3 verschillen tussen het opvoeden van een kind en een tiener
Gelukkig zijn ouders tegenwoordig geïnteresseerd in een positieve en respectvolle opvoedingsstijl thuis. Ze raadplegen deskundigen en boeken vaak geweldige resultaten in de vorm van gelukkige, gezonde kinderen en harmonie binnen het gezin. Er zijn echter verschillen tussen het opvoeden van een kind en een tiener. Het is zelfs zo dat tegen de puberteit veel van de oude routines niet meer werken.
Wanneer dit gebeurt, kunnen ouders zich verward en gefrustreerd voelen. Ze vragen zich af wat ze verkeerd hebben gedaan waardoor alles is veranderd. Waarom gehoorzaamt hun kind hen niet meer? Waarom zijn ze zo opstandig en afstandelijk?
In de meeste gevallen hebben de ouders niets verkeerd gedaan. Hun kinderen zijn gewoon veranderd. Toch is het vaak moeilijk voor ouders om de overgang van kindertijd naar adolescentie te accepteren.
Het is belangrijk om het verschil te weten tussen het opvoeden van een kind en een tiener
Veel ouders komen tot de conclusie dat ze liever hebben dat hun kinderen helemaal niet volwassen worden. Ze genieten van hun gezelschap en houden van hun onschuld. Tegelijkertijd maken ze zich zorgen dat ze door het opgroeien en het aangaan van nieuwe uitdagingen alleen maar zullen lijden, terwijl ze hen als kind juist kunnen beschermen.
De puberteit komt echter onvermijdelijk. In deze tijd is het belangrijk voor kinderen om te weten dat ze kunnen groeien en veranderen, maar nog steeds geaccepteerd worden door hun ouders. En dat hun ouders bij elke stap aan hun zijde staan.
In dit artikel bespreken we de belangrijkste uitdagingen waarmee ouders in deze tijd worden geconfronteerd. En hoe ze hun opvoedingsstijl kunnen aanpassen aan de nieuwe eisen van het gezin.
De belangrijkste verschillen tussen een kind en een tiener
Aandacht versus privacy
Dit is een van de eerste aspecten waarvan ouders van tieners merken dat ze moeten veranderen. Tijdens hun kindertijd hebben kinderen de aanwezigheid en aandacht van hun ouders nodig, eisen ze die op en genieten ze ervan.
Dit verrijkt hen cognitief en emotioneel en stelt hen in staat om zich op een gezonde manier te ontwikkelen. Interessant genoeg raken sommige ouders zelfs overweldigd door de eisen van hun jonge kinderen.
Tijdens de adolescentie echter, vragen en eisen tieners privacy. Ze vinden het gezelschap van hun ouders opdringerig. In feite versterkt elk moment dat ze niet bij hun ouders zijn hun onafhankelijkheid.
Toezicht versus onafhankelijkheid
Ouders merken vaak dat de opvoedingspatronen die ze in hun kindertijd gebruikten niet meer werken bij tieners. Dit is volkomen natuurlijk.
Kinderen hebben toezicht en begeleiding nodig. Ze willen dat hun ouders een handelingskader, richtlijnen en grenzen aangeven. Tijdens de adolescentie daarentegen moeten tieners hun onafhankelijkheid kunnen ontwikkelen. Natuurlijk zijn er nog steeds grenzen nodig, maar die moeten soepeler zijn.
Als kinderen jong zijn, kunnen ouders huiswerk met ze maken of ze op een bepaald tijdstip in bad laten gaan. Tijdens de adolescentie moeten jongeren echter tot op zekere hoogte hun eigen regels maken. Ze moeten bijvoorbeeld verantwoordelijk zijn voor hun eigen huiswerk en persoonlijke hygiëne.
In deze fase beginnen ouders eindelijk de vruchten te plukken van het feit dat ze hun jonge kinderen hebben geleerd om uiteindelijk zelfstandig te worden. Proberen om tieners dezelfde controle op te leggen is dus zowel ineffectief als contraproductief.
Familie versus vrienden
Tijdens de kindertijd biedt het gezin het socialiseringskader voor het kind. In feite fungeren de ouders als hun referentiekader. Hierdoor kunnen ze hun perspectief op de wereld en zichzelf ontwikkelen.
Wanneer de puberteit aanbreekt, neemt de groep leeftijdsgenoten van de tiener die rol over en raakt het gezin op de achtergrond. Dit is een natuurlijke en positieve overgang waar niet alle ouders blij mee zijn.
Een jongere moet de kans krijgen om te socialiseren en meer tijd met zijn vrienden door te brengen. Ouders moeten proberen dit niet persoonlijk op te vatten. Ze moeten ook niet proberen hun kind een schuldgevoel aan te praten omdat het met vrienden naar de film wil in plaats van tijd met het gezin door te brengen. Deze acties verstoren alleen maar deze noodzakelijke fase in hun ontwikkeling.
Enkele overeenkomsten tussen het opvoeden van een kind en een tiener
Hoewel het meestal een geleidelijke overgang is, kunnen deze veranderingen ouders het gevoel geven dat ze de controle verliezen. Bovendien kunnen ze het gevoel hebben dat alles wat ze tot nu toe over opvoeden hebben geleerd in twijfel wordt getrokken. In werkelijkheid hoeven ze echter maar een paar aanpassingen te doen.
Hun kind heeft nog steeds liefde en onvoorwaardelijke acceptatie nodig. Ze hebben nog steeds grenzen en begeleiding nodig. Sterker nog, ze hebben veel baat bij een emotioneel hechte relatie met hun ouders. Ouders moeten alleen onthouden dat het kind dat ze hebben opgevoed er nog steeds is; het is alleen aan het evolueren.
Daarom zouden ze, in plaats van bang te zijn voor deze veranderingen, trots moeten zijn dat ze hun kind kunnen begeleiden bij de volgende stap op hun reis naar volwassenheid.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Molinero, L. R. (2007). El adolescente y su entorno: familia, amigos, escuela y medios. Revista española de pediatría: clínica e investigación, 63(1), 29-37.
- Vallet, M. (2006). Cómo educar a nuestros adolescentes: un esfuerzo que merece la pena. WK Educación.