Waarom vind je het moeilijk om je voor anderen open te stellen?

Zou je graag een meer open houding hebben ten opzichte van de mensen om je heen, maar weet je niet hoe je dat kunt bereiken? Heb je het gevoel dat je een soort blokkade hebt waardoor je te defensief bent? We vertellen je enkele maatregelen die je kunt nemen om het op te lossen.
Waarom vind je het moeilijk om je voor anderen open te stellen?
Elena Sanz

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Elena Sanz.

Laatste update: 10 oktober, 2022

De wereld van emoties en het beheer ervan kan moeilijk zijn. Als iemand zegt “het is moeilijk voor me om me open te stellen voor anderen,” kunnen we aannemen dat ze echt verlegen zijn, moeite hebben om contact te maken met hun emoties, of zelfs allebei.

In werkelijkheid hoeft dat echter niet het geval te zijn. In feite zijn er meerdere redenen die ons ervan kunnen weerhouden om onze emotionele wereld met anderen te delen.

Voordat we deze redenen onderzoeken, is het goed te bedenken dat een voortdurende houding van het wegduwen van anderen ons op de lange termijn zal schaden. Inderdaad, hoewel het omgaan met moeilijkheden met defensieve strategieën in bepaalde omstandigheden het slimst kan zijn, is dit zelden het geval.

Sociale relaties zijn bronnen van gezondheid (Spaanse link)  en geluk. Maar om ze met een stevig fundament op te bouwen moeten we intimiteit creëren, en dat kan alleen door zelfonthulling. Dit betekent dat we blootgeven wat we denken, hoe we ons voelen, en hoe we de wereld zien.

Om negatieve en gecompliceerde emoties te verwerken en te overwinnen, moeten we ze laten ademen. Met andere woorden, ze herkennen, vaststellen wat ze ons proberen te vertellen, en hun energie kanaliseren via de wegen die ons het meest interesseren.

Als we daar niet toe in staat zijn, kunnen deze zich vastzetten, waardoor het ongemak wordt verlengd en zelfs tot somatische ziekten kan leiden. Als je het daarom moeilijk vindt om je open te stellen voor anderen, blijf dan lezen.

Man en vrouw in gesprek
De meeste mensen die het moeilijk vinden om zich open te stellen voor anderen, hebben een grote emotionele ontkoppeling van zichzelf.

Waarom is het voor jou moeilijk om je open te stellen voor anderen?

Hier volgen enkele van de belangrijkste redenen waarom je het moeilijk kunt vinden om je innerlijke wereld met anderen te delen. Je kunt je met verschillende daarvan identificeren.

1. Je hebt weinig verbinding met je emoties

Er zijn veel mensen die geen contact hebben met wat ze voelen in hun dagelijks leven. Ze kunnen zich angstig, gestrest, verdrietig of gefrustreerd voelen, maar ze besteden geen aandacht aan hun interne toestand en stoppen niet om erover na te denken. Ze leven gewoon op de automatische piloot.

Als dit als jou klinkt, heb je waarschijnlijk niet eens door wat er met je gebeurt. Immers, als je je gevoelens niet met jezelf deelt, vind je het heel moeilijk om ze met anderen te delen. Als gevolg daarvan zal je emotionele expressie (als die plaatsvindt) meestal explosief, impulsief, onassertief en helemaal niet opzettelijk zijn.

2. Het ontbreekt je aan oefening en vaardigheid

Emotionele expressie is een aangeleerde vaardigheid. Het maakt deel uit van de vroege socialisatie en hangt samen met de gezinsomgeving waarin je bent opgegroeid. In veel gezinnen wordt in feite niet over gevoelens gesproken, genegenheid wordt niet openlijk geuit. Wie zich openstelt voor zijn gevoelens wordt gebrandmerkt als zwak.

Als je in zo’n gezin bent opgegroeid, heb je geen kans gehad om deze vaardigheid te oefenen. Hoewel je nu misschien een meer open houding wilt aannemen, weet je waarschijnlijk niet hoe. Misschien waren je eerdere pogingen zo onhandig dat je uiteindelijk juist het tegenovergestelde hebt bereikt. Namelijk het manifesteren van een nog defensievere houding door je zo kwetsbaar op te stellen.

3. Vermijdende gehechtheidsstijl

Een vermijdende gehechtheidsstijl vormt zich wanneer een zuigeling of kind verzorgers heeft die niet reageren op hun eisen en behoeften. Wanneer een zuigeling een emotie uit, reageren hun referentiefiguren met onverschilligheid, waarmee ze de boodschap uitzenden dat het kind zijn problemen alleen zal moeten aanpakken.

Zo begrijpt het kind dat het zinloos is om bescherming of hulp van anderen te zoeken. Immers, als de mensen die van hen houden hen niet helpen, waarom zou een vreemde hen dan helpen?

Als jij dit bent, zul je verbergen wat je voelt, en het liever alleen afhandelen, waardoor je je echt ongemakkelijk voelt (Engelse link)  bij het tonen van je emoties of het omgaan met de emoties van anderen.

4. Angst om kwetsbaar te zijn

In tegenstelling tot het vorige geval, waarin de gevoelswereld ongemakkelijk is, zelfs in de meest intieme relaties, zijn er andere mensen die er gewoon lang over doen om zich open te stellen voor nieuwe mensen. Ze kunnen zich wel uiten en gevoelens delen met hun naasten, maar als het gaat om het aangaan van nieuwe banden hebben ze de neiging om aan de oppervlakte te blijven.

Als je in dit patroon past, wil je niet kwetsbaar of zwak overkomen. Ook wil je niet overdreven afhankelijk zijn van iemand als je niet weet of je diegene kunt vertrouwen. Om een band te creëren moet je echter een risico nemen. Doe je dat niet, dan wordt je sociale kring echt kleiner.

5. White knight syndrome

Tot slot (en hoewel dit vreemd lijkt), is het mogelijk dat je, als je het moeilijk vindt om je open te stellen voor anderen, lijdt aan het witte ridder syndroom. Je geeft misschien buitensporig veel om anderen en bent volledig betrokken bij hun leven en probeert hun problemen voor hen op te lossen.

Je voelt je echt op je gemak als je over andermans gevoelens praat, ingrijpt en zelfs de leiding over hen neemt. Toch laat je, paradoxaal genoeg, je eigen gevoelens volledig buiten beschouwing.

Je zult zelden om hulp vragen of op anderen leunen, of enige behoefte aan genegenheid en troost tonen. In plaats daarvan zul je de eerste zijn om dit alles (zelfs in extreme vorm) aan te bieden aan de mensen om je heen.

Jongen troost meisje
Er zijn mensen die zich zoveel op anderen richten dat ze zich emotioneel loskoppelen van zichzelf.

Hoe je je openstelt voor anderen

Als je het moeilijk vindt om je emotioneel open te stellen voor anderen, mis je de kans om contact te maken en steun te ontvangen. Hier zijn enkele richtlijnen die je in praktijk kunt brengen om deze situatie te keren:

  • Begin meer aandacht aan jezelf te besteden en maak contact met je emoties. In plaats van je te laten meeslepen of ze te onderdrukken, neem een moment om na te denken over hoe je je voelt. Geef een naam aan de ervaring, en begrijp waarom die er is.
  • Begrijp het belang van het creëren van diepe verbindingen met anderen. Herinner jezelf aan alles wat je verliest door angst en aan alles wat je zou winnen door jezelf toe te staan intiem te zijn met anderen. Dit zal je motiveren.
  • Begin met oefenen. Dit is de beste manier om je angst te overwinnen. Je kunt beginnen met therapeutisch schrijven. Raak eraan gewend om je emoties onder woorden te brengen en uit te drukken. Kies dan een persoon die je vertrouwt en begin je in je eigen tempo open te stellen. Je zult zien dat hun reactie prettiger is dan je had verwacht.
  • Observeer, waardeer en waardeer wanneer anderen zich voor je openstellen. Zij kunnen als voorbeeld dienen en jou inspireren om hetzelfde te doen.

Kortom, je openstellen voor anderen houdt in dat je je angst om kwetsbaar te zijn overwint. Dat je je emoties het belang geeft dat ze verdienen. Je hebt immers het recht om gehoord en gesteund te worden door anderen. Blijf het niet ontkennen, maar laat het gebeuren.


Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.


  • Altman, I., & Taylor, D. A. (1973). Social penetration: The development of interpersonal relationships. Holt, Rinehart & Winston.
  • Mikulincer, M., & Nachshon, O. (1991). Attachment styles and patterns of self-disclosure. Journal of Personality and Social Psychology, 61(2), 321–331. https://doi.org/10.1037/0022-3514.61.2.321
  • Fernández Peña, R. (2005). Redes sociales, apoyo social y salud. Perifèria: revista de recerca i formació en antropologia, (3).

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.