Rouwen is een leerproces: ontdek waarom

Rouwen is meestal ingewikkeld. Als je echter leert rouwen als een leerproces te zien, kun je de intensiteit ervan verminderen.

Je rouwt als je iets waardevols verliest. Het is een afscheid, een afscheid van iemand of iets waar je voorheen alleen maar positief over nadacht. Hoewel rouwen een proces is dat niemand ooit wil meemaken, kan het soms buitengewoon herstellend zijn. Dat is wat er gebeurt als je begrijpt dat rouwen een leerproces is.

Je hebt verdriet en andere bijbehorende emoties nodig, zodat je hersenen verlies kunnen verwerken en verwerken. Daarom moet je ze niet echt als negatieve of disfunctionele emoties beschouwen en ze proberen te ontkennen. In feite zou je ze als volledig het tegenovergestelde moeten beschouwen.

Het is dankzij verdriet, verlatenheid en frustratie dat je daadwerkelijk contact maakt met de werkelijkheid. Je ervaart rouw en kunt eindelijk herboren worden en doorgaan met je leven, ook als er nu iets aan ontbreekt.

Om deze reden is het belangrijk om het rouwproces niet te zien als een vijand die moet worden vermeden. Rouwen hoort bij het leven en vroeg of laat krijgt iedereen met dit soort pijn te maken.

Of het nu komt door het verlies van een dierbare, het verbreken van een relatie of het nieuws over een ziekte, je voelt verdriet om je te helpen je aan te passen aan deze nieuwe situatie.

Om deze reden, wanneer je verdriet voelt, moet je je bezighouden met alle gevoelens die je ervaart. Omdat de wonden van je ziel veel hetzelfde zijn als andere wonden. Immers, wanneer je een snee hebt, laat je deze na het desinfecteren en schoonmaken aan de open lucht bloot omdat dit het genezingsproces versnelt. Deze acties zijn pijnlijk maar essentieel.

De stadia van rouw

Volgens de psychologie, en afhankelijk van welke specifieke deskundige je raadpleegt, is rouw een proces met fasen. In de vroege stadia ervaar je shock, ongeloof of ontkenning.

Later ga je over op meer intense emoties zoals woede, depressie of verlatenheid. Ten slotte kom je in de fase van acceptatie. Dan voel je je eindelijk rustig genoeg om door te gaan met je leven.

Ondanks wat de theorieën zeggen, heeft iedereen zijn eigen manier om met rouw om te gaan. Hoewel deze fasen typisch zijn, ervaar je ze misschien niet allemaal.

Aan de andere kant zul je merken dat bepaalde fasen langer duren dan andere. Of misschien ervaar je de fasen in een andere volgorde. Wat niet verandert, is dat acceptatie aan het einde van het hele proces komt, als je eenmaal de kans hebt gehad om door al je emoties heen te gaan.

Daarom moet je niet al je energie steken in het proberen je gevoelens te verdoezelen. Onze samenleving en cultuur hebben inderdaad de neiging om negatieve emoties te ontkennen.

Mensen hebben bijvoorbeeld niet de neiging om in het openbaar te huilen of over hun emoties te praten, tenzij ze positief zijn. Als je een verdrietig of wanhopig persoon ziet, zou je hem zelfs als zwak of overdramatisch kunnen beschouwen.

Het is eigenlijk beter om geen emotionele oordelen te vellen en de dingen gewoon te laten stromen. Als je omstandigheden ervoor zorgen dat je gevoelens van verdriet ervaart, moeten die gevoelens echt naar boven komen.

Wat gebeurt er als je verstrikt raakt in verdriet?

Als je een verlies lijdt in je leven en er gewoon een pleister op plakt zonder het eerst schoon te maken, stop je de wond met genezen. Je zult waarschijnlijk verstrikt raken in verdriet. Bovendien zal het verdriet erger worden en langer aanhouden.

Het is een paradox. Soms, hoe meer je probeert je rouw te vermijden, hoe meer je jezelf erin onderdompelt. Sterker nog, je wordt bang om naar een positie te gaan waarin je je misschien anders gaat voelen, dus je neemt wanhopige stappen om dit niet te doen.

Artsen zullen psychofarmaca voorschrijven om te voorkomen dat je een stortvloed aan emoties krijgt. Mensen om je heen zullen je vertellen om “door te gaan.” Bovendien vermijd je om over je verlies te praten of zelfs maar te denken.

Het vermijden van de ervaring zal echter alleen maar leiden tot een doorlopend tijdschema van rouwen. In feite, nadat je zo hard hebt geprobeerd om je demonen te ontwijken, zullen ze je uiteindelijk beheersen. Bovendien zullen ze de neiging hebben om lang rond te hangen.

Zie rouwen als een leerproces

Rouwen is een leerproces, zodra je dat begrijpt kom je op een andere plek terecht. Een plek waar je kunt leren en uiteindelijk kunt begrijpen. Als je dit eenmaal hebt gedaan, kun je beetje bij beetje vooruit gaan en je leven herstellen. Je kunt de balans opmaken en verder gaan.

Je zult je realiseren dat er ruimte is voor jou om als persoon te groeien. Bovendien zul je begrijpen dat het jouw reis van verdriet is die je deze kans heeft gegeven om te leren.

Ten slotte betekent het begrijpen van rouwen als een leerproces dat je het niet langer onder ogen hoeft te zien alsof het de vijand is. Bovendien hoef je niet langer de frustratie te voeden die is ontstaan door iets dat je gewoon niet kunt veranderen. Sterker nog, je kunt de rouw naturaliseren, waardoor je het makkelijker in je levensverhaal kunt opnemen.

Je zult uiteindelijk begrijpen dat aanzienlijke verliezen zelden absolute verliezen zijn. Je zult in staat zijn om je geest te herstellen, ook al voelt het op dit moment misschien gekwetst en wrokkig.

Het zijn tenslotte je emoties die je eraan herinneren dat je echt leeft. Daarom is het beter om te stoppen met ze te veroordelen en ze te accepteren. Laat ze in je leven en sta open voor wat ze je vertellen.