Mijn partner zet zijn familie op de eerste plaats: wat kan ik doen?

Als je het gevoel hebt dat je partner jou op een laag pitje zet door zijn of haar familie op de eerste plaats te zetten, dan moet je ingrijpen. Goede communicatie, het stellen van grenzen en het maken van afspraken zijn belangrijke punten om je te begeleiden.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 25 februari, 2024

“Mijn partner zet zijn familie op de eerste plaats, ongeacht de omstandigheden of het probleem dat we moeten oplossen, elke beslissing gaat eerst door het filter van zijn ouders. We hebben al heel lang een relatie met z’n drieën en ik weet niet meer wat ik moet doen.”

Hoe vreemd het ons ook lijkt, deze omstandigheid komt vrij vaak voor en is niet alleen een bron van problemen, maar ook van talloze scheidingen.

We zeggen vaak dat wanneer we een relatie met iemand formaliseren en samen een leven beginnen, we ons verbinden aan die persoon, niet aan zijn of haar familie. Maar om dit aan te nemen is soms de onschuld zelve. Ieder van ons brengt een hele erfenis van familiefiguren met zich mee die, zonder dat ze aanwezig hoeven te zijn, ons bepalen.

Dat wil zeggen dat het soms niet nodig is dat onze ouders of de broers en zussen van onze partner in huis zijn. Soms worden ze waargenomen en zijn ze zichtbaar in hun opmerkingen, redeneringen en in die onzichtbare mandaten die hen blijven bepalen.

Het gewicht van de familie kan in meer of mindere mate aanwezig zijn in ieder van ons, maar afstand kunnen nemen van deze draden is synoniem met volwassenheid en welzijn.

Als dit niet gebeurt, als iemand zelfs zijn eigen familie boven zijn partner of kinderen stelt, ontstaan er grote kloven in het samenleven. We analyseren het.

Mijn partner zet zijn of haar familie op de eerste plaats: strategieën om met deze situatie om te gaan

We zouden graag een kristallen bol hebben om de toekomst te kunnen voorzien. Want als we een relatie met iemand beginnen, voelen we bepaalde dingen niet altijd aan of nemen we ze niet altijd waar.

Wat er meestal gebeurt, is dat we sommige aspecten wel zien, maar dat we er een gouden filter, idealisering genaamd, aan toevoegen. Dus als onze partner heel vertrouwd is, hebben we de neiging om dat in eerste instantie met goede ogen te zien.

Het kan echter zijn dat deze vertrouwdheid met hun na een tijdje een overmatige gehechtheid laat zien. Het is heel goed mogelijk dat we op een gegeven moment overdonderd zijn als we ontdekken dat de ouders van onze partner altijd op de eerste plaats komen.

Het is waar dat we soms heel specifieke reacties kunnen begrijpen. Als deze neiging echter iets constants wordt, gaan de alarmbellen af.

Wat kunnen we in deze omstandigheden doen? Laten we eens kijken.

1. Assertieve communicatie: mijn behoeften, jouw prioriteiten

Als mijn partner zijn of haar familie op de eerste plaats zet, is het laatste wat ik zou moeten doen, mijn mond houden. Zwijgen in afwachting van verandering is niet subtiel en ook niet aan te raden. Het is nodig om assertief en empathisch te communiceren.

• Vertel de situatie rustig en duidelijk. Probeer altijd concrete voorbeelden te geven waarin je uitlegt hoe je je hebt gevoeld bij deze reacties of gedragingen. Vermijd beschuldigingen. Het gaat er alleen om de realiteit te benoemen.
• Stimuleer een empathische dialoog om duidelijk te maken wat je nodig hebt en verwacht van de ander (ik verwacht je steun, ik wil dat je bij me bent als ik je nodig heb, ik wil een prioriteit zijn en niet iets secundairs in je leven…).
• Het is heel goed mogelijk dat onze partner zich niet eens bewust is van zijn of haar gedrag. Voor hem of haar is het familie op de eerste plaats zetten iets gewoons, iets wat hij of zij altijd heeft gedaan. Het is nodig om hem of haar te laten zien dat dit gedrag de relatie schaadt.

2. Hij of zij voelt zich schuldig omdat hij of zij niet meer tijd met zijn of haar familie doorbrengt

Een van de redenen waarom mijn partner zijn of haar familie op de eerste plaats zet, is omdat hij of zij zich schuldig voelt omdat hij of zij niet meer tijd met hen doorbrengt.

Als iemand een buitensporige gehechtheid aan zijn of haar ouders heeft, is het heel moeilijk om deze “emotionele navelstreng” van de ene op de andere dag los te maken. Ze moeten begrijpen dat ze niet minder van hun ouders houden omdat ze een eigen leven hebben, of omdat ze een partner hebben en aan die laatste voorrang geven.

Het is raadzaam dat ze in dit opzicht een oefening van introspectie en volwassenheid doen. We moeten niet vergeten dat de kwaliteit van de relatie van een koppel in veel gevallen afhangt van het vermogen van de leden om gezonde relaties (Spaanse link) aan te gaan.

Studies (Engelse link) zoals die van de Universiteit van Cambridge geven bijvoorbeeld aan dat het hebben van vrienden en familie een goede emotionele en psychologische steun is. Deze sociale netwerken zijn echter secundair, terwijl de band tussen het koppel prioriteit heeft.

3. Je privéleven is respect: het is verboden om details te delen met de familie

Iets wat heel vaak gebeurt, is het delen van privégebeurtenissen met derden. In dit geval met de familie van onze partner. Gesprekken, problemen, discussies, korte- en langetermijnprojecten…. Veel van de dingen die je privé met je geliefde deelt, komen uiteindelijk terecht bij hun ouders en broers en zussen.

Bijna zonder te weten hoe, geven figuren die niets met je relatie te maken hebben uiteindelijk hun mening en beslissen zelfs voor je partner. Voor hem of haar kan het iets gewoons zijn omdat ze het altijd hebben gedaan. Laten we duidelijk zijn, we kunnen dit soort situaties niet tolereren.

Als mijn partner zijn of haar familie op de eerste plaats zet, komt het vaak voor dat intieme en privéfeiten worden geopenbaard en dit is een rode barrière die we niet kunnen toestaan en die we zullen opmerken.

4. Voorkom wrok: stel grenzen en leg veranderingen bloot

Als onze partner iemand is die zeer nauwe banden heeft met zijn of haar familie, komt het vaak voor dat je je een vreemde voelt in je eigen huis. Het is alsof je een buitenstaander bent die zijn of haar plaats niet kan vinden. Deze situaties zijn ongezond en het laatste wat ons geluk zal brengen.

Als de partner zijn of haar familie in elke omstandigheid op de eerste plaats zet , moeten we wrok of haat tegenover onze schoonfamilie vermijden. Als we dat doen, maken we de situatie alleen maar erger.

Laten we in plaats daarvan een constructieve visie toepassen, een visie waarmee we proberen de partner te heropvoeden over wat het betekent om een relatie te hebben, om een oprechte verbintenis in stand te houden. Om dit te doen, zullen we grenzen stellen en veranderingen voorstellen:

• We respecteren dat familie (zowel die van de andere partner als die van onszelf) relevant is. We zullen echter altijd een prioriteit voor elkaar zijn. Een prioriteit zijn is weten hoe je lief moet hebben.
• Problemen worden tussen ons opgelost. Het is verboden om derden erbij te betrekken.
• Bezoek van familieleden wordt afgesproken en afgebakend. Het is niet toegestaan dat ze onaangekondigd langskomen of dat we altijd voor ze klaarstaan.
• Eventuele behoeften, wensen of zorgen worden eerst met de partner gedeeld.

5. Als mijn partner zijn familie op de eerste plaats zet, zal hij vroeg of laat gedwongen worden om te kiezen wat hij wil

Op een gegeven moment zal hij het moeten doen. We weten dat het niet goed is om je geliefde te dwingen om te kiezen tussen jou en de familie. Er zijn echter omstandigheden die niet toelaatbaar zijn. Als we een slechte tijd doormaken, zullen we niet blij zijn als degene die we als levenspartner hebben gekozen de dag liever met zijn of haar ouders doorbrengt.

Het is ook niet begrijpelijk om elke dag en elk moment de behoeften en verlangens van de ouders boven die van de eigen partner te stellen. Je zult moeten kiezen, want zelfs als je dat zou willen, kan niemand in twee emotionele kampen leven.

Gebrek aan volwassenheid in emotionele zaken doet pijn. En overmatige gehechtheid aan ouders op volwassen leeftijd leidt tot banden die gedoemd zijn te lijden en te mislukken.

Tot slot benadrukken we het belang van assertieve communicatie, empathie en het stellen van evenwichtige grenzen om deze situatie te overwinnen. En als ze hier moeite mee hebben, kan een therapieproces helpen om beter te communiceren en grenzen te stellen.