Nostalgie is als een afwezigheid bij je voelen
Het gevoel van nostalgie komt zo vaak voor, dat het soms begint te voelen als iets inherents, iets dat deel uitmaakt van wie we zijn. Dit is omdat het een sensatie is die bijna iedereen kan identificeren. Als mensen leven we met nostalgie als iets dat we op onze rug dragen. We lopen ermee, we dansen ermee, we omarmen het op moeilijke momenten. Het is alsof op die dagen die het moeilijkst zijn en we niet duidelijk kunnen zien, we via onze nostalgie alles beter kunnen zien.
“Nostalgie is van een verleden houden dat ons vernietigt in het heden. Het is vertraagd geluk. Het ligt te slapen in een hangmat en blijft zich de tijden van brandende verzoening herinneren na een gevecht zonder goede reden. Het voelt het gebrek aan detail. Nostalgie doodt niet, alleen maar omdat het plezier heeft in marteling.”
-Gabito Nunes-
We voelen nostalgie naar relaties, vervlogen tijden in ons leven, dingen die we vroeger hadden die niet meer aanwezig zijn, waarvan we misschien wensen dat ze er nog steeds voor ons waren. We voelen ook dit gevoel van verlangen naar ons heden, dat niet precies is hoe wij het misschien hadden gepland, of voor iets dat nooit is gebeurd. We zijn gemaakt van momenten, van details, van omhelzingen, van woorden… Ongetwijfeld is dit gevoel zo echt dat het voelt alsof we het zelf belichamen en dat is waarom het ons zo sterk kan beïnvloeden.
Soms voelt onze nostalgie zo groot, dat we het worden
Er is gezegd dat ons verleden als een vreemd land is van waaruit we zijn verbannen. Dus, net als een persoon die onder verbanning geleden heeft en zich koud en verdreven voelt, willen we soms terugkeren naar het comfort en de warmte. In deze zin kan deze figuurlijke verbanning erg ver weg zijn, maar tegelijkertijd bestaat het in het heden.
Nostalgie, terug in de tijd willen gaan, is onze poging om te begrijpen op wie we zijn gebaseerd. Dit betekent niet dat we niet in het heden willen leven of dat we niet van ons huidige leven genieten, maar eerder dat we onszelf erkennen en we ons bewust zijn van ons verleden en van wat we hebben meegemaakt.
“Soms is nostalgie zo groot dat het meer wordt dan alleen maar een gevoel. Mensen zijn nostalgie. Het betekent dat men de ogen op elk oppervlak en in elke onwaarschijnlijke hoek van de wereld heeft. Het verwart zijn haar, zijn mond, zijn parfum. Het is glimlachen met de lippen, terwijl je hart verstikt.”
-Gabito Nunes-
Zoals deze Portugese schrijver zegt, ervaren we dit gevoel als we iets kleins en ogenschijnlijk onbelangrijks missen, maar het een deel van wie we zijn wordt. Dit kleine ding, gezien door deze lens, is een afwezigheid. Wanneer we het door die lens zien en voelen, hebben we het met heel ons wezen nodig. Daarom worden we onze nostalgie. Net als in de liefde, kunnen we het niet halfslachtig voelen. Het vergezelt ons in al onze woorden, al onze gedachten en al onze gebaren.
De twee gezichten van de nostalgie
De waarheid over deze sterke emotie, net als over zo veel andere dingen in het leven, is dat het twee gezichten heeft. Als we het woord zelf horen, begrijpen we meteen dat we het over iets hebben dat tegelijkertijd droevig en zoet is.
Onze familie, vrienden of ex-partner missen bijvoorbeeld betekent ons tijdelijk onbeschermd voelen, maar tegelijkertijd is het als een omhelzing wanneer die afwezigheid hetzelfde is als weten wie we hebben en wie we echt bij ons willen hebben.
“Nostalgie voelen is de routine radicaal veranderen, meer salade en minder sorbet eten. Nostalgie is de ongemakkelijke verwachting van een herontmoeting. Het is zich verbeelden waar men op dit moment zou moeten zijn. En wanneer nostalgie niet in iemands borst past, materialiseert het en wordt het doorgegeven door de ogen.”
-Gabito Nunes-
Het is waar dat we vaak nostalgie voelen, meer nog wanneer we ons in bepaalde moeilijke tijden van het jaar bevinden. Het is echter moedig om te erkennen en te begrijpen dat nostalgie de afwezigheid is van iets in het leven dat de moeite van het hebben of meemaken waard is of was. Het is de afwezigheid van iets dat mooi is of was, iets dat geluk in ons leven bracht.
Dit is een moedige daad, omdat die afwezigheid permanent kan zijn. In dat geval moeten we, hoewel het moeilijk kan zijn, de nostalgie leren zien als de prijs van de mooiste dingen in het leven. We zullen dit gevoel nooit hebben zonder de zekerheid van het ware geluk te hebben gevoeld.
In aanvulling op dit alles, moeten we dit gevoel van nostalgie ons laten vullen, ons met de wereld laten inlaten en ons laten zien dat we echt leven, wat de gevolgen ook kunnen zijn.
