Wanneer ouders hun eigen kinderen teleurstellen
Mensen hebben het over hoe kinderen hun ouders soms ontgoochelen. Wanneer ouders echter al of niet moedwillig hun eigen kinderen teleurstellen, dan lijken ze zich daar niet zoveel zorgen om te maken.
Aspecten als respectloosheid, een gebrek aan ondersteuning, aandacht en bescherming zijn stille doders die ons vaak in ons volwassen leven parten spelen. Dit zijn wonden en littekens.
We weten dat een kind opvoeden geen gemakkelijke taak is. Er zijn weinig hulpbronnen maar vele uitdagingen. De beste ouders krijgen geen onderscheiding en de slechte ouders geen strafpunten. Mislukkingen net als successen laten op een stille manier littekens achter in het leven van onze kinderen.
Anderzijds is is ook het volgende belangrijk om te vermelden. Vele ouders onderschatten vaak de invloed die ze op hun kinderen hebben. De afdeling psychologie van de Stanford Universiteit heeft hierover een onderzoek uitgevoerd.
De studie legt uit hoe ouders soms de invloed van hun gedragingen en daden verwaarlozen. Dit gaat dan over de taal die ze gebruiken en zelfs de manier waarop ze andere mensen buiten het gezin behandelen.
Kinderen grootbrengen is meer dan hen alleen maar te eten geven. Voeding is niet het enige wat kinderen nodig hebben. Ze hebben ook positieve en verrijkende visuele en auditieve prikkels nodig. Het ouderschap is niet iets dat je zomaar doet.
Het is een proces dat het kind helpt om een manier van zijn op te bouwen. Dat is dus de reden dat het op een positieve manier moet gebeuren zodat er sprake is van een positieve ontwikkeling.
Wanneer ouders hun eigen kinderen teleurstellen
Om een gezin te stichten is liefde niet genoeg. Het is ook belangrijk dat we weten HOE we moeten liefhebben. Soms leidt te veel liefde geven tot overbeschermde kinderen die een goede emotionele en persoonlijke ontwikkeling missen.
In andere gevallen tonen ouders hun liefde door gebruik te maken van harde regels, onbuigzame verplichtingen en een autoritaire opvoeding. Ook met die liefde willen ouders het beste voor hun kind.
Er zijn verschillende manieren waarop ouders hun eigen kinderen teleurstellen. Vele daarvan zijn om een heel eenvoudige reden onbewust. De ouders hebben immers een verwrongen, niet-pedagogische visie op wat genegenheid echt is.
Ouders houden op een slimme manier van hun kinderen wanneer ze gewoon willen dat hun kinderen op elk vlak en vooral op emotioneel vlak groeien. Ze willen ook dat hun kinderen een goede psychologisch ontwikkeling hebben. Daarom moedigen ze autonomie aan en helpen ze hun kinderen om vertrouwen in zichzelf te hebben.
Meestal doen ouders dus gewoon het beste wat ze kunnen. Zelfs dan is dit eenvoudig niet genoeg. Eigenlijk zijn er vele reden waarom ze dat doel niet lijken te halen. We zullen nu enkele manieren bekijken waarop ouders hun eigen kinderen teleurstellen.
Onvolwassen ouders
Sommige mensen hebben zo’n onvolwassen persoonlijkheid dat het voor hen vrijwel onmogelijk is om hun kinderen op een goede manier op te voeden.
Onverantwoordelijkheid, het niet consequent toepassen van hun opvoedingkundige regels en een gebrek aan gewoonten en pedagogische strategieën hebben echter ernstige gevolgen.
Ouders met trauma’s uit het verleden
Sommige moeders en vaders dragen het gewicht van een trauma uit het verleden op hun schouders. Met deze last voeden ze dan hun kinderen op. Levendige herinneringen aan een oud trauma of onopgeloste wonden of tegenslagen hebben vaak een invloed op de uitvoering van het ouderschap.
Uiteraard zijn geen twee gevallen gelijk. We zijn allemaal individuen. Allemaal hebben we verschillende ervaringen meegemaakt. Deze gevallen leiden echter vaak tot extreme gedragingen. Ouders zullen dan hun eigen kinderen teleurstellen.
Soms lijken ouders niet in staat om hun eigen traumatische kindertijd te verwerken en te verteren. Dit zorgt ervoor dat ze zoveel ontevredenheid op hun eigen kinderen projecteren.
Er zijn echter ook gevallen waarbij ouders die nog steeds geobsedeerd zijn door hun verleden, de neiging hebben om daarentegen overbeschermend te zijn.
Ouders die zichzelf op hun kinderen projecteren
Onvervulde dromen, projecten en doelstellingen zorgen bij mensen voor frustratie. Een persoon kan dit alles binnenin zich opkroppen. Als die personen dan binnenkort ouders worden, beslissen ze automatisch om al hun hoop op hun toekomstige kinderen te richten.
De kinderen moeten dan de dingen doen waartoe de ouders niet in staat waren. Volgens de ouders is dat een gerechtvaardigd project om aan te werken.
Deze dynamiek in de opvoeding van kinderen maakt het voor de kinderen onmogelijk om hun eigen verlangens en dromen te ontdekken. Het kan zelfs hun kindertijd en hun adolescentie in gevaar brengen. Op die manier kunnen ouders dus hun eigen kinderen teleurstellen.
Ouders die niet in staat zijn om aan de behoeften van hun kinderen te voldoen
Ouders kunnen hun kinderen niet kiezen net als kinderen hun ouders niet kunnen kiezen. Alle kinderen zijn verschillend. Ze hebben allemaal hun eigen persoonlijkheid en behoeften. Weten hoe je op een juiste manier aan hun behoeften moet voldoen, is ongetwijfeld de grootste plicht van een ouder.
Die behoeften verwaarlozen of ontkennen brengt integendeel hun integriteit enorm in gevaar. Ouders vragen zich soms af waarom hun kinderen zich op een opstandige en uitdagende manier gedragen.
Wat ze blijkbaar niet inzien, is dat die gedragingen het resultaat zijn van onbeantwoorde behoeften en gevoelens van leegte als gevolg van ontevredenheid.
We willen hiermee besluiten. We weten allemaal dat we vaak ontgoochelingen op onze schouders dragen. Soms dragen we ze al zo lang dat ze voor ons te zwaar beginnen worden.
We moeten echter beseffen dat die bewuste of onbewuste fouten die onze ouders in onze kindertijd gemaakt hebben, onze kwaliteit van leven niet negatief hoeven te beïnvloeden.
Het is aan ons om hen te vergeven of niet. Toch is het cruciaal voor ons dat we het verleden gewoon in het verleden laten. Op die manier kunnen we het huidige moment zo goed mogelijk beleven. We hebben nog een heel belangrijke opmerking.
We moeten vermijden dat de manier waarop we onze eigen kinderen opvoeden, beïnvloed wordt door de manier waarop onze ouders ons opgevoed hebben. Het belangrijkste is tenslotte wat we uit het verleden leren. Zo kunnen we een betere toekomst bouwen.