Wat onbeminde dochters leren over liefde
Onbeminde dochters voeren interne gevechten die niemand anders ooit ziet. Ze lijken zelfverzekerd en vastberaden, ze hebben een glimlach op hun gezicht. Ze zijn aardig en niemand zou zich ooit kunnen voorstellen wat ze hebben meegemaakt. Degenen die opgroeien zonder liefde, moeten echter een langzame en pijnlijke innerlijke reis maken om te ontdekken hoe echte genegenheid is.
Veel van deze vrouwen doen er lang over om te beseffen dat hun familie giftig en disfunctioneel was. Bovendien betekent het hebben van een emotioneel gewelddadige ouder dat ze waarschijnlijk veel schadelijke gedragspatronen hebben genormaliseerd. Een daarvan gaat ervan uit dat liefde of erkenning met geweld wordt verdiend.
In deze gezinsomgevingen bestaat onvoorwaardelijke liefde niet. Dochters zijn niet geliefd om wie ze zijn, maar om wat ze zouden moeten zijn, volgens hun moeder- of vaderlijke figuren.
Dit brengt hen ertoe uitputtende inspanningen te leveren. Ze proberen om zich te conformeren aan deze vervormde mandaten en idealen die ze in de regel zelden bereiken. Als gevolg daarvan hebben ze de neiging om op te groeien en zich te ontwikkelen met een negatief beeld van zichzelf.
Wat leren onbeminde dochters over liefde?
Een boek dat analyseert hoe onbeminde dochters zijn, is Peg Streep’s Mean Mothers. In dit boek herinnert de auteur ons eraan dat in werkelijkheid veel mensen onvoorwaardelijke liefde missen in hun kindertijd en dat dit ernstige gevolgen heeft. Dat komt omdat weinig dingen de menselijke ontwikkeling zo veel veranderen als niet weten wat het betekent om geliefd en beschermd te worden.
Als ouders afstandelijk, kil en wreed zijn, maakt het het voor een kind buitengewoon moeilijk om een geldig zelfbeeld en zelfrespect te ontwikkelen. Inderdaad, het gebrek aan genegenheid en validatie laat hen diepe psychologische verwondingen achter, littekens die hun correcte sociaal-emotionele en persoonlijkheidsontwikkeling veranderen (Engelse link).
De University of Connecticut (VS), deed onderzoek waarin werd gesuggereerd dat opgroeien met ouders die emotionele kilheid en afstandelijkheid tonen, zich vertaalt in afhankelijk gedrag, een laag zelfbeeld, lage zelfredzaamheid, emotionele instabiliteit, enz.
Vroeg of laat komt er echter een moment dat onbeminde dochters zich volledig bewust worden van het effect van deze gewelddadige dynamiek. Op dat moment ontdekken ze dat hun familie hen helemaal geen liefde heeft aangeboden. In feite was wat ze aanboden iets heel anders. Dit is het moment waarop alles verandert. Ze beginnen te leren dat:
Het is niet nodig om anderen te plezieren om bemind te worden
Dit is de eerste ontdekking die wordt gedaan door onbeminde dochters. Ze leren dat ze om bemind te worden niet hoeven te behagen, gehoorzamen of hun eigen behoeften en waarden verdringen. Toch duurt het vele jaren voordat ze dit beseffen. Daardoor leidt het in de tussentijd vaak tot ongelukkige en pijnlijke emotionele relaties.
In feite hebben onbeminde dochters de neiging om dezelfde afhankelijkheidspatronen met hun partners te herhalen die ze met hun ouders hebben vastgesteld. Maar vroeg of laat openen ze hun ogen en zeggen ze: genoeg is genoeg. Iedereen verdient tenslotte liefde voor wie ze zijn.
Zonder de noodzaak zich aan iemand te onderwerpen of de verplichting om anderen te plezieren en in beslag te nemen. Liefhebben betekent onder andere iedereen respecteren om wie ze zijn, niet om wie ze zouden moeten zijn.
Echte liefde laat geen ruimte voor afgunst, overheersing of onderwaardering
Wie van je houdt, respecteert je. Ze zullen je niet onderschatten, belachelijk maken of je slecht laten voelen over hoe je bent, wat je zegt, wat je leuk vindt of wat je waardeert. Liefhebben betekent niet vernederen, het betekent degene van wie je houdt laten bloeien en groeien.
Een bepaald aspect waar onbeminde dochters zich bewust van worden, is dat jaloezie een schadelijke emotie is (Engelse link). Dat komt omdat ze vaak opgroeien met ouders die jaloers zijn op de materiële goederen die anderen hebben.
Dit perspectief genereert een gevoel van gebrek en minachting voor anderen. Aan de andere kant is het accepteren en focussen op zichzelf zonder naar anderen te kijken een oefening in welzijn.
Veel meisjes groeien op met materialistische en egoïstische ouders. Ze richten zich op wat andere gezinnen hebben en wat ze missen. Ze vergelijken zelfs hun eigen dochters met die van anderen. Dit gedrag laat altijd littekens achter.
Ze moeten ontsnappen aan degenen die hen saboteren
Veel vrouwen die in hun kindertijd onbemind waren, bouwen vaak een tijdlang schadelijke en ongelukkige relaties op. In feite herhalen ze de patronen die ze thuis hebben geleerd. Een eerste stap bij het helen van deze wonden is het breken met het verleden en het herformuleren van veel van de interne verhalen die voorheen vanzelfsprekend waren.
Deze vrouwen moeten afstand nemen van degenen die hen willen beheersen. Dat geldt ook voor degenen die hun prestaties saboteren om ze in hun macht te houden. Ze moeten onthouden dat iedereen die anderen probeert te isoleren, ze in hun persoonlijke sfeer plaatst om ze te manipuleren, dat niet uit liefde doet. Ze doen het om hun eenzaamheid te verlichten en ook om hun ego te bevredigen.
Ze moeten niet de schuld op zich nemen: het belang van zelfcompassie
“Waarom realiseerde ik het me niet eerder? Waarom heb ik niet eerder gehandeld en zo snel mogelijk weg uit mijn disfunctionele familie? Ik zou echt willen dat ik de dingen anders had gedaan!”
Onbeminde dochters ontwikkelen vaak de neiging om zichzelf te bekritiseren. Dit is zeer schadelijk. Het is ook een veelvoorkomend effect van posttraumatische stressstoornis. Inderdaad, schuld en schaamte voelen voor alles wat gedaan of niet gedaan is, is een terugkerend effect van het zijn van een onbeminde dochter.
Bovendien verklaart het waarom deze vrouwen vroeg of laat de juiste technieken voor zelfcompassie en zelfrespect ontwikkelen als een mechanisme om zichzelf te genezen.
Tot slot, als je in je verleden geen gezonde en verrijkende liefde hebt ervaren, is het tijd om actie te ondernemen en voor jezelf te gaan zorgen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Goff BS, Reisbig AM, Bole A, Scheer T, Hayes E, Archuleta KL, Henry SB, Hoheisel CB, Nye B, Osby J, Sanders-Hahs E, Schwerdtfeger KL, Smith DB. The effects of trauma on intimate relationships: a qualitative study with clinical couples. Am J Orthopsychiatry. 2006 Oct;76(4):451-60. doi: 10.1037/0002-9432.76.4.451. PMID: 17209713.
- Khaleque, Abdul. (2017). Worldwide Implications of Parental Love and Lack of Love on Children’s and Adults’ Psychological Adjustment and Maladjustment: Meta-analytic Evidence. Journal of Mental Disorders and Treatment. 04. 10.4172/2471-271X.1000150.