Opgroeien met een ouder met een psychische stoornis
Meer dan een miljard mensen in de wereld lijden aan een of andere psychische stoornis. Er wordt zelfs geschat dat dit cijfer veel hoger kan zijn, omdat veel gevallen niet worden gediagnosticeerd. Daardoor zijn er veel kinderen die de gevolgen ondervinden van het opgroeien met een ouder met een psychische stoornis.
Dit is iets dat in veel gevallen hun karakter, hun persoonlijkheid en hun interne functioneren kenmerkt. Het is duidelijk dat mentale omstandigheden erg divers zijn.
Daarom is het niet mogelijk om te generaliseren. Opgroeien in een huis met een een ouder met een psychische stoornis heeft echter een enorme impact. Laten we eens kijken hoe deze situatie de ontwikkeling van een kind kan beïnvloeden.
Wat zijn de gevolgen van het opgroeien met een ouder met een psychische stoornis?
De band van gehechtheid
De gehechtheidsband (Engelse link) is de band van primaire genegenheid die tot stand wordt gebracht tussen het kind en hun belangrijkste referentiefiguren.
Deze band wordt verstevigd naargelang de mate waarin volwassenen aan de eisen van het kind voldoen en aan hun behoeften voldoen. Als ze op de juiste manier genegenheid en veiligheid bieden, ontstaat er een veilige band. Dit helpt het kind een gezonde persoonlijkheid te ontwikkelen.
Wanneer een van de ouders echter aan een psychische stoornis lijdt, is het mogelijk dat ze niet op de juiste manier voor de baby kunnen zorgen. Dat komt omdat ze misschien niet in staat zijn om de behoeften van hun kind te herkennen of er op de juiste manier op te reageren.
Wanneer een ouder zijn of haar kind fysiek, emotioneel of psychisch verwaarloost (of als ze niet consequent voor het kind zorgen), ontwikkelt het kind een onveilige gehechtheid. Zo groeien ze op met het gevoel hulpeloos en bedreigd te worden.
Manier van opvoeden
Naarmate het kind groeit, speelt de opvoedingsstijl een belangrijke rol bij de vorming van hun persoonlijkheid. Het is vastgesteld dat democratisch ouderschap het meest geschikt is voor een goede ontwikkeling. Het kan echter zijn dat de ouder met een psychische stoornis dit soort opvoeding bijna onmogelijk vindt om te implementeren.
Vaak overbeschermen volwassenen met angststoornissen hun kinderen. Dit beperkt de ontwikkeling van hun autonomie en voorkomt dat ze vertrouwen ontwikkelen in hun capaciteiten en mogelijkheden. Het is ook mogelijk dat ze zelf autoritair gedrag ontwikkelen, waardoor de vraag te hoog blijft.
Aan de andere kant is het mogelijk dat ouders die aan een ernstige depressie of andere aandoeningen lijden emotioneel niet beschikbaar zijn om actief op te voeden. Dit kan ertoe leiden dat opgroeiende kinderen niet de aanwezigheid, genegenheid en beperkingen krijgen die ze nodig hebben.
Kinderen opvoeden is een complexe taak die bewustzijn en toewijding vereist. Wanneer ouders dus met hun eigen moeilijkheden te maken hebben, wordt het moeilijk voor hen om optimaal te handelen.
Sociaal leren
Tijdens de leerfase is plaatsvervangend leren (observatief leren) een van de meest relevante fenomenen. Met andere woorden, minderjarigen verwerven attitudes, strategieën en instrumenten door te observeren hoe hun ouders zich gedragen. Dit is gevaarlijk omdat veel van de disfunctionele denkpatronen van de ouders mogelijk op de kinderen worden overgedragen.
Ze kunnen een pessimistische kijk krijgen, het gevoel slachtoffer te zijn, een opeenstapeling van angsten en onzekerheden en ontoereikende strategieën om met obstakels om te gaan. Als je opgroeit met het observeren van angst, passiviteit, ongecontroleerde woede of een ander disfunctioneel element, is de kans groter dat deze zullen worden geïntegreerd in iemands persoonlijkheid.
Andere gevolgen van opgroeien met een ouder met een psychische stoornis
Opgroeien met een ouder met een psychische stoornis is echter niet doorslaggevend. In sommige gevallen zal de ouder, die zich bewust is van het probleem, bijvoorbeeld actief proberen om tendensen tegen te gaan die negatief kunnen zijn voor hun kinderen.
Met andere woorden, ze doen hun best om hun disfunctionele denkpatronen niet aan hen door te geven. Er is tenslotte niemand beter dan zij om te begrijpen waarom hun kinderen hun gedrag niet zouden moeten herhalen.
Bovendien kan opgroeien met een ouder met een psychische stoornis het inlevingsvermogen en de tolerantie van kinderen vergroten. Omdat ze zijn opgegroeid met het observeren van een pijnlijke en niet zo alledaagse realiteit, en de ervaring heeft hun eigen gevoeligheid aanzienlijk vergroot.
Ten slotte, als de ouder met de stoornis besluit om de juiste behandeling te zoeken, zullen ze een gezond voorbeeld geven. In feite zou de geestelijke gezondheidszorg genormaliseerd moeten worden en het belang ervan benadrukt moeten worden.
Het aanpakken van hun moeilijkheden en het inschakelen van professionele hulp zal een voorbeeld zijn van zelfverbetering en moed voor hun kinderen. Elke ervaring levert immers waardevol leren op.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Schejtman, C. R. (2004). Efectos de la depresión materna en la estructuración psíquica durante el primer año de vida: psicoanálisis e investigación empírica con infantes.
- García, J. T. (2005). Repercusiones en el niño de los trastornos mentales de sus progenitores y cuidadores. FMC-Formación Médica Continuada en Atención Primaria, 12(4), 220-235.
