Wanneer trots ons ervan weerhoudt onszelf te zien
Laten we beginnen met het ophelderen van iets belangrijks dat je, zonder twijfel, al weet: trots is een positieve dimensie die we allemaal nodig hebben om voldoende zelfvertrouwen te behouden, zodat we onszelf kunnen waarderen als vaardig en waardig.
Welnu, we zouden bijna onmiskenbaar kunnen zeggen dat trots in zijn meest duistere en meest radicale vorm een ‘doodzonde’ is die velen van ons soms begaan.
We hebben allemaal momenten gekend van glorie en opgeblazen trots. Maar dit zou niet als wapen of reden mogen worden gebruikt om anderen te vernederen door onszelf boven hen te verheffen, alsof we werkelijk een absolute waarheid in handen hebben die ons boven anderen plaatst.
We zijn er zeker van dat er binnen onze familie en sociale kring iemand is die rondloopt in het pantser van zijn trouwe en hooghartige trots. Deze trots die jou van hem of haar afduwt, weerhoudt je ervan om dichterbij te komen, omdat je weet dat hij of zij nooit jouw standpunt zal begrijpen of jouw woorden zal waarderen.
Laten we vandaag eens reflecteren op trots om te kunnen begrijpen wat het is dat deze gedragingen veroorzaakt.
De complexe kern van trots
Als er een context bestaat waarin trots bijzonder kwetsend is, dan is dit wel in relaties. We weten dat het niet altijd makkelijk is om het ‘jouwe’ en het ‘mijne’ te harmoniseren tot het ‘onze’ en soms is het niet makkelijk om op elkaar aan te sluiten.
Wanneer er sprake is van een overdaad aan zelfliefde, worden echter frictie, problemen en afstanden gegenereerd.
Het grootste gevaar bestaat wanneer trots de grens van arrogantie oversteekt. We bevinden ons nu niet langer in een positieve dimensie die onze trots beschermt, maar dalen al af naar een dimensie waar trots omslaat in negatief gedrag.
Arrogante personen nemen geen verantwoordelijkheid voor hun fouten. En ze zien alles in termen van hun eigen behoeften, in plaats van wat het beste is voor het stel. Ze voelen zich vaak het slachtoffer als ze geen erkenning krijgen voor zelfs ook maar de kleinste prestaties.
Wat schuilt er achter erg trotse en arrogante mensen?
Het zal je misschien verbazen, maar onder het zware pantser van zelfvoorziening en perfectie bevinden zich vele tekortkomingen. Een laag gevoel van eigenwaarde zorgt ervoor dat ze hun prestaties aanscherpen als verdedigingsmechanisme om hun zwakte te verbergen.
Uiteindelijk zullen ze terechtkomen in een ontzettend ongezonde vicieuze cirkel. Ze camoufleren hun innerlijke leegtes met trots, maar hun arrogantie drijft hen tot eenzaamheid en eenzaamheid leidt tot wrok, wat hun bitterheid zal blijven voeden.
Trots brengt over het algemeen meer trots voort en voorkomt alles wat positief is
Het komt heel vaak voor dat het volgende gebeurt: als mijn partner zich trots gedraagt, dan is de kans groot dat ik, moe van het ruziemaken met hem/haar, uiteindelijk hetzelfde gedrag zal vertonen.
Uiteindelijk komt het min of meer neer op ‘als jij jouw trots vermoordt, dan zal de mijne me het niet toelaten om naar jouw begrafenis te gaan’.
Het is echter duidelijk dat we vaak trots gedrag vertonen om onszelf te beschermen. Het is tenslotte ontzettend moeilijk om het hoofd boven water te houden in situaties waarin de emotionele verliezen uiteindelijk hoog kunnen oplopen.
Het enige wat ons op zal vallen is hoe we onze wrok kunnen voeden. En er is niets zo destructief als lijden voor de eigen trots en niet in staat zijn om de eigen wond te zien.
Hoe kunnen we op een juiste manier met onze trots omgaan?
In redelijke mate is trots gezond. Het is de innerlijke stem die jou waardeert, die jou in staat stelt om je prestaties en deugden te zien.
Gezonde trots is belangrijk voor zelfliefde, maar blijf tegelijkertijd altijd nederig. Het is belangrijk om je fouten en beperkingen in te kunnen zien. Trots moet hand in hand gaan met het begrijpen en accepteren van anderen en natuurlijk met empathie.
En onthoud: verlies nooit je waardigheid tijdens momenten waarop het leven zorgt voor omstandigheden die vereisen dat we handelen met trots.