dat we in staat zijn om onze eigen overlevingsprocessen te creëren om de ware protagonisten van dit avontuur te zijn.

Een koud hart en de afwezigheid van de kleine dingen

Jeffrey Kottler is een van de bekendste mensen die de veranderingspsychologie bekend hebben gemaakt. Met boeken als Alone with oneself leert hij ons dat één ding duidelijk is: mensen veranderen uit behoefte en om efficiënter te overleven.

Dus dan is er een detail dat altijd interessant blijft. Wanneer we iemand een tijdje niet zien en hem of haar dan opnieuw ontmoeten, zien we dat er iets veranderd is in hun houding. We vragen ons af: ‘maar wat zou er met hem gebeurd kunnen zijn?’ Zoals dokter Kottler ons aangeeft, maken  mensen geen  grote transformaties  door , en het is ook niet noodzakelijk om plotselinge, invloedrijke gebeurtenissen te ervaren om te veranderen.

De roddels in het dagelijks leven zijn genoeg, de alledaagsheid van kleine teleurstellingen, van woorden die gezegd of niet gezegd zijn, van afwezigheid, voortdurende afwijzingen, en van het geven van alles zonder ook maar iets terug te krijgen. Het zijn kleine zandkorrels die kleine emotionele woestijnen creëren, die tegelijkertijd een verandering veroorzaken die duidelijk nodig is: het beginnen met het prioriteren van jezelf om te kunnen overleven.

We verzetten ons tegen het egoïsme dat ons stalkt

Een koud hart is een geest die moe is geworden van het wachten. Het is onze eigenwaarde die het alarm aanzet en ons concept van onszelf dat via de nooduitgang naar buiten gaat, op zoek naar een oplossing. Een beetje kouder worden is het tijdelijke antwoord op de dissonantie van het leven. Het is het aanbrengen van rode lijnen, zodat onze zelfliefde weer kan bloeien.

Het is dan dus hoogstwaarschijnlijk dat de mensen die ons het beste kennen die verandering waarnemen en zich afvragen wat er gebeurd is, en waarom we niet meer de attente en handelbare mensen zijn die we eerder waren. Het is ook mogelijk dat ze de genoemde verandering niet begrijpen, en ze het vervelend vinden dat ze nu een slot op ons hart vinden waar voorheen al onze deuren open stonden om hun egoïsme te bevredigen.

Deze transformatie stelt ons ook in staat om ons te verdiepen in de verschillende aspecten die we hieronder zullen behandelen.

Dingen die een koud hart heeft geleerd

Een persoon met een iets kouder hart – dat niet dood is, en ook niet kapot of uitgeschakeld – heeft begrepen dat dingen niet altijd kunnen zijn zoals we willen. We moeten ze accepteren zoals ze zijn en er op de juiste manier op reageren.

We weten ook dat het leven soms niet eerlijk is en dat mensen niet altijd loyaal of respectvol zijn. Daarom kunnen we, voordat we ons bestaan ​​richten op wat anderen doen of niet doen om zelf-validatie te vinden, er het beste achter komen dat het altijd beter is om wat we voelen aan de kant te zetten zodat onze zelfliefde niet altijd opgeofferd wordt.

Elke teleurstelling die we ervaren, elke chantage die we ervaren, en elke lege opslagruimte zorgt ervoor dat de ‘vonk’ van negatieve gedachten in onze geest steeds vaker voorkomt. Nadat we wat rustiger zijn geworden en dingen hebben gezien door het beeldvenster van een hart dat een beetje kouder is geworden, begrijpen we dat er maar twee opties zijn: vasthouden aan onze eigen negativiteit of deze negativiteit desinfecteren. We kiezen voor de tweede.

Soms keert alles wat in ons verdwijnt en sterft plotseling terug naar de realiteit. Een iets kouder en voorzichtiger hart kijkt naar dingen met een grotere gematigdheid, om te beslissen wat er overblijft en wat we uit ons leven weg willen hebben, en of we het geloven of niet, hier is niets slechts aan.

Omdat veranderen betekent dat je groeit en meer waarde krijgt. Een natuurlijk proces, waardoor het licht eindelijk door onze littekens schijnt.