Leren door middel van acceptatie
De meest betekenisvolle veranderingen in het leven beginnen zich voor te doen wanneer we de dingen accepteren zoals ze zijn. Dit betekent acceptatie van de dingen die het leven ons gegeven heeft en acceptatie van onszelf.
In ons veranderende leven zijn er veel situaties waarin het accepteren van de dingen zoals ze zijn het enige is wat we kunnen doen. Wat gebeurt er wanneer we weigeren te accepteren hoe dingen zijn?
Wanneer we ons verzetten tegen verandering, vechten we tegen dingen die we niet kunnen controleren; dingen die we op geen enkele manier kunnen vermijden, omdat het iets is dat al gebeurd is of dat al om ons heen gebeurt. Ontkenning doet ons alleen maar lijden.
De duidelijkste situaties waarin acceptatie een fundamentele rol speelt, zijn de dood, de liefde en het liefdesverdriet. Hoe kunnen we de dood of het wel of niet verliefd worden nu ontkennen? Nou, soms doen we dit toch echt. We staan erop om in ontkenning te blijven leven als het aankomt op deze realiteiten, terwijl we niets kunnen doen om ze te vermijden of veranderen.
Het gaat niet om goede of slechte situaties. Het gaat om realiteiten die een inherent onderdeel zijn van elk menselijk wezen. Ze zijn een onderdeel van ons leven. Of ze nu vreugde of verdriet voortbrengen, de emotie en de intensiteit ervan laten zien hoe belangrijk de ervaring werkelijk voor ons is.
“Als je niet sterk genoeg bent om je eigen voorwaarden te stellen in het leven, dan zul je het moeten doen met de voorwaarden die het leven je biedt.”
-T.S. Elliot-
De behoefte om te begrijpen
Onze natuurlijke reactie op dingen die buiten onze controle liggen, is om te proberen er een antwoord op te geven, om een verklaring te vinden die ons enige verlichting biedt. We hebben de behoefte om alles wat in ons leven gebeurt te begrijpen.
We vergeten dat de manier waarop we gebeurtenissen begrijpen het resultaat zal zijn van onze interpretaties, ervaringen en de verklaringen die we gebruiken om onszelf ervan te overtuigen dat het, in feite, onze realiteit is.
“Verrast of met ontzag vervuld zijn, betekent dat je begint te begrijpen.”
–José Ortega y Gasset-
We verdwalen in de rede en in de woorden, terwijl uiteindelijk elke waarheid en realiteit in ons huist. Ze kunnen worden gevonden in wat we voelen, in de emoties die we ervaren. Het benaderen van het gevoel dat ons eigen lichaam ons probeert te tonen, betekent dat we de realiteit van wat ons overkomt accepteren.
De neiging om zich tot de rede te wenden om uit te kunnen leggen hoe sommige dingen zijn, zoals de liefde bijvoorbeeld, is een hindernis die we onszelf opleggen en weerhoudt ons ervan om de realiteit te accepteren.
“Begrijpen is als een leeg vel waarop niets geschreven staat.”
-Aristoteles-
Wat gebeurt er wanneer we niet accepteren wat ons overkomt?
Wanneer we die gevoelens waar we niet mee willen omgaan begraven, dan ontkennen we ons eigen bestaan. We doen het in een poging om verdriet te overwinnen of omdat we bang zijn dat onze gevoelens ons te veel pijn bezorgen, pijn die we denken niet te kunnen verdragen of confronteren.
We begraven onze eigen essentie. We kroppen veel van onze emoties op, terwijl ze juist zouden moeten worden vrijgelaten, geleefd en ervaren.
Wanneer we dit doen, vergeten we een cruciaal onderdeel van onze menselijkheid. We accepteren onze kwetsbaarheden niet, in de overtuiging dat we erboven staan.
Het lichaam is verantwoordelijk voor het geven van waarschuwingstekens, zodat we alles dat we opgekropt houden kunnen vrijlaten (woede, verdriet, boosheid, razernij etc.). Doen we dit niet, dan blijft ook onze energie opgekropt en als gevolg hiervan doemen ziektes en kloven op die onszelf en ons geluk in de weg staan.
De weg naar acceptatie
Als we bereid zijn om onze gevoelens en emoties te accepteren precies zoals ze zijn, zonder hen door de filter van de rede te laten gaan die hen verandert, onderdrukt of dempt, dan pas kan persoonlijke ontwikkeling en leren plaatsvinden.
We kunnen in gedachten houden dat de rede een verklaring biedt voor dat wat gebeurt, maar wanneer we erin vast komen te zitten, dan leiden we onze aandacht af van de werkelijkheid.
Werkelijk leren gebeurt wanneer we bereid zijn om elk van de emoties die voortkomen uit elke omstandigheid die we meemaken te accepteren en voelen. Dit is hoe we transformeren, al meegaand met de stroom van het leven. Aangezien alles dat we ontkennen en weigeren te accepteren ons ertoe zal dwingen te ervaren hoe het is om van onszelf verwijderd te raken en alles wat dit inhoudt.
Wanneer we de onvermijdelijke feiten in ons leven accepteren, kunnen we een ontzettend intens verdriet voelen. Maar het voelen hiervan is nu juist wat ons ervan bevrijdt, wat ons vrij vooruit doet laten bewegen en ruimte maakt voor nieuwe emoties en ervaringen.
Het moment waarop we beginnen te accepteren wat er gebeurt in ons leven, zullen we beginnen onszelf te accepteren. We zullen bereid zijn anderen en onszelf te vergeven, we zullen vooruit kunnen blijven bewegen op weg naar nieuwe ervaringen, we zullen onze energie laten bloeien en voelen dat we leven.
“De rede heeft mij niets geleerd. Alles wat ik weet, heb ik geleerd door middel van mijn hart.”
-Leo Tolstoi-
