Oppas aan huis of dagopvang? Wat is de beste optie?
Een paar maanden na de geboorte van hun kind staan ouders vaak voor een ingewikkeld dilemma. Ze moeten besluiten over de beste optie voor de verzorging van hun kind. Oppas aan huis of dagopvang? De meningen kunnen verdeeld zijn. In feite kunnen ouders sterke argumenten hebben voor het een of het ander. Daarom is het interessant om het onderzoek dat over dit onderwerp is gedaan te analyseren.
Sommige mensen denken dat het huis de beste omgeving is als basis voor de ontwikkeling van kinderen tijdens de eerste jaren. Dat komt omdat het een gezonde hechtingsband met de ouders bevordert.
Aan de andere kant zijn er mensen die suggereren dat de dagopvang meer mogelijkheden biedt voor socialisatie. Dit kan ook een positieve invloed (Engelse link) hebben op het kind. Als je in deze situatie zit en niet weet welke optie je moet kiezen, geven we je wat interessante informatie om over na te denken.
Thuis of dagopvang?
Deze twijfel doet zich vooral voor in huizen waar een reële mogelijkheid tot kiezen bestaat. Met andere woorden, waar een van de ouders het zich kan veroorloven te stoppen met werken om zich aan de kinderopvang te wijden.
Dat gezegd hebbende, wordt zelfs in deze gevallen vaak het idee van dagopvang overwogen. Dat komt omdat het de interactie met andere kinderen vergemakkelijkt. Er is ook het advies en de begeleiding van gekwalificeerde professionals beschikbaar.
Het dilemma is anders wanneer beide ouders moeten werken. In die gevallen moeten ze kiezen uit thuiszorg bij een familielid of dagopvang.
Wat is dan de beste optie? Om deze vraag te beantwoorden, wenden we ons tot een van de grootste onderzoeken (Engelse link) die over dit onderwerp zijn gedaan.
Het National Institute of Child Health & Human Development volgde meer dan 1000 kinderen vanaf de eerste levensmaand tot ze vier jaar oud waren. Het doel was te analyseren hoe de verschillende soorten zorg (thuis of in de crèche) de cognitieve, sociale en psychologische ontwikkeling van de kinderen beïnvloedden. De resultaten leverden interessante gegevens op.
Socialisatie met leeftijdsgenootjes op jonge leeftijd
Het belangrijkste argument voor kinderopvang is de behoefte van het kind om te socialiseren met andere kinderen. School is een werkelijk sociaal verrijkende omgeving voor kinderen. Toch gaat het er in de eerste levensjaren heel anders aan toe.
In feite beginnen sociale en participerende spelletjes pas rond de leeftijd van drie jaar. Dit zijn het soort spelletjes waarin het kind zich bewust kan worden van zichzelf en zijn rol. Hij of zij kan empathie oefenen en met andere kinderen om leren gaan.
Tot die tijd ligt de prioriteit bij de hechtingsband met hun primaire verzorgers (meestal de ouders). De echte behoefte op deze jonge leeftijden is dus om een hechte en intieme band op te bouwen. Ze moeten zich verhouden tot een verzorger die hen genegenheid en veiligheid biedt.
In het eerder genoemde onderzoek werd geconstateerd dat kinderen die naar de dagopvang gingen meer gedragsproblemen vertoonden. Bijvoorbeeld agressiviteit, opstandigheid en competitiviteit. Ze waren ook minder coöperatief dan degenen die thuis werden opgevoed.
Deze realiteit nam toe naarmate de zuigeling meer uren in de opvang doorbracht. Dat gold ook meer naarmate de kwaliteit van de instelling zelf lager was.
De primaire hechtingsband
Het is vaak aangetoond dat de relatie met de moeder (of de primaire hechtingsfiguur) de factor is die het meest helpt bij de emotionele, sociale en intellectuele ontwikkeling van een kind. In feite werden de beste scores in het onderzoek behaald door zuigelingen met gevoelige verzorgers. Mensen die emotionele steun boden en consistent waren in hun zorg.
Met andere woorden, een baby heeft het nodig dat de verzorgende volwassene met hem omgaat en reageert op zijn behoeften. De volwassene moet ook weten hoe hij op hun fysieke en emotionele behoeften moet letten. Daarnaast moeten ze de zuigeling helpen zichzelf te reguleren.
Dit geeft hen een broodnodig gevoel van veiligheid. Men moet er rekening mee houden dat, hoewel het personeel van de dagopvang bekwaam is om dit te doen, het vaak niet in staat is dit te doen vanwege de verhouding personeel:kind.
Anderzijds geeft de studie aan dat niet noodzakelijkerwijs het type zorg dat wordt ontvangen de meeste invloed heeft op de ontwikkeling van het kind. Het gaat eerder om de opvoedingsstijl en de gezinsomgeving. De kenmerken van de ouders en de gezinsdynamiek waren inderdaad relevanter voor de juiste ontwikkeling van het kind dan het feit dat het naar een kinderdagverblijf ging of thuis bleef.
In alle gevallen was de ontwikkeling van het kind beter wanneer de ouders hoger opgeleid waren. Dat gold ook voor ouders die een hoger inkomen hadden en een stimulerende omgeving en emotionele steun boden.
Daarnaast was een positieve gezinsomgeving, met adequate routines die het kind voldoende ervaringen boden, de sleutel tot een goede groei op alle gebieden. Dit was ongeacht het type zorg (oppas aan huis of dagopvang).
De psychologische toestand van de moeder
De hechtingsband met de moeder en de kwaliteit van de opvoeding en de gezinsomgeving hebben de grootste invloed op het welzijn van een kind. Maar hoewel thuiszorg de ontwikkeling van deze factoren bevordert, is dat niet altijd het geval.
Uit het onderzoek bleek dat een aantal factoren van cruciaal belang zijn. Het gaat om lage niveaus van maternale stress, de psychische gezondheid van de moeder en haar vermogen om passende zorg te bieden. Toch komt thuisblijven en fulltime moeder en verzorger zijn deze aspecten in sommige gevallen niet ten goede.
Als de moeder zich bijvoorbeeld overweldigd, uitgeput en ontevreden voelt, zal ze niet in staat zijn de juiste feedback aan haar baby te geven. Als ze zich daarentegen door te gaan werken voldaan, gelukkig en minder gestrest voelt, zal ze beter in staat zijn te voeden en een veilige gehechtheid te creëren.
Kwaliteitszorg: de sleutel tot welzijn bij het kind
Dit onderzoek leverde een aantal belangrijke gegevens op. Ten eerste dat socialisatie met leeftijdsgenootjes niet zo noodzakelijk is voor een kind onder de drie jaar als het hebben van frequent contact met een gevoelige en consequente verzorger. Daarom stelde het onderzoek voor dat thuiszorg door de moeder of vader de beste optie is.
Een zuigeling die kwaliteitszorg krijgt in een kinderdagverblijf kan echter dezelfde voordelen en goede resultaten krijgen. Dat gezegd hebbende, daarvoor is het essentieel dat de verhouding baby’s per opvoeder zo laag mogelijk is. Bovendien moet de verzorger gevoelig, empathisch en attent zijn, en in staat om de zuigeling voldoende te stimuleren.
Daarom kan dagopvang een geweldige optie zijn als, en alleen als, de zuigeling de noodzakelijke voorwaarden vindt om zich positief te binden aan de verzorger en de aandacht, respons en emotionele steun krijgt die hij of zij nodig heeft.
Dus, als je dit alternatief voor je kinderen kiest, is het cruciaal om er zeker van te zijn dat het centrum echt kwaliteitszorg biedt. Het moet ook gevoelig zijn voor de behoeften van kinderen op deze echt vroege leeftijd.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Gomajee, R., El-Khoury, F., Côté, S., van der Waerden, J., Pryor, L., & Melchior, M. (2018). Early childcare type predicts children’s emotional and behavioural trajectories into middle childhood. Data from the EDEN mother–child cohort study. J Epidemiol Community Health, 72(11), 1033-1043.
- National Institute of Child Health and Human Development. (2006). The NICHD study of early child care and youth development. https://www.nichd.nih.gov/sites/default/files/publications/pubs/documents/seccyd_06.pdf
- NICHD Early Child Care Research Network (Ed.). (2005). Child care and child development: Results from the NICHD study of early child care and youth development. Guilford Press.