Ik kan niet vergeten wat voor gevoel je me gaf
Ze zeggen dat alleen de dingen die ons doen vibreren en die een rilling of een draaikolk van emoties in ons veroorzaken dingen zijn die we nooit zullen vergeten. Je hebt jouw stempel op mij gedrukt. Je bent als een storm die erin slaagde mij te vinden en me van binnen te beroeren. Een storm die wist dat hij me de gelukkigste momenten zou brengen, momenten die niemand mij tot nu toe gegeven heeft.
Nu de tijd voorbijgegaan is, zal ik waarschijnlijk beginnen te vergeten. Vergeten wie jij was, hoe ik met jou was en hoe we ons voelden toen we samen waren. Het zou zelfs het meest logisch zijn dat het uiteindelijk neerkomt op nog een levenservaring en nog een leerweg. Er is echter iets dat overblijft en dat ik voor altijd bij me zal dragen: die warmte toen het koud was, die kou toen ik warmte nodig had en al die keren dat je mijn hart aanraakte.
Fouten vervagen, rillingen definiëren ons
Nadenken over onszelf is nadenken over tijd en ruimte: Wat waren we? Wat zijn we? Wat zullen we zijn? En het lijkt alsof de herinneringen het enige antwoord zijn dat we hebben. Het geheugen is in de eerste plaats een vorm van vergetelheid, iets wat Benedetti goed wist uit te drukken.
We zijn wat we ons herinneren en we herinneren ons de dingen die elk deel van ons lichaam in beroering brachten, zelfs als deze niet kunnen worden gezien. De rest van de gebeurtenissen die we hebben meegemaakt gaan verloren en vervagen in onze gedachten, dusdanig dat we soms niet eens weten wat er echt is gebeurd. Wat overblijft is de herinnering aan wat we voelden.
De fouten die we ooit maakten of die iemand bij ons maakte, zullen op een dag verdwijnen. Het enige wat overblijft is de rilling, het litteken van dat ding dat ons enige tijd geleden vormde tot wie we vandaag zijn; we worden geïdentificeerd door die hoop gebroken spiegels die ons maken wie we zijn. En ook door die kleine dosis geluk die ons liet weten dat we werkelijk leven.
Je bent simpelweg een emotie uit het verleden
We kunnen onszelf niet volledig ontdoen van het verleden. Dit is de reden waarom mensen zoals jij, die ooit mijn heden waren en nu niet meer, in mijn leven blijven in de vorm van herinneringen. Herinneringen die niet langer echt of tastbaar zijn, maar die blijven door middel van een emotie.
Als het in staat was om je buikpijn te bezorgen, dan zul je het gevoel dat je op dat moment had niet kunnen vergeten. Ze hebben je misschien pijn gedaan, dat is waar, want ze hebben mij ook pijn gedaan. Maar het is vaak zo dat alles wat je pijn doet, je ooit heeft gestreeld. En deze pijn en die tranen mogen dan misschien voorbijgaan, maar de streling blijven we voelen. Dit zal je altijd bijblijven.
Ik bedank je voor de pijn die je me bezorgde
Het hart huilt soms zo veel dat het lijkt alsof het nooit zal vergeten hoe verdrietig het zich voelt. Het hart kan echter veel wijzer zijn dan wij denken, als we het maar haar gang laten gaan. Het is in staat om de slechte herinneringen te elimineren en te overwinnen, waarbij het alleen de goede herinneringen bij zich houdt en ze verleden een eigen plekje geeft.
Als ik zeg dat het hart in staat is om te elimineren, dan bedoel ik daarmee niet dat nuances niet blijven. Het is alleen zo dat wanneer de pijn voorbij is, we weten dat we het geaccepteerd hebben en ermee hebben leren leven. Op deze manier zal er een moment komen waarop we dankbaar zijn dat we ooit zijn gevallen, aangezien het de enige manier was waarop we konden leren om weer op te staan en te waarderen wat rechtop staan inhoudt.
Het heeft geen zin om situaties steeds weer opnieuw in onze gedachten te beleven. De enige manier om naar de toekomst te kijken is door verder te reiken dan alle gebeurtenissen, de emoties te omarmen en onszelf vanuit elk perspectief dat het leven ons biedt te leren kennen.