Sommige relaties zijn als eieren zonder zout

Sommige relaties zijn als eieren zonder zout: smakeloos, onaanzienlijk, verankerd in een monotone situatie waarin je op de lange termijn verdrinkt. Dit is een werkelijkheid die een hoop stellen aangaat, ook al zijn ze het langzamerhand normaal gaan vinden, iets wat wel weer over waait.

Je kan het echter veranderen, zolang je maar wilt. De lente waarop jullie liefde is geïnspireerd weer herstellen en afstand nemen van de herfst die je steeds dichter bij de winter van jullie relatie brengt. Affectie wordt niet oud zoals wij. Als dit wel gebeurt, dan is dit omdat je het laat gebeuren. Misschien heb je er geen zin meer in om het continu te moeten onderhouden en cultiveren.

We maken de fout om de liefkozingen, de knuffels, de lieve woorden op te sluiten in een kluis waarin zich nu het verleden bevindt. Daar voor was het belangrijk voor jou om aan die andere persoon te laten zien dat je zo hield van hoe je je voelde. Wanneer stopte je dit te herhalen en gaf je je over aan de comfort van aannames?

Smakeloze, verouderende liefde

We hebben talloze keren gehoord dat liefde vervaagt, dat het verdwijnt, dat het na een tijdje verandert. We geven de schuld aan het tijdsverloop om ons beter over onszelf te voelen en geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen voor het feit dat we de dingen niet goed doen.

We laten onszelf niet alleen in de steek, maar we zetten alles opzij waar we jaren geleden met zoveel moeite en passie voor gevochten hebben. Nu we het eindelijk hebben verkregen, stoppen we met moeite doen? Eerst de een; toen de ander. Uiteindelijk worden we twee mensen die toestonden dat hun liefde vervaagde tot slechts een simpele herinnering.

Dit is het moment waarop de aannames verschijnen, die zoveel misverstanden in onze interpersoonlijke relaties veroorzaken. Maar ze hebben het grootste effect op liefdesrelaties. Het is beter om het te blijven herhalen, om moe te worden van altijd maar hetzelfde zeggen, dan om de dingen voor lief te nemen.

‘Waarom zou ik mijn man moeten vertellen dat ik van hem houd als hij het al weet?’, ‘Ik hoef haar geen kus te geven, ze weet al dat ik van haar houd’, ‘We zijn te oud om te knuffelen in het openbaar’. Ik weet zeker dat enkele van deze gedachtes je bekend voor komen. Veel koppels denken hetzelfde.

In het verleden had je er echter geen problemen mee om ‘Ik houd van jou’ een oneindig aantal keer te zeggen tegen de liefde van je leven. Je gaf hem altijd een kus wanneer hij de deur uitging op weg naar zijn werk. Je dacht niet na over de geschiktheid van de situatie om zijn hand vast te houden of om hem een onverwachte zoen te geven. De behoefte kwam gewoon vanzelf. Je wilde je partner dicht bij je voelen. Je wilde aan hem laten zien hoe je je voelde, steeds weer opnieuw.

We laten de liefde sterven

Het vlammetje wordt niet zomaar gedoofd; we blazen het zelf uit. We kunnen blijven blazen en ontsnappen aan de situatie waarin we zijn gesetteld. Dit alles omdat we te lui zijn om iets tegen onze partner te zeggen wat we er ooit koste wat kost uit moesten krijgen. Vermoeidheid door moeite te doen voor iemand die je al hebt veroverd.

Veel mensen geven alles wat ze in zich hebben aan het begin van een relatie. Ze zijn als een opgeblazen ballon. Maar op het moment dat ze al hebben wat ze wilden, lopen ze langzaam leeg, totdat er niets meer van hen overblijft. Als je je op deze manier gedraagt, vraag je je dan nog steeds af waarom er niet zoveel intimiteit is als voorheen, waarom alles is veranderd?

Relaties bezwijken onder onze slechte houdingen. We houden geen rekening meer met de andere persoon en zijn alleen maar bezig met onszelf. We rechtvaardigen ons onvermogen om alles te blijven geven door te zeggen ‘hij weet het toch al’.

De relatie rolt niet op zichzelf verder, relaties zijn niet zelfvoorzienend. Ze moeten constant worden gevoed, dag na dag, met steeds meer zorg aangezien je steeds langer samen bent, want er zijn ook steeds meer omstandigheden die ervoor kunnen zorgen dat de relatie verslijt. Je kunt jaloers kijken naar al die oude stellen die hand in hand lopen, die elkaar respecteren, die hun affectie in het openbaar niet verhullen, en je vraagt jezelf af… hoe doen ze het? Door voor elkaar te zorgen en aandacht te geven aan dat gevoel dat zo oprecht is, gewild en waar op gehoopt wordt.

Het is een wederzijds gevoel dat niet geeft om herhalingen of rationele reflectie. Op het moment dat je dingen begint te veronderstellen, van dingen uit begint te gaan en bepaalde overtuigingen begint te ontwikkelen, wordt de liefde zwakker. Ze zou vrij moeten zijn om gevoeld en ervaren te worden in al haar volledigheid. Ze is nooit saai, dat maken wij zo. Ze wordt nooit oninteressant, wij zijn diegene die saai worden.

Relaties worden in standgehouden als de handen die erbij betrokken zijn bereid zijn om er alles aan te geven, zowel vandaag, morgen als altijd. De jaren doen er niet toe, het enige dat er toe doet is onze houding.